پخش زنده
امروز: -
امامزاده جعفر (ع) مدفن در شهرستان پیشوا کیست؟
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای استان تهران؛ اگر اهل دل باشی و سفر، حتماً نـام امامزاده جعفر (ع) را شنيـده ای و شهر زيبا و مذهبی پيشوا را از نزديک ديده ای. همان شهری که مقـام معظم رهبري در ۲۲ خـرداد سال ۱۳۸۲ درصحن زيبـا، با صفـا و مطهر امامـزاده جعفر(ع) اين شهـر در اجتماع مدم متدین، متعهد، ولایتمدار و شهید پرور فرمودند: «اساساً پيشوا مرکز شهادت اسـت. پايگاه شهادت نيکان و برگزيدگان است. برجسته ترين چهره شهيد همين بزرگوار است که اين صحن و سرای به نام اوست. فرزند موسی بن جعفر و سلاله پاک پيامبر مکرم اسلام (ص)».
اگر به دامنه های زيبای تپه های طبيعی شهر پيشوا نظری کرده باشی، گنبدی فيروزه ای رنگ تو را به خود می خواند. در کنار بازار قديمی و تاريخی اين شهر کهن و مذهبی، آستان امامزاده جليل القدر حضرت جعفر بن موسی الکاظم(ع) قرار دارد که گلی از گلزار پاک جدش رسول ا... می باشد.
اصل و نسب امامزاده جعفر (ع)
عالم دانشمنـد و زاهد، حضرت امامـزاده جعفـر(ع) که صحـن و ســرای زيبـا و مطهـرش هر روزه در شهـر پيشــوا منزلگه هزاران عاشق دلسـوخته به خـاندان عصمت و طهارت علیهم السلام اسـت، بنا بر نوشـته کتـب انساب، يکی از فرزندان بلافصل حضرت امام مـوسی کاظم(ع) است.
حضرت امامزاده جعفر(ع) که وی را جواری و اولاد او را جواريون و شجريون نيز می خوانند، پس از رشد و نمو در خاندان پاک و مطهر محمدی و کسب فيوضات معنوی، به ياری برادر بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا(ع) پرداخت و پس از آنکه حضرت امام رضا(ع) دعوت مأمون الرشيد را پذيرفت و از مدينه راهی شهر طوس شد، وی نيز همانند آن حضرت با کاروانی به سرپرستی خود و با حضور فرزندان و فرزندزادگان حضرت امام موسی کاظم(ع) همچون ابراهيم و ابوالجواد(ع) از بغداد رو به ولايت خراسان نهادند.
آن حضرت و ديـگر همراهان، هنگاميکه به ناحيـه ساوجبلاغ رسيدند، پس از درگيـری با دشمنـان (سپاهيان مأمون)، حسن بن موسی الکاظم(ع) شهيد شد و به بعضي ديگر از همراهان آن حضرت جراحاتی وارد شد و پس از اين پيکار، با فرا رسيدن شب، همگی در اطراف اين منطقه پراکنده شدند. اما حضرت جعفر بن موسی الکاظم(ع) که در منطقه ساوجبلاغ در حين دفاع مجروح گرديده بود، در روستاي سناردک شهر پيشوا، در منزل جلال الدين نام (شايد همين شهيدگاه فعلی باشد) بر اثر شدت جراحات وارده در تاريخ ۱۵ جمادی الثانی سال ۲۱۷ هجری قمری شهيد و در گورستان محل، دفن گرديدند.
بنای باشکوه بقعه امامزاده جعفر بن موسی الکاظم(ع) در زمان سلطنت شاه طهماسب صفوی ساخته شده است و محراب داخلی حرم در قسمت جنوب بنای بقعه قرار دارد و ازاره داخلی مقبره تا ارتفاع یک و نیم متری، با کاشی های معرق فيروزه ای، مشکی، زرد و سفيد بر زمينه لاجوردی با نقوش تزئينی اسلامی مزين شده و در اواخر دوران پهلوی بالای ازاره داخل حرم و گنبد نيز تماماً آئينه کاری شده است.
ضريح متبرک اين مقبره در وسط گنبد خانه بر روی پايه ای سی سانتيمتری از سنگ مرمر سبزرنگ و از جنس طلا و نقره می باشد که با هنر ميناکاری تزئين شده و کتيبه های آن با خط ثلث و نستعليق نوشته و در سال ۱۳۷۱ هجری شمسی ساخته و نصب گرديده است.
در پايان کتيبه ای که روی درب ضريح سابق مرقد مطهر موجود است، تاريخ سال ۹۴۴ هجری قمری حک گرديده و در پايين کتيبه داخل حرم که به خط ثلث می باشد نام شاه طهماسب صفوی و تاريخ ۹۵۶هجری قمری ثبت گرديده است.
