گفتگوی کمیته بین المللی پارالمپیک با جودوکار ایرانی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ در این گفتگو از محمدرضا خیراله زاده به عنوان ورزشکاری که صدرنشین فهرست رده بندی فدراسیون جهانی ورزش‌های نابینایان و کم بینایان (IBSA) است، یاد شده که اولین مدال طلایش در جام جهانی جودو سال ۲۰۱۷ که به میزبانی ازبکستان برگزار شد، بدست آمد و آغازی بود بر روند موفقیت‌های وی.
خیراله زاده گفت: مقابله جدی‌تر خود با معلولیت را آغاز کردم و خود را با این شرایط وفق دادم. اما گاهی اوقات احساس افسردگی می‌کردم تا اینکه وارد رشته افرادِ دارای اختلال بینایی شدم. اما وقتی احترام جامعه به خود را به عنوان یک قهرمان دارای اختلال بینایی دیدم، اعتماد به نفسم افزایش یافت.
حضور مربیان سطح بالا و نیز حمایت‌های خانواده به خیراله زاده کمک کرد بتواند بر تردید‌های شخصی خود غلبه کند.
وی در خصوص نقش خانواده و مربی اش، خاطرنشان کرد: خانواده و مربی من محمدرضا حاج یوسف‌زاده، بطور پیوسته مایه دلگرمی من بوده‌اند. مربی ام به من کمک کرد تا خود را در بالاترین سطح قهرمانی یافته و اعتماد به نفس پیدا کنم. مربیان ما پیوسته برای باور به آینده بهتر در ما ایجاد انگیزه می‌کنند.
قهرمان جودو با اشاره به نقش همسرش که وی نیز از برترین بازیکنان رشته کبدی در ایران است، گفت: ما هر دو ورزشکار حرفه‌ای هستیم و این اشتراک به ما کمک کرده و از زندگی در کنار هم لذت می‌بریم.
با نزدیک شدن به شروع پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو، خیراله‌زاده سخت تمرین می‌کند تا به پشتوانه کمیته ملی پارالمپیک ایران، به هدف نهایی خود که کسب مدال طلاست، دست یابد.
او در دسته فوق ۱۰۰ کیلوگرم با رقبای سختی روبرو خواهد شد؛ از جمله گوانگ ژئون چوی مدافع عنوان قهرمانی از کره جنوبی و رقبای دیگر از جمله رِواز چیکویدزه قهرمان جدید اروپا از گرجستان که در حال آماده‌سازی برای نخستین پارالمپیک خود هستند.
خیراله زاده حریفان دیگری مانند جک هادسون از بریتانیا را هم پیش رو خواهد داشت که دارای اختلال شنوایی شدید است.
قهرمان ایرانی در خصوص این حریفش، افزود: حریفان دارای اختلال شنوایی ویژه هستند و این مسئله کار را دشوار می‌کند، چون ما اختلال بینایی داریم و صدای داور را می‌شنویم، در حالی که آن‌ها صدای او را نمی‌شنوند و این می‌تواند گمراه کننده باشد.
خیراله زاده با اشاره به اینکه تمامِ سخت کوشی‌ها و تلاش هایش برای خلق یک لحظه ویژه ارزشمند است، گفت: زمانی که پرچم کشورم به اهتزاز درمی آید و سرود ملی کشورم نواخته می‌شود، احساس غرور می‌کنم.