گزارش مکتوب/ 120 هزار لاله برای تکریم مادران
پیاده رو خیابان زرافشان در روزهای زیبای فروردین به لاله زار تهران تبدیل شده تا 120 هزار لاله سربرآورده از دل زمین تکریمی برای مادران باشند.
به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صدا و سیما؛ در گوشه ای از شهر تهران و فارغ از شلوغی های روزمره؛ لاله زاری در پیاده رو خودنمایی می کند که حکایتی جالب و منحصر به فرد دارد.
شاید همه ما با شنیدن قصه این لاله های زیبا و رنگارنگ قلبمان تلنگری کوچک را تجربه کند که با تمام وجود یاد پدر و مادرهایمان باشیم.
برای من هم جالب بود که بدانم این لاله ها اینجا در این پیاده رو چطور کنار هم قرار گرفته اند و نگاه مردم را به خود جلب کرده اند.
در یک روز زیبای بهاری به خیابان زرافشان شمالی رفتم تا من هم از نزدیک این پیاده رو را ببینم؛ به ابتدای خیابان پنجم که رسیدم با صحنه ای جذاب مواجه شدم.
پیاده رویی با 120هزار گل لاله... تا چشم کار می کرد لاله های رنگارنگ در کنار هم ردیف شده بودند و سایه بانی از آنها محافظت می کرد.
مردم رهگذر نیز مثل من با دیدن آن همه لاله در کنار هم شگفت زده شده بودند , برخی با ژست های مختلف کنار این لاله زار زیبا می ایستادند و عکس می انداختند تا قاب خاطراتشان به یک قصه دلنشین مزین شود.
ـ پیاده رو بهشت
جلو تر رفتم و با یکی از بازدید کنندگان همصحبت شدم؛ خانمی 50 ساله که البته خودش در همان حوالی زندگی می کند درباره لاله های زرافشان گفت: من شنیده ام طراح این پیاده رو زیبا به یاد مادرش این لاله ها را اینجا کاشته که البته بسیار زیبا و لذت بخش است و من مطمئنم روح مادرش از این کار شاد می شود.
به سراغ یکی دیگر از بازدید کنندگان رفتم؛ مردی مسن که از دیدن لاله های رنگارنگ بسیار هیجان زده شده بود افزود: واقعا این لاله ها زیبا هستند و من امسال سومین سالی است که می آیم و این پیاده رو را می بینم که بسیار روح نواز و جذاب است و باید به این ایده آفرین گفت.
در ادامه همسرش با اشاره به زیبایی منحصر به فرد لاله ها گفت: این پیاده رو آنقدر رنگارنگ و زیباست که من هر بار به اینجا می آیم چندین مرتبه از کنار لاله ها عبور می کنم و احساس می کنم این پیاده رو بهشت است.
- حکایت عشق پسر به مادر
برایم جالب بود که بدانم این ایده خلاقانه از کجا شکل گرفته آنقدر پرس و جو کردم تا بالاخره نگهبان لاله ها را دیدم و با او همصحبت شدم.
موسوی که 4 سال است در کنار این لاله ها هر روز پذیرای مردم بیشماری است که می آیند و لحظه ای در کنار این باغ می ماند و می روند؛ درباره ماجرای شکل گیری باغ لاله افزود: 4 سال پیش مادر دکتر هومن اردبیلی به رحمت خدا رفت و ایشان به عشق مادرش پیاده رو محل زندگی خودشان را به باغی از لاله تبدیل کرد.
وی گفت: آقای دکتر با این لاله ها آرامش می گیرد و دلش می خواهد روح مادرش نیز در آرامش باشد.
از نگهبان لاله ها سراغ دکتر را گرفتم تا پای صحبت این پزشک خوش ذوق بشینیم و البته پس از چند لحظه ای دکتر هومن اردبیلی هم به جمع ما پیوست.
-مادرم عاشق لاله بود
هومن اردبیلی 38 ساله و پزشک عمومی است که البته سال ها پیش برای تخصص پزشکی هسته ای به آمریکا می رود؛ اما درسش را نیمه کاره رها کرده و به ایران برمی گردد.
این پزشک خوش ذوق درباره چگونگی شکل گیری این لاله زار زیبا گفت: 4 سال پیش مادرم به رحمت خدا رفت؛ ایشان هم پزشک داروساز و فردی خیرخواه بود . پس از مرگ مادر تصمیم گرفتم به یادش کاری انجام بدهم و از آنجایی که ایشان عاشق گل و طبیعت بود فکر کردم پاده رو محل زندگی اش را غرق گل کنم.
-120 هزار لاله به یاد مادران
وی ادامه داد: 4 سال پیش طراحی باغ لاله را کلید زدم و سال اول با 6 هزار لاله, سال دوم 10 هزار لاله, سال سوم 30 هزار و امسال در وسعتی بیشتر 120 هزار لاله به یاد مادرم و البته برای تکریم محبت همه مادران سرزمینم در این پیاده رو کاشتم که مردم هم خیلی استقبال کردند.
اردبیلی با اشاره به شور و اشتیاق مردم به لاله ها تصریح کرد: لاله ها هر سال در ایام بهار به گل می نشینند و مردم از نقاط مختلف کشور برای بازدید آنها می آیند و گل لبخندی بر لبانشان می نشیند و در کنار بازدید از گلها برای مادرم دعا می کنند و فاتحه ای نثار روحش که این مساله موجب دلگرمی من می شود تا به کارم ادامه بدهم.
وی درباره شرایط کاشت لاله ها گفت: از آنجایی که لاله نیاز به سرمای شدید دارد اوایل آذرماه پیاز لاله ها را در این محل آماده سازی می کنیم و مراقبت آغاز می شود تا این که اوایل فروردین لاله ها به گل می نشیند که البته لاله ها تا اواسط اردیبهشت ماه خودنمایی می کنند.
ـ لاله ها مرا یاد مادرم می اندازند
این پزشک خوش ذوق با اشاره به این که هرروز به لاله ها سر می زند افزود: هر وقت لاله ها را لمس و با آنها صحبت می کنم احساسم این است که مادرم زنده است و با من صحبت می کند؛ وقتی شادی رهگذران را می بینم حس آرامش روح مادرم در قلبم قوی تر می شود و خوشحالم که خدا به من کمک کرده این کار کوچک را برای مادرم و همه مادران انجام بدهم.
حرفهای اردبیلی تمام می شود و او را با رهگذرانی که بارها تشویقش می کنند و برای مادرش فاتحه می خوانند تنها می گذارم اما این کلمات از ذهنم عبور می کند که شاید گذر زندگی فرصت کوتاهی برای با هم بودن باشد اما به یاد هم بودن را می شود همیشه و هر لحظه تکرار کرد؛ درست مثل این پیاده رو که فرصتی برای همراهی رهگذران و ثبت عکسهایی است که سالها بعد خاطره می شوند.
یادمان باشد همه ما با کاشتن گل و گیاه پر از نشاط و روحیه می شویم اما وقتی گلهایی که می کاریم با چاشنی یاد یک عزیز همراه باشد قطعا حس ماندگار تری خواهد داشت.
گزارشگر: ملیحه پژمان
خبرهای مرتبط
درود بر اين دكتر خلاق كه دل مادر و همه ي مردم ايران را شاد كردند