مدیریت زباله در منزل

 

 

نخستین نکته، استفاده صحیح و بهینه از مواد و کالا‌ها است؛ با این کار علاوه بر صرفه‌جویی در هزینه خانواده، مصرف مواد اولیه و انرژی، مقدار کمتری هم زباله تولید کرده‌ایم؛ دومین نکته در مدیریت زباله، جداسازی مواد تشکیل دهنده زباله برای بازیافت کردن آنها است.

 

 

بازیافت به معنی استفاده از مواد مصرف شده برای تولید و ساخت مجدد همان کالا یا کالای قابل استفاده دیگر است (مانند ساخت کاغذ تازه از کاغذ‌های باطله و غیر قابل استفاده).

 

بازیافت زباله‌ها سه فایده مهم برای محیط زیست دارد؛ ما به کمک بازیافت زباله در مصرف منابع طبیعی صرفه‌جویی کرده‌ایم، زیرا به جای استفاده از مواد خام برای تولید محصولات نو، از مواد بازیافتی استفاده می‌کنیم؛ از دیگر فوائد بازیافت، صرفه‌جویی در مصرف انرژی است؛ البته برای بازیافت مواد زائد هم نیاز به مقداری انرژی است، اما انرژی لازم برای بازیافت زباله خیلی کمتر از انرژی مورد نیاز برای تولید محصولات جدید از مواد خام است؛ برای مثال ساختن آلومینیوم از آلومینیوم بازیافت شده ۹۰ درصد انرژی کمتر از ساختن آن از سنگ معدن نیاز دارد؛ سومین فایده بازیافت، نیاز کمتر به فضا برای دفن زباله‌ها است.

 

 

در گام نخست برای بازیافت زباله‌ها باید مواد قابل تجزیه مثل پسماند‌های آشپزخانه و مواد غذایی را از سایر زباله‌ها جدا کرده و سعی کنیم فقط این مواد را در کیسه زباله ریخته و به کارگر مسوول جمع آوری مواد زائد تحویل دهیم؛ این مواد را به نوعی کود به نام کمپوست تبدیل می‌کنند و برای اصلاح خاک و جبران مواد غذایی از دست رفته از آن استفاده می‌کنند.

 

در مرحله بعد باید مواد قابل بازیافت را از زباله‌ها جدا کنیم؛ شیشه، کاغذ، پلاستیک و انواع فلزات از بهترین مواد برای بازیافت هستند.

 

 

آیا می‌دانید که برای تولید یک تُن کاغذ نیاز به قطع ۱۷ اصله درخت بالغ است؛ اگر هر شخص کاغذ‌های باطله‌اش را در طول یک سال جمع کند، معادل یک و نیم اصله درخت است و اگر همه ما ایرانیان این کار را انجام دهیم از قطع ۱۰۰ میلیون درخت در طول یکسال جلوگیری کرده‌ایم. 

 

 

روزنامه‌ها و کاغذ‌های باطله و دفترچه‌های تمام شده بچه‌ها را هرگز دور نریزیم، آنها را از سایر زباله‌ها جدا کرده و به مأموران بازیافت تحویل دهیم.

اشیایی مثل پاکت‌ها و پوشه‌ها را دور نیندازیم تا در مواقع لزوم از آنها استفاده کنیم.

بازیافت مواد پلاستیکی:

 

آیا می‌دانید که پلاستیک‌ها از نفت که منبعی تمام شدنی است تهیه می‌شوند، اما به علت غیر قابل تجزیه بودن از زباله‌های پایدار و آلوده کننده محیط زیست محسوب می‌شوند.

 

۳۰ درصد از پلاستیک‌های تولید شده در بسته‌بندی به کار می‌روند پس چه خوب است هنگام خرید از بسته بندی‌های زائد توسط فروشنده جلوگیری کنیم.

 

از کیسه‌های پلاستیک خشک و غیر آلوده چندین بار استفاده کنیم و در پایان هم از آنها برای جمع‌آوری زباله‌ها یمان استفاده کنیم.

 

برای خرید از کیف‌های پارچه‌ای استفاده کنیم.

 

سعی کنیم در مراسم و مهمانی‌ها از ظروف قابل شستشو به جای ظروف یک بار مصرف استفاده کنیم.

 

 

آیا می‌دانید بطری شیشه‌ای را که امروز دور بیندازید تا ۱۰۰۰ سال دیگر هم به صورت زباله در روی زمین قرار دارد.

 

برای تولید شیشه باید مقدار زیادی شن و ماسه از زمین استخراج شود که این کار نیاز به مصرف مقدار زیادی انرژی و آب است.

 

بازیافت شیشه سبب جلوگیری از حفاری‌های جدید در معادن شن و ماسه، صرفه‌جویی در مصرف انرژی و آب می‌شود؛ از طرف دیگر نیاز به فضای کمتری برای دفن زباله‌های شیشه‌ای است.

 

ما می‌توانیم با جدا کردن انواع ظروف شیشه‌ای شکسته تا شیشه‌های مربا، سس و ... در منزل، گام بزرگی در جهت بازیافت شیشه‌ها برداریم.

 

در صورت امکان بطری‌های شیشه‌ای را بر حسب رنگ جدا کرده و درب‌ها و گلوبند‌های سربی دور آنها را جدا کنیم.

 

 

آیا می‌دانید اگر قوطی آلومینیومی را دور بیاندازید پس از ۵۰۰ سال هنوز هم به صورت باقی خواهد بود.

 

وقتی که یک قوطی آلومینیومی دور انداخته می‌شود از نظر مقدار انرژی مصرف‌شده برای ساخت آن، معادل هدر رفتن نیمی از یک قوطی بنزین است.

 

به کمک بازیافت هر تُن آلومینیوم در حدود ۱۰۰۰ دلار صرفه‌جویی می‌شود.

 

آلومینیوم می‌تواند بار‌ها ذوب شود و به قوطی یا ظرف جدیدی تبدیل گردد.

 

نه تنها قوطی و ظروف آلومینیومی قابل بازیافت هستند، بلکه ورقه‌های آلومینیومی بشقاب پیتزا و شیرینی هم قابل بازیافت است؛ آنها را هم جدا کرده و با سایر زباله‌ها دور نریزیم.

 

 

بعضی از زباله‌های تولید شده در خانه‌ها مانند باطری‌های مختلف، لامپ‌های مهتابی و جیوه‌ای، لوازم الکترونیکی و... از مواد بسیار خطرناک به شمار می‌آیند؛ این وسایل دارای مواد خطرناکی هستند که سلامت ما و محیط زیست را تهدید می‌کنند.

 

چه خوب است از لوازم خانگی یا اسباب بازی‌های باطری‌دار کمتر استفاده کنیم؛ ساعت‌های اتوماتیک بهتر از ساعت‌هایی است که با باطری کار می‌کنند.

 

 

از قراردادن لامپ‌های جیوه‌ای و مهتابی و یا لامپ‌های سوخته در محلی که احتمال شکستن آنها وجود دارد، خودداری کنیم؛ مواد موجود درون آنها محیط زیست را به شدت آلوده می‌کند.

 

«حمیده اکبری» عضو هیات علمی و معاون پژوهشی مجتمع آموزش عالی سلامت ممسنی