مانع تراشی برای کشف گور‌های بی نشان

به گزارش خبرگزاری صدا وسیما، به نقل از میزان؛ موارد متعددی از نقض حقوق بشر در کانادا در حال رخ دادن هستند؛ این در حالیست که این کشور مدعی حقوق بشر همچنان با استفاده ابزاری از حقوق بشر در حال ایجاد تنش آفرینی و مشکل سازی برای کشور‌های غیر همسوی خود است.
کشف گور‌های دسته جمعی و بی نشان کودکان بومی در محوطه مدارس سابق شبانه روزی در کانادا اگرچه نقطه اوج آشکار شدن رویه استعماری و ساختار‌های نژادپرستانه این کشور بود؛ موضوعی که اکنون زیر سایه تلاش‌های دولت کانادا بیش از هر زمان دیگری با چالش مواجه است.
به گزارش «آناتولی»، اگرچه تاکنون بیش از ۲ هزار و ۴۰۰ گور بی نشان متعلق به کودکان بومی در محوطه مدارس سابق ویژه این کودکان در کانادا پیدا شده است، اما بررسی‌ها نشان می‌دهند که انکار خشونت آمیز گور‌های بی نشان یکی از عوامل مهم در مسیر جست‌وجو برای کشف گور‌های جدید هستند.
بر اساس گزارش منتشر شده در روز جمعه، موانع متعددی در مسیر کشف گور‌های بی نشان کودکان بومی محوطه مدارس سابق ویژه این کودکان وجود دارند که یکی از آن‌ها انکار خشونت آمیز است.
در گزارش موقت مذکور که با هدف کمک به جوامع بومی برای مشخص کردن سرنوشت کودکان بومی جان باخته در مدارس شبانه روزی ویژه کودکان بومی تهیه شد، از ۴۸ مانع در مسیر کشف گور دستکم ۴ هزار و ۵۰۰ کودک بومی جان باخته در این مدارس یاد شده است.
یکی از این موانع ارعاب و تهدید جوامع بومی در پی کشف گور‌های بی علامت از طریق رادار‌های نفوذی زیر زمین است؛ این ارعاب و تهدید که به کرات مشاهده می‌شود، شامل تهدید از طریق ایمیل‌ها، تلفن‌ها و رسانه‌های اجتماعی است و گاهی به درگیری فیزیکی حضوری می‌انجامد.
در عین حال، موضع گیری رسانه‌های بین المللی برای صحت سنجی خبر کشف گور‌های دسته جمعی از طریق اقدام‌های نامتناسب مانند حضور شبانه در این مکان‌ها یکی دیگر از موانع است.
عدم بودجه کافی و عدم تامین امنیت سایت‌های جست‌وجو از دیگر موانع در مسیر کشف گور‌های بی نشان کودکان بومی در کانادا هستند.
دسترسی محدود به سوابق مدارس در بایگانی‌های کلیسای کاتولیک و دولت، پوشش غیراخلاقی اخبار در مطبوعات، عدم دسترسی به بازماندگان قربانیان نیز از دیگر موانع در این مسیر بودند.
به گزارش «تورنتو استار»، کیمبرلی موری، کارشناس ویژه مستقل در زمینه کودکان گم شده و گور‌ها و مکان‌های بی علامت مرتبط با مدارس شبانه روزی ویژه کودکان بومی که طی یک سال گذشته به بررسی و تحقیق در این باره مشغول بوده، می‌گوید که باید کار‌های بیشتری در این زمینه انجام شود.
موری گفت: گذشته از موانعی مانند تخریب سوابق، عدم حفاظت از سایت‌ها و پیچیدگی‌های جست وجوی زمینی، مانع مهم افزایش نرخ انکار خشونت آمیز این موضوع بود.
ماموریت موری در حالی تا ژوئن ۲۰۲۴ ادامه دارد که زمان امحای سوابق مدارس شبانه روزی کودکان بومی نزدیک شده، اما تلاش‌ها برای جست‌وجوی گور‌های بی نشان کودکان بومی همچنان با موانع جدی مواجه است.
بیش از ۱۵۰ هزار کودک بومی از دهه ۱۸۳۰ تا دهه ۱۹۹۰ در حدود ۱۴۵ مدرسه شبانه روزی ویژه کودکان بومی حضور داشتند؛ آن‌ها که به اجبار از خانواده‌های خود جدا و به این مدارس منتقل می‌شدند، با آزار و اذیت جسمی و جنسی، گرسنگی، ... مواجه بودند.
بر اساس گزارش‌ها بین ۴ هزار و ۵۰۰ تا بیش از ۱۰ هزار کودک بومی در مدارس مذکور جان خود را از دست دادند؛ اجساد آن‌ها در حالی در گور‌های بی علامت در محوطه سابق مدارس شبانه روزی ویژه کودکان بومی قرار دارد که بومیان کانادا پس از دهه‌ها اعتراض و شکایت، در ماه مه ۲۰۲۱ و در پی کشف گور دسته جمعی بیش از ۲۰۰ کودک بومی در استان بریتیش کلمبیا توانستند اجازه جست‌وجو در محوطه‌های دیگر مدارس را بیابند.
تلاش برای کشف گور‌های دسته جمعی و بی نشان کودکان بومی در کانادا در حالی ادامه دارد و با موانع مختلفی مواجه است که بر اساس برنامه ریزی‌ها همه سوابق مربوط به این مدارس در سال ۲۰۲۷ از بین خواهند رفت.