کمبود پزشک متخصص و نبود تجهیزات پزشکی کافی در مناطق محروم

به گزارش خبرگزاری صداوسیما  مهرداد ویس کرمی عضو کمیسیون آموزش تحقیقات و فناوری مجلس و رئیس کمیته آموزش و پژوهش پزشکی این کمیسیون با رادیو اقتصاد در برنامه بهارستان در خصوص کمبود پزشک و تجهیزات پزشکی در مناطق محروم گفتگو کرده است.

سوال: یکی از مشکلات مناطق محروم عدم برخورداری از پزشکان متخصص و نبود تجهیزات پزشکی و بیمارستانی کافی است که مدت هاست که راجع به آن صحبت می‌شود و در این مجلس هم راهکار‌هایی برای آن پیش بینی شده است، بفرمایید که برغم وجود دانشگاه‌های علوم پزشکی که در بیشتر مراکز استان‌ها وجود دارد این مشکلات همچنان به قوت خودش برای مناطق محروم باقی هست؟ 

ویس کرمی: در بحث تجهیزات پزشکی و حتی پزشک یعنی پزشک عمومی، متخصص یا فوق تخصص، یکی از نکاتی که خیلی مورد توجه باید قرار بگیرد، بحث سطح خدماتی است که دارد در منطقه مورد نظر ارائه می‌شود و یکی هم بحث سیستم ارجاع است که متاسفانه در کشور ما علیرغم این که سال‌های سال است دارد شعارش داده می‌شود به صورت جدی محقق نشده است. باید شما یک سطح بندی بکنید، یک سیستم ارجاع داشته باشید که اول بهورز در روستا‌ها مثلا مریض را ببیند و بعد طبق همان سیستم اگر نیاز شد ارجاع شود به پزشک عمومی و پزشک عمومی به متخصص، متخصص به فوق تخصص. تجهیزاتی که مربوط به جا‌هایی هست که فوق تخصصی هست این تجهیزات باید در همان مراکز مستقر شود متاسفانه من فکر کنم مثل خیلی از جا‌های دیگر مثل کمبود پزشک که ما صحبت از آن می‌کنیم که بیشتر آنچه که وجود دارد توزیع نامناسب پزشک است گرچه من منکر کمبود خود پزشک هم نیستم، ولی ما در توزیع پزشکان دچار مشکل هستیم. حدود مثلا آمار‌های دقیقی نداریم، ولی گاهی تا ۴۰ درصد هم گفته می‌شود پزشکان کشور فقط در پایتخت متمرکز هستند و بقیه هم درصد بالایی در شهر‌های بزرگ و اخیرا یک مصیبت دیگری که باید بگوییم دارد اتفاق می‌افتد، خیلی از پزشکان ما تن به درمان بیماران نمی‌دهند و رو آوردند به کار‌های لوکس فانتزی و درآمدزا. بعضی جا‌ها هم که واقعا ما باید تجهیزات خاصی داشته باشیم وجود ندارد. 
سوال: به خوبی به بحث توزیع عادلانه تجهیزات پزشکی و تخصصی اشاره فرمودید، اما بحث نیروی انسانی و مشخصا پزشکان متخصص اگر که بخواهیم به آن بپردازیم، قبلا یک قانونی برای تشویق پزشکان برای گذراندن دوره تعهدشان در مناطق محروم کم و بیش وجود داشت، اما سوالی که هست این که چه تغییراتی و چه مشوق‌های جدیدی اضافه شده تا ما شاهد حضور بیشتر پزشکان متخصص در مناطق محروم باشیم؟ 
ویس کرمی: قانون ابتدا سال ۸۹ در مجلس تصویب شده، در سال ۹۲ بند ۳ آن اصلاحاتی گرفته است، مشکل اصلی که وجود داشت در دو تا قانون قبلی، نسبت به تعهدی که پزشکان داشتند یک مدت خیلی طولانی بود و سه برابر مدت تحصیل بود یعنی اگر کسی مثلا یک سال فرض کنید مثلا در دوره پزشک عمومی ۷ تا ۷ و نیم را درس بخوانید، مثلا طرف بعنوان فرض کنید مرخصی زایمان مثلا عرض می‌کنم یا بیماری رفته بود، آن یک سال هم سه برابر می‌شد، یعنی می‌شد ۲۵-۲۶ سال و تا ده سال هم نمی‌توانست تخصص بگیرد. این باعث شده بود که هم پزشکان تمایل به فرار کردن شان زیاد بشود، حدود ۹۰ پزشک ما داشتیم که فارغ التحصیل شده بودند و خودشان را برای خدمت معرفی نکرده بودند، یکی هم این که اقبال پزشکان به این سهمیه کمتر شده بود و همچنان ما مشکل را داشتیم، بیشتر چند بند قانون بود که به نظر من هم واقع بینانه نبود هم عدم جامعیتش را می‌شد بعنوان ایراد بعدی آن ذکر کرد. ما در اینجا آمدیم مدت تعهد پزشکان را برای پزشکان عمومی یک و نیم برابر کردیم، و برای پزشکان متخصص یک و هفت دهم، البته برای این که مناطق محروم خالی نشود به یکباره، چون پزشکان قبل مستقر شده بودند ضریب برای کسانی که فارغ التحصیل شدند قبل از قانون را ضریب را دو گرفتیم دو برابر دوره تحصیل، دوره تحصیل معنی اش آن دوره استانداردی است که برای هر چیزی تعریف شده، مثلا اگر جراحی اعصاب ۵ ساله است یک و هفت دهم یا دو برابر ۵ حساب می‌شود، طرف اگر مرخصی هم برود و کم و زیاد شود این اضافه به دوران خدمت تعهدش نمی‌شود، کار خوب دیگری که شد و مجلس هم خیلی مساعدت کرد و رای خوبی داد این که ما سقف کارانه پزشکان سهمیه منطقه محروم را در بر داشت این که کارانه شان بالا برود و تشویق بشوند و امکان استخدام شان در سیستم‌های اجرایی به شرط این که یک سوم مدت تعهد را بگذرانند و تعهد بدهند در همان منطقه محروم بمانندرا با اجازه وزارت بهداشت امکانش با وزارت بهداشت فراهم شد.یکی بحث جرم انگاری بود برای کسانی که این تعهدات را مراقبت نمی‌کنند و حق مردم ضایع می‌شود، مثلا طرف تعهد فرض کنید ۱۲ ساله به یک منطقه محروم دارد و با یک آشنایی، پارتی و یا رابطه‌ای بعد از چند سال مدت کوتاهی می‌گذشت و خودش را به پایتخت شهر‌های بزرگ منتقل می‌کرد این را ما جرم انگاری کردیم که هیچ مسئولی به هر عنوان در این حیطه تخلف کند مجازات درجه شش که می‌دانید یکی از گزینه هایش شش ماه حبس است و دیگر هیچ مسئولی جرات نخواهد کرد یک پزشک منطقه محروم را جز مواردی که در قانون پیش بینی شده با رانت و رابطه جابجا کند و این به نفع تامین پزشک مناطق محروم است. مشورت‌های زیادی کردیم هم با پزشکانی که ذینفع بودند هم با وزارت بهداشت حضور داشتند و منتقدین گروه‌هایی که دنبال سبک‌های عدالت طلبانه و برقراری عدالت بودند جلسات بسیار متعددی برگزار شد، در ظرف تقریبا از خرداد تا بهمن حالا خیلی تصویب آن طول کشید و این قانون توسط رئیس مجلس و رئیس جمهور ابلاغ شد و نکته نهایی اش هم بنده به نیابت از کمیسیون و مجلس با دولت، دستورالعمل اجرایی اش را تقریبا نهایی کردیم و نظراتمان را به دولت اعلام کردیم که انشاالله طبق آن قانونی که تصویب شده بتوانند دستورالعمل را هم نهایی بکنند و انشاالله اجرایی بشود.به نظر می‌آید که سیاست‌های تشویقی برای پزشکان و همچنین سختگیری و نظارت بر مسئولین باعث می‌شود انشاالله ما شاهد حضور بیشتر پزشکان در مناطق محروم باشیم.