هفدهم بهمن ۱۳۵۷ ایران چهره‌ای دیگر دارد: در تهران دو دولت مستقر است، یکی دولت مهدی بازرگان که حکمش را از امام خمینی (ره) گرفته و یک ملت پشت سرش است و دیگری دولت شاپور بختیار با پشتوانه خارجی و بیگانه.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، به دنبال معرفی مهدی بازرگان از سوی امام خمینی (ره) به عنوان نخست وزیر دولت موقت، شاپور بختیار نخست وزیر رژیم پهلوی به دنبال مقابله با شورای انقلاب است و در مصاحبه‌ای مطبوعاتی می‌گوید: «هیچ گاه در ایران دو دولت وجود نخواهد داشت، اینکه هر روز هر کسی برای خود حکومتی تعیین کند، دولتی تعیین کند و به یک صورتی وارد مبارزه شود، تا زمانی که به شوخی و حرف باشد، ما تحمل خواهیم کرد، اما وقتی وارد عمل شوند، ما عمل را با عمل متقابل جواب خواهیم داد.»
نخست وزیری با دولتی ۳۷ روزه که در روز‌های آخر عمر دولتش هم نمی‌خواهد واقعیت را بپذیرد، اما حوادث این روز‌های تهران نمی‌گذارد بختیار تشکیل دولت موقت را شوخی قلمداد کند.
یکی از آن‌ها تصویر خروج آمریکایی‌های مقیم ایران در فرودگاه مهرآباد و تکاپویشان برای خروج هرچه سریعتر از تهران است که با خبر دیگری همراه شده؛ ژنرال هایزر آخرین امید آمریکایی‌ها و رژیم پهلوی که برای کودتا به ایران فرستاده شده بود، پیش از حضور بختیار در مجلس به همراه مسافران دیگر از ایران خارج شده است.
حالا دیگر دولت موقت برای بختیار شوخی نیست بلکه تمام ایران در حمایت از دولت بازرگان یکصدا فریاد می‌زنند: «بازرگان بازرگان، حکومتت مبارک».