ورزشکاران اشغالگری‌های رژیم صهیونیستی را برنمی​ تابند

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری صداوسیما گفتگو با غلامحسین زمان آبادی عضو هیئت موسس انجمن نویسندگان و عکاسان ورزشی و مشاور فرهنگی معاون ورزش حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان، بهمن اسدی کارشناس رسانه‌ای ورزش کشور (مهمانان استودیو) و رضا شجیع جامعه شناس ورزشی و استاد دانشگاه با برنامه «مجله فوتبال» در شبکه خبر

 

 زمان آبادی: موضوع آنقدر واضح و روشن است که نیاز به تحلیل ندارد دوستان خبرنگار ما نیازی به تحلیل این موضوع ندارند در حدود ۲۶/۶۵۰ روز اشغالگری یک کشور گروهی آمدن که نه دولت هستند نه ملت هستند جایی را اشغال کردن و در این مدت آنقدر جنایت و اعمال غیر انسانی انجام دادند که نیاز به تحلیل این موضوع نباشد اخیراً یک خبری در تلویزیون پخش شد که اصل خبر درست است، اما تصویری که طراحی کرده بودند با تحلیل فردی بود من این این گزارش را نپسندیدم.

 زمان آبادی: بله 

 

 زمان آبادی: من باید خودمانی صحبت کنم یک محله را در نظر بگیرید که یک خانواده در آن زندگی می‌کنند، پدر مادر فرزندان در آن زندگی می‌کنند و یک فردی به عنوان اراذل و اوباش وارد آن خانه می‌شود و آن‌ها را از خانه بیرون می‌کند اموالشان را مصادره وآن‌ها را خانه به دوش می‌کند. فرد صاحبخانه سعی می‌کند به دنبال هویت خود باشد و به دنیا نشان بدهد که من هستم و این خانه متعلق به من است. مدت‌های زیادی تلاش می‌کند و به آدم‌های زیادی که در اون محله هستند رجوع می‌کند مثلا به پهلوانی در محل است که محل رجوع این خانواده‌ی خانه به دوش است. این خانواده خانه به دوش به هر جا مراجعه می‌کنند که این آدم با کمک اراذل و اوباشی مثل امریکا و انگلیس (خانه اش را اشغال کردن)

 

 زمان آبادی: بله طبیعتا همینطوره فرق ما با دیگر کشور‌ها این است که برای قهرمان اصالت قائل نیستیم بلکه برای پهلوان اصالت قائلیم. خیلی از ورزشکاران ما مدال می‌گیرند و قهرمان می‌شوند، ولی همین که در خدمت مردم نباشند حذف می‌شوند. مگر می‌شود یک پهلوانی که در محله‌ای مرجع است و بالاخره در دنیا جایگاهی پیدا کرده است نسبت به مسائل انسانی بی تفاوت باشد؟ آمدن یک ملتی را با کمک جریان‌های سیاسی از خانه شان بیرون کردند و این ملت آواره جا‌های مختلف شدند بخشی در اردن، بخشی در لبنان و آن‌هایی که ماندن هم شب روز دارند اذیت شان می‌کنند یعنی یک سیستم تبعض نژادی (آپارتاید) دارند، چون ملت و دولت نیستند. شما می‌دانید که همین دولت اسرائیل (ببخشید که اسم اسرائیل را آوردم، چون بعدا باید دهانم را آب بکشم) یک حزب صهیونیست جهانی هستند که این حزب جهانی قانون اساسی در کشورشان ندارند، چون مولفه ملت و دولت ندارند خود این گروهی که آنجا جمع شدند قانون اساسی ندارند و حالا دنبال بحران هویت هستند. ۷۳ سال است که به دنبال هویت خودشان هستند و به همه هم متوصل می‌شوند. 

 

اسدی: سلام خدمت بینندگان عرض می‌کنم موضوعی که در مورد آن صحبت می‌کنیم جدید نیست و سال هاست با اسرائیل مخالفیم و ورزشکاران نسبت با بازی کردن با آن‌ها موضع می‌گیرند. اتفاقی است که روز به روز پر رنگ‌تر می‌شود و تلاش‌های زیادی هم صورت می‌گیرد که این اتفاقا عادی تلقی شود و یا رنگ ببازد در مورد این اتفاق اخیر که در فضای رسانه صورت گرفته نمی‌خواهم به عنوان یک فرد رسانه‌ای بگویم عادی است و در عدم دقتی که در پخش این گزارش شد خودم هم گله دارم، اما نباید خودمان را جای مخاطب قرار دهیم و باید اصول خبر را رعایت کنیم به نظر من آن دقت نظر در این گزارش صورت نگرفته است و این یک تلنگر است. همه‌ی رسانه ای‌ها به خصوص جوان‌تر‌ها باید بدانند که کارشان آنقدر جدی و مهم است که باید دقت بیشتری بکنند و این مشکل ایجاد نشود. اما چرا این اتفاق پر رنگ شده از چند زاویه قابل برسی است. 

