چرایی ناتوانی ترکیه و شورشیان سوریه در برابر حملات اسرائیل

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما  عبدالباری عطوان تحلیلگر ارشد مسایل جهان عرب با اشاره به تحولات سوریه پس از برکناری نظام بشار اسد و ادامه حملات هوایی و حتی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی به خاک سوریه و اشغال بخش هایی از جنوب این کشور، افزود : مقاومت تنها ابزار برای مقابله با حملات و زورگویی ها به ویژه در برابر رژیم اشغالگر است .
به گزارش روزنامه رای الیوم ؛ عبد الباری عطوان اعلام کرد: اینکه ژنرال «ایال زامیر» رئیس ستاد کل ارتش اسرائیل در راس یک هیئت نظامی شامل ژنرال «اوری گوردین» فرمانده منطقه شمالی ارتش این رژیم ، بدون هیچ مقاومتی اقدام به بازدید میدانی از مناطق اشغالی «جبل الشیخ» و منطقه حائل در سوریه می کند به این معناست که سوریه جدید بدون حاکمیت، هیبت و کاملا تسلیم شرایط و موقعیتی شده است که رژیم اشغالگر با زور تحمیل کرده است.
عطوان افزود: جنوب سوریه به سرعت به جولان دیگری تبدیل می ‌شود و اشغالگری اسرائیلی در مناطق جنوب سوریه دائمی شده است و این اشغال موقتی نیست. این واقعیت را بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل چند روز قبل بیان و تاکید کرد : حضور و تسلط نیروهای اسرائیلی بر مناطق جنوب سوریه تا زمان نامشخص ادامه خواهد داشت.
توجیه و ادعای تل آویو از اینکه ژنرال ایال زامیر آزادانه و با خیال راحت و آسوده از مناطق اشغالی جنوب سوریه بازدید می کند، این است که کشور سوریه وارد مرحله تجزیه نهایی شده است و اینکه اسرائیل صرفاً بر اساس الزامات دفاعی ( از خود) این گام را برداشته است، و تلاش می کند از خروج احتمالی نظامیان آمریکا از شمال سوریه و پر کردن خلا ناشی از آن استفاده کند.
چه بسا برخی از حامیان نظام جدید سوریه ممکن است استدلال کنند که این نظام هنوز در مرحله سازمان دهی نیروهای نظامی خود است و دولت جدید تنها پنج ماه قدرت در سوریه را به دست گرفته است. شاید این درست است، اما آیا این نظام نبود که با نیروها، خودروهای زرهی و شبکه های موشکی که در اختیار داشت تحت حمایت ترکیه کنترل استان ادلب را به دست گرفت و یک دولت محلی در دل دولت مرکزی سوریه تشکیل داده بود و با توانایی که در اختیار داشت قادر به مقابله با هر گونه حملات ارتش سوریه و حتی تهدید های نظامی روسیه بود؟
اگر نظام جدید سوریه «پسر مشروع » و دست پرورده ترکیه است، چرا ترکیه به عنوان حامی اصلی آن سکوت مطلق اختیار کرده است و از انجام هرگونه اقدام نظامی برای پایان دادن به این حملات و یورش های تحقیرآمیز رژیم اشغالگر اسرائیل خودداری می کند؟
این تحلیل گر جهان عرب افزود: جنگنده های اسرائیلی دو هفته قبل ، بیش از 200 حمله هوایی به فرودگاه های نظامی در شمال سوریه هم مرز با ترکیه و در منطقه ای در حومه حمص و پایگاه های نظامی دیگری در حماه و حلب انجام دادند و آنها را به طور کامل ویران کردند. حملات هوایی اسرائیل تنها ساعاتی پس از سفر هیئت نظامی ترکیه به این مناطق صورت گفت ، ارتش اسرائیل با این حملات کوشید تا از هر تلاشی برای تقویت حضور نظامی ترکیه در سوریه ممانعت کند، اما هیچ جنگنده یا سامانه دفاع موشکی ترکیه برای مقابله با آنها فعال نشد و هیچ اقدامی بر ضد حملات اسرائیل انجام نداد.
ما این سؤالات مشروع را مطرح می کنیم، زیرا از قبل می دانیم که هیچ پاسخی چه از طرف دمشق و چه از جانب آنکارا ( خواهر خوانده بزرگش ) دریافت نخواهیم کرد ، به نظر می رسد رژیم اشغالگر اراضی سوریه را آرام آرام می بلعد و اطمینان دارد خطری در مقابلش نیست. اگر نظریه کنونی مبنی بر رقابت ترکیه و اسرائیل برای چنگ انداختن و تسلط بر «میراث سوریه » صحت داشته باشد، همه شواهد حاکی از این است که دولت اشغالگر تاکنون در این رقابت پیروز وهمه شرایط برای آن فراهم شده است.
عطوان در ادامه اشاره کرد که سوریه در حال حاضر یک «دولت شکست خورده » است و سفرهای شتابان مقامات و مسئولان کشورهای خارجی به دمشق برای تبریک نظام جدید و سرنگونی نظام قبلی این واقعیت را کتمان نمی کند و هیچ چشم اندازی برای تغییر این وضعیت در آینده وجود ندارد.
براین اساس مقاومت در برابر اشغالگران به ویژه در برابر اسرائیلی ها دقیق ترین ابزار سنجش برای حاکمیت ملی و درک نشانه ها و زوایای آینده است و در سایه نبود کامل این مقاومت؛ چه نظامی یا حتی زبانی ؛ تصویر آینده بسیار تیره و تار به نظر می رسد و نمی توان به آینده خوش بین بود.