سالروز وفات حضرت فاطمه معصومه (س)

پدر بزرگوارش، امام هفتم شیعیان حضرت موسی بن جعفر(ع)و مادر مکرمه اش، حضرت نجمه خاتون است که آن بانو، مادر امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا(ع) نیز می‌باشد.

ازاین رو، حضرت معصومه با حضرت رضا(ع) از یک پدر و مادر هستند.
حضرت معصومه (س) در روز اول ذی القعده سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه منوره متولد شد.
در سنین کودکی، با مصیبت شهادت پدر گرامی خود در حبس هارون در شهر بغداد مواجه شدند.

از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش، حضرت علی بن موسی الرضا(ع) بزرگ شدند.

در سال ۲۰۰ ه. ق در پی اصرار و تهدید مامون عباسی سفر تبعیدگونه حضرت رضا(ع) به مرو آغاز شد.

آن حضرت بدون این که کسی از بستگان و اهل بیت خود را به همراه ببرند راهی خراسان شدند.

یک سال پس از هجرت برادر، حضرت معصومه(ع) به شوق دیدار برادر، همراه عده‌ای از برادران و برادرزادگان به سوی خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلی از سوی مردم مورد استقبال واقع می‌شدند.

این جا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س)پیام مظلومیت و غربت برادر گرامی شان را به مردم مؤمن و مسلمان می‌رساندند.

زمانی که کاروان حضرت به شهر ساوه رسید، عده‌ای از مخالفان اهل بیت علیهم السلام که از پشتیبانی ماموران حکومت برخوردار بودند، سر راه ایشان را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند.
در نتیجه، تقریبا همه مردان کاروان به شهادت رسیدند.
حضرت فاطمه معصومه (س) در این سفر بیمار شدند و از آن جایی که دیگر امکان ادامه راه به سوی خراسان ممکن نبود، به شهر قم رفتند.

بزرگان شهر قم، وقتی از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در روز ۲۳ ربیع الاول سال ۲۰۱ ه. ق حضرت وارد شهر مقدس قم شدند.

آن بزرگوار به مدت ۱۷ روز در این شهر زندگی کردند و در این مدت، مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود.

سرانجام این بانوی بزرگوار در روز دهم و یا دوازدهم ربیع الثانی سال ۲۰۱ ه. ق، پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، دیده از جهان فرو بست.
امروزه، تربت پاک آن بانوی بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل بیت علیهم السلام و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت و امامت شد.