۱ - نگاه دلسوزانه‌ای که عده‌ای به اینگونه خبر‌ها دارند، چون از رسانه‌ی مهم و معتبری مثل صدا و سیما پخش شده است و می‌تواند بازتاب وسیع‌ای در سطح جهان داشته باشد به عنوان دلسوزی و این که تلنگری به بخش خبر رسانی ما زده شود؛ که این نگاه باید پاس داشته شود 

۲ -، اما بخشی دیگر همه می‌دانیم نسبت به اینگونه خبر‌ها موضع دارند در حالی که خودشان به واقعیت این خبر اشراف دارند می‌دانند شخصیتی مثل رونالدو در انواع مصاحبه‌های مختلف خود به قول ورزشی‌ها هر وقت که پا داده در مورد حمایت از مردم مظلوم فلسطین صحبت کرده و بار‌ها تکرار کرده است. این‌ها می‌خواهنداین بحث را کم رنگ کنند و بحث دیگر که به نظر من می‌رسد با رسانه خاص که بحث ما صدا و سیما است دشمنی دارند می‌گردند تا یک نکته‌ای را که پاشنه اشیل رسانه است پیدا کنند و اعتماد عمومی را سلب کنند. به نظر می‌این اتفاقی که افتاده با توجه انتقادی که داشتم، ولی دنبال پر رنگ کردن هستند.

 

اسدی: به نظر من باید دقت نظر می‌شد خبر‌هایی که وجود دارد را می‌توان به بهترین و زیباترین شکل در اختیار مخاطب قرار دهیم مثلا من خودم چند بار گزارش را دیدم اگر اشاره می‌شد که مثلا این بخش از صحبت‌های رونالدو در جای دیگه و زمان دیگه‌ای انجام شده این ماجرا پیش نمی‌آمد. 

 

شجیع: ممنون که این موضوع مهم را انتخاب کردید و همان طور که مهمانان عزیز برنامه هم به این موضوع اشاره کردند شاهد پخش خبری بودیم که از رسانه ملی که به عنوان یک رسانه که مرجع است و مردم ما اطمینان دارند نسبت به اخباری که از این رسانه معتبر پخش می‌شود باعث شد که رسانه‌های بیگانه که به طور شبانه روزی در قالب فعالیت‌های تبلیغاتی به دنبال فرا فکنی و طرد کردن ذ هن مخاطب از اصل ماجرا هستند سوء استفاده کنند در عین حال که باید بپذیریم که این رفتار غیر حرفه‌ای بود باید مراقب باشیم در انتقال خبر به مخاطب خودمان دقت بیشتری بکنیم اصلِ صداقت و امانت داری را رعایت کنیم مطالبی را که به مخاطب منتقل می‌کنیم باید به شعور آن‌ها احترام بگذاریم، ولی همه این‌ها هیچ کدام نافی این واقعیت نیست که دستگاه‌های تبلیغاتی متاسفانه دشمن و کسانی که نمی‌خواهند واقعیت ماجرا آنچنان که درست هست برای جهان نقل شود. دوست دارند روایتی را برای مردم نقل کنند که با واقعیت متضاد است. این که یک کشوری مظلوم واقع شود، توجه شما را به این نکته جلب می‌کنم که چه طور برای اکراین این اجماع جهانی توسط نهاد‌های بین المللی ورزشی ایجاد می‌شود، ولی این سوال هست که رنج انسان با انسان دیگر چه فرقی می‌کند؟ بین تجاوز به یک کشور با کشور دیگر چه فرقی هست؟ آیا یمنی‌ها، سوری‌ها و فلسطینی‌ها متفاوت هستند که این همه سال شاهد سکوت نهاد‌های بین المللی ورزش در قبال رنج آن‌ها هستیم؟ متاسفانه هیچ توجهی به آن نمی‌شود. در کنار این شرایط شاهد رفتار‌هایی در قالب مسئولیت اجتماعی ورزشکاران هستیم مثل کریستین رونالدو که می‌یاد اینچنین در عرصه بین المللی. (حمایت) می‌کنه، ولی آنچنان که باید مورد توجه رسانه‌ها و فضای مجازی قرار نمی‌گیره بعد رفتار‌ها و اشتباه‌های این چنینی برجسته می‌شود و مورد توجه قرار می‌گیرد. در نوع پرداختن به رسانه‌ها به خبر‌ها اصطلاحا در ارزش خبری قالب آن‌ها تناقض وجود دارد علت این که موضوع کریستین رونالدو مورد توجه قرار می‌گیرد ارزش خبری شهرت است و هر واکنشش در سطح گسترده جهانی مورد توجه قرار می‌گیرد فراگیری بسیار زیادی دارد درون مایه برخورد و تضادی که در رفتار و ارتباط با این موضوع وجو دارد باعث می‌شود که این وکنش‌ها در سطح گسترده دیده شود. در چنین موضوع‌هایی باید توجه کنیم که واقعیت و حقیقت با هم اشتباه نشود درسته که در این موضوع اشتباه شده وباید بپذیریم اشتباه را در پوشش خبر، اما از آن طرف هم باید مراقب باشیم که اصل ماجرا و ا مظلومیت ملت فلسطین و اینکه ورزشکارانی در جهان هستند که صادقانه با این موضوعات برخورد می‌کنند و صحبت می‌کنند نبایدمورد بی توجهی قرار بگیرد. 

