موشه یعلون در پایان سخنرانی خود در کنفرانس امنیتی مونیخ به پرسش های حاضران در جلسه پاسخ داد.
«لیس دوست» مجری برنامه در کنفرانس مونیخ گفت: وزیر دفاع (جنگ) اسرائیل در پایان اظهارات خود به جغرافیایِ سیاسی (ژئوپولتیک) در هم تنیده منطقه اشاره کرد و گفت اسرائیل مداخله نخواهد کرد، اما در بحث ها درباره تغییر هم پیمانی ها و تشکیل محورهای اتحاد تازه در منطقه شرکت خواهد کرد. ما برای دو سؤال بسیار کوتاه فرصت داریم.
شاهزاده سعودی ترکی فیصل گفت: به یاد دارم که در همین اتاق با یک مقام اسرائیلی دست دادم، اما این کار نتیجه چندانی برای فلسطینیان نداشت! حق با شما است: برخی کشورها و