اختلال فابینگ

آنچه تحت عنوان فابینگ از آن یاد می‌شود اختلالی برخاسته از تلفن همراه و عملی است که باعث می شود افراد در محیط‌های اجتماعی یا خانوادگی به جای توجه به دیگران به تلفن خود نگاه کنند؛ به عبارت دقیق تر، «بی‌اعتنایی به دیگران با نگاه کردن به تلفن همراه».

به گزارش سرویس پژوهش خبرگزاری صدا وسیما: آنچه تحت عنوان فابینگ از آن یاد می‌شود اختلالی برخاسته از تلفن همراه و عملی است که باعث می‌شود افراد در محیط‌های اجتماعی یا خانوادگی به جای توجه به دیگران به تلفن خود نگاه کنند؛ به عبارت دقیق تر، «بی‌اعتنایی به دیگران با نگاه کردن به تلفن همراه»

در بهار سال ۲۰۱۲ فرهنگ لغت Macquarie و آژانس تبلیغاتی McCann گروهی از متخصصان زبان را گرد هم آوردند تا بر این پدیده رایج در عصر تلفن‌های هوشمند نامی بگذارند. آن‌ها این پدیده را فابینگ 'Phubbing' لقب دادند و آن را چنین تعریف کردند: «عمل نادیده گرفتن کسی که با شما صحبت می‌کند با توجه و نگاه کردن به تلفن همراه خود» یا «عمل خنثی کردن روابط شخصی در یک محیط اجتماعی با نگاه کردن به تلفن به جای توجه به دیگری.»

عوارض و پیامد‌های فابینگ در روابط اجتماعی، روابط بین فردی، روابط زناشویی و سلامت روان به ویژه در کودکان طی مطالعات بسیاری به اثبات رسیده است بدین ترتیب که وقتی فردی مدام گوشی تلفنش را چک می‌کند گرفتار فابینگ شده است.

"اِما سپپلو"، روانشناس دانشگاه استنفورد می‌گوید: «هر چند فابینگ به این معنی است که شما از طریق رسانه‌های اجتماعی یا پیام کوتاه با کسی ارتباط برقرار می‌کنید، اما در واقع می‌تواند روابط حضوری و لحظه‌ای شما را به شدت مختل کند».

یک مطالعه نشان داد که بیش از ۱۷ درصد افراد حداقل چهار بار در روز در حضور دیگران و به هنگام صحبت با آن‌ها دزدکی تلفن‌شان را چک می‌کنند. تقریباً ۳۲ درصد افراد نیز دو تا سه بار در روز فابینگ می‌کنند. مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۲ نشان داد که صرف حضور تلفن همراه در حین مکالمه - حتی اگر از آن استفاده نشود - کافی است تا مردم احساس ارتباط کمتری با یکدیگر داشته باشند.

فابینگ باعث می‌شود توانایی صحبت کردن رودررو و ایجاد رابطۀ حضوری با دیگران آسیب ببیند. مطالعه دیگری نشان داد وجود فابینگ در روابط زناشویی به افسردگی زوجین می‌انجامد و نیز این همسران میزان افسردگی بالاتری را تجربه می‌کنند.

یک مطالعه در مورد تاثیر فابینگ بر روابط والدین و فرزندان نیز اثبات کرده که کودکان و نوجوانانی که والدین شان درگیر فابینگ هستند تا ۶۰ درصد بیشتر دچار افسردگی، پرخاشگری، گوشه گیری و انزوا می‌شوند.

بنا به تحقیقات، فابینگ همچنین بر روابط درون خانوادگی تاثیر منفی گذاشته میزان تعلق و وابستگی خانوادگی اعضا را کاهش می‌دهد.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲ نشان داد که حضور تلفن همراه در حین مکالمه - حتی اگر از آن استفاده نکنید - کافی است تا مردم احساس ارتباط کمتری با یکدیگر داشته باشند.

محققان بر این باورند که فابینگ ۴ نیاز اساسی انسان را تهدید می‌کند این نیاز‌های اصلی عبارتند از: احساس تعلق داشتن، اعتماد به نفس، زندگی معنادار، احساس کنترل داشتن.

وقتی کسی پیش شما با تلفنش مشغول می‌شود، شما ممکن است احساس طردشدن و محروم شدن از مصاحبت او را بکنید. این می‌تواند بر سلامت روان شما تاثیر داشته باشد.

افرادی که دچار فابینگ هستند تمایل زیادی دارند تا تلفن‌شان همیشه در دسترس باشد تا با شبکه رسانه‌های اجتماعی ارتباط برقرار کنند و به این وسیله خلاء ارتباط حضوری یا رودررو را پر کنند. این شروع یک چرخه معیوب است.

به علاوه، غوطه ور شدن در شبکه‌های اجتماعی ممکن است مشکل را بدتر کند.
در همین ارتباط و برای جلوگیری از فابینگ شدن پیشنهاد می‌شود: وقت زمان غذا خوردن تلفن را کنار بگذارید، تلفن را از دسترس خود دور کنید و خود را به چالش بکشید.

یاسر بهشتی؛ پژوهشگر اداره پژوهش خبری