 

زمان آبادی: فراوان آنقدر زیاد است که کتابی آوردم پر از قهرمانان ملی کشورمان و دیگر کشور‌ها که نمی‌دانم چطور این حجم از عکس و مطالب کتاب را می‌شود منتقل کرد. چند اسم از قهرمان‌های داخلی خودمان را نام می‌برم آقایان امیر رضا خادم، قاسم رضایی، بشیر بابا جانزاده، احد پاساج، عبدالله چمن گلی، ... یا گزارشی که خود شما پخش کردید، مارادونا، کریستین رونالدو، محمد صلاح مصری. حتی مسابقه‌ای که قرار بود بین آرژانتین و رژیم صهیونیستی انجام شود با اعتراض مردم آرژانتین لغو شد نتان یاهو تماس می‌گیرد با رییس جمهور آرژانتین که لغو بازی باعث می‌شود آبروی ما برود او هم می‌گوید فدراسیون فوتبال مستقل است و من نمی‌توانم دخالت کنم. پشت سر مسی آنقدر دروغ بود که آخرش صدای او هم درآمد گفت: من کجا به شما (صهیونیست ها) کمک مالی کردم؟ این رژیم دنبال بحران هویت است ار ورزش استفاده می‌کند. تاسف می‌خورم برای بعضی از کاسب‌های شبکه‌های معاندی که با این شبکه‌ها همکاری می‌کنند و نمی‌دانند که با این کار شریک جنایت صهوینیست‌ها هستند. نمی‌دانم جواب مردم خودشان را چطور باید بدهند؟ به خاطر چند دلار حیثیت، شرف و مردانگی خودشان را می‌گذارند و از یک رژیم کودک کش که مورد اعتراض مردم جهان است حمایت می‌کنند. اسرائیل فقط مورد اعتراض ما نیست حداقل ۲۰ کشور هستند که حاضر نیستند با این کشور مسابقه برگزار کنند. اصل این جریان که پیش آمده درست است، اما چرا دست روی یک نکته می‌گذارند و سیاسی می‌کنند؟ آیا این جریان سیاسی نیست؟ از همین آقایانی که حمایت می‌کنند سوال دارم دولت روسیه برای محافظت از مرز‌های خود به اکراین حمله کرد ۳ روز نگذشته بود ار جام جهانی محرومش کردن تحریم شد و. ۷۳ سال به یک کشور تجاوز شده خانه و کاشانه مردم مظلوم فلسطین را گرفتند. نه هویت دولتی دارد نه قانون اساسی، ولی حاضر نیستند با آن‌ها برخورد کنند. 

 

اسدی: چند نکته هست که باید بگویم یکی تناقضی است که اتفاق افتاده است بر خلاف صحبتی که می‌کنند و می‌گویند سیاست از ورزش جداست، اما در عمل چنین نیست مثلا برای این که روسیه را محروم کنند در مسابقات تنیس همه چیز زیر سوال رفت واکنش سختی که مردم ما نسبت با این رژیم دارند حتی به پیش از انقلاب هم می‌رسد. واکنش‌ها نسبت به این موضوع بیشتر جهت گیری افراد است همانطور که آقای زمان آبادی هم اشاره کرد مثل این که برای یک عده‌ای این شغل است که باید از رژیم اشغالگر حمایت کنند نکته دیگ اینکه برخی رسانه‌های داخلی هم به این موضوع پرداختند به نظرم باید دلسوزانه‌تر به این موارد اشاره کنند.

 

 شجیر: دنیای غرب امروز ارزش‌های خود را خیلی شفاف‌تر در حوزه‌های مختلف بیان می‌کند سال‌های سال دیدیم که اتفاقات این چنینی می‌افتد، ولی نهاد‌های بین المللی بی تفاوت بودند. آلمان نازی در اوج جنگ جهانی بود، ولی در جام جهانی ۱۹۳۸ شرکت کرد یا فرانسه در اوج جنگ و قتل و عام مردم الجزایر و هند و چین در دهه ۵۰ بود، اما در جام‌های جهانی شرکت کرد هر چه جلوتر می‌رویم نهاد‌های بین المللی ورزشی موضع خود را شاف ترمی کنند امروز می‌بینیم موضع‌هایی می‌گیرند که خلاف منویات خودشون است. بنابر این در چنین شرایط نهاد‌های بین المللی به دنبال پایه گذاری دکترین خودشان هستند ما نباید منفعل باشیم رسانه‌های ما باید فعالانه در مورد این نگرش قدم بردارند.