گنبد اين بنا عظیم که از جمله آثار ارزشمند معماری مذهبی ايران است، دارای بیست و یک متر ارتفاع و نه و نیم متر قطر می باشد که به شيوه دو پوش ساخته شده و فاصله بين پوش اول و دوم آن هفت متر است و بر روی پايه شانزده ضلعی با هشت پنجره می باشد که چهار پنجره آن دارای شيشه رنگی است. کاشی های فيروزه ای قسمت خارجی گنبد با نقوش هندسی و کتيبه هایی به خط ثلث و نستعليق و کوفی بنايی تزئين گرديده و علاوه بر جنبه تزئينی دارای نقش عايق برای حفاظت از برف و باران می باشد که در سال ۱۳۵۴ توسط سازمان ملی حفاظت آثار باستانی مرمت و تعمير و در دهه ۹۰ هجری شمسی کاشی های آن تعویض گرديده است.
ايوان زيبای شرقی صحن اين آستان مقدس در سال ۱۲۲۷ هجری قمری با دستور فتحعلی شاه قاجار هنگام تعميرات بنا اضافه گرديد که ابعاد آن هشت متر و بیست سانتیمتر در هفت متر می باشد.
در سال های اخیر کف ایوان سنگ مرمر و ازاره آن تا ارتفاع یک و نیم متری، با کاشی پوشانيده شده و پوشش سطح ايوان آئینه کاری و در قسمت طاق نیز پس از اجرای رسمی بندی، به وسیله آئینه کاری تزئين گرديده است.
طاق ايوان به شکل جناغی ساخته شده و از پاکارقوس طاق، کتيبه ای به خط نستعليق سفيد بر روي ۵۰ لوح و ۴۵۰ قطعه کاشی لاجوردی وجود دارد که مشتمل بر ۲۵ بيت شعر از فتحعلی خان صبا می باشد که هر مصرع آن درون کادری مشخص نوشته شده و فواصل بين کادرها را با کاشی های زرد و سبز و طرح های گل و برگ پر کرده اند و بر روی آخرين کاشی از کاشی های مذکور که از نوع کاشی خشتی زمان قاجاريه است تاريخ تعمير بنا به سال ۱۲۲۷ هجری قمری حک شده است.
صحن اين آستان مقدس هم اکنون با اجرای طرح توسعه حرم دارای ابعاد تقريبی ۸۵ در ۵۱ متر می باشد که شامل درايگاه ورودی صحن، رواق های پيرامون بنای اصلی، يک سـردر با دو مناره رفیع کاشيکاری در طرفين آن، دو طبقه ساختمان و کتابخانه، دفتر امور اداری آستان مقدس، زائرسرا، سرويس های بهداشتی و در غرب، بنای بقعه متبرک، ايوان صحن و مسجد حرم قرار دارد.
هر چند که در گذشته و حال از صحن اين آستان مقدس به عنوان قبرستان استفاده می شود ولی قبور به صورت همسطح ساماندهی گرديده و همانند حياط صحن های ساير امامزادگان و مساجد مناطق مختلف ايران، در وسط سطح صحن يک حوض زيبا و بزرگ قرار دارد که ضمن تلطیف هوای داخل صحن، زائران جهت ساختن وضو از آن استفاده می نمايند.
بنای بقعه امامزاده جعفر(ع) در زمان شاه طهماسب صفوی ساخته شد و بعدها در زمان قاجاريه، به دستور فتحعلی شاه قاجار تعمير و ايوان اصلی آن در ضلع شرقی بقعه احداث گرديد و در دوران پهلوی تعميرات گنبد، آئينه کاری داخل حرم و ديگر تزئينات داخلی و خارجی اين آستـان مقدس انجـام و در تاریخ ۱۳۱۷/۸/۲۱ به شماره ۳۱۹ در فهرست میراث ملی کشور به ثبت ملی رسید.
پس از پيروزی انقلاب اسلامی، توسعه آستان مقدس اين امامزاده در قالب طرح جامع آغاز و بناهایی همچون احداث شبستان ، رواق، تالار قرآن، مصلی نماز جمعه، حسینیه سیدالشهدا، بازارچه سنتی، دو باب القبله، سالن پذیرایی و ... ساخته و اقداماتی انجام گرديده که هم اکنون نيز ادامه دارد.
وجود متبرک حرم اين امامزاده عظيم الشأن همچون دُرّی درخشان در مرکز شهر تاريخی و مذهبی پيشوا قرار دارد و هر روزه منزلگاه حاجت مندان و عاشـقان خاندان پاک پيامبر اعظم(ص) است.
هر ساله در سالروز شهادتش 15 جمادی الثانی مراسم سوگواری عاشقان در طوف حریمش برگزار می شود که این مراسم این شب نهم بهمن نود و نه با رعایت نکات بهداشتی برگزار می شود .