بایکوت جهانی و بی سابقه رژیم صهیونیستی

نکته جالب توجه در اکثر بیانیه‌های این نهاد‌ها تغییر لحن قابل ملاحظه آن‌ها در توصیف اوضاع میدانی فلسطین است. در این بیانیه‌ها آمده است آنچه رخ می‌دهد نتیجه مبارزه مردمی علیه گرایش‌های استعماری و نژادپرست است و به منظور تحقق حقوق اصلی فلسطین صورت می‌گیرد.
مسئله جالب توجه دیگر در این بیانیه‌ها تکرار مشابهت مبارزه مردم فلسطین با مبارزات دیگر ملت‌ها و گروه‌ها در راه رسیدن به آزادی‏، عدالت اجتماعی‏‏، نژادی، اقتصادی و زیست محیطی است.
کمپین انزوا، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم رژیم صهیونیستی (به انگلیسی: Boycott, Divestment and Sanctions (BDS)) جنبشی جهانی است که هدف آن تحت فشار قرار دادن دولت اسرائیل با اهرم‌های اقتصادی جهت پایان اشغال سرزمین فلسطین، رفع تبعیض و به رسمیت شناختن حق بازگشت میلیون‌ها آواره فلسطینی است.

این جنبش در ۹ ژوئیه ۲۰۰۵ توسط ۱۷۱ سازمان غیردولتی فلسطینی بنیان گذارده شده و بر یکی از بیانیه‌های سازمان ملل علیه رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی استناد و از روش مبارزه سیاهپوستان علیه دولت آپارتاید بهره می‌جوید. در حمایت از کارزار ده‌ها کنفرانس و حرکت اعتراضی در شهر‌های مختلف جهان انجام شده است. حامیان این جنبش شامل چهره‌های دانشگاهی، اعضای اتحادیه‌های کارگری، احزاب سیاسی و شهروندان عادی می‌شود.

از سوی دیگر جلسه اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مستقر در ژنو , ویژه مسئله حقوق بشر در سرزمین‌های اشغالی و نقض حقوق مردم فلسطین توسط رژیم صهیونیستی بر انزوای بیشتر این رژیم و جهانی شدن جنبش بایکوت کمک کرده است .

در نشست دیروز  شورای حقوق بشر  سازمان ملل ؛میشل باشلت کمیسر عالی حقوق بشر و برخی مقامات و روزنامه نگاران محلی ساکن بیت المقدس و نوار غزه سخنرانی کردند. وزرای خارجه کشور‌های نامیبیا، بنگلادش، مصر، پاکستان، تونس، کویت و ترکیه دیگر سخنرانان این نشست بودند. محکومیت صریح جنایات رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی، ضرورت پاسخگویی و تضمین عدالت برای قربانیان فلسطینی، پایان اشغال فلسطین، تعیین سازوکار کمیسیون تحقیق مستقل برای بررسی جنایات ارتکابی توسط رژیم آپارتاید و استعمارگر صهیونیستی، احترام به حق غیر قابل انکار تعیین سرنوشت مردم فلسطین، شناسایی نقض فاحش مقررات حقوق بین الملل بشردوستانه و حقوق بشر توسط نیرو‌های نظامی اسرائیلی، مسئولیت اسرائیل در تجاوز به حقوق بنیادین مردم فلسطین به ویژه حق حیات، بهداشت و سلامت، احترام به اماکن مذهبی و آزادی انجام فرایض دینی، و حق برگزاری تجمعات مسالمت آمیز و توجه به راهکار آتش بس، تنها به عنوان یک سازوکار موقتی و نه دائمی برای حل و فصل بحران در سرزمین‌های اشغالی فلسطین از محور‌های اصلی سخنرانی وزرای امور خارجه این کشور‌ها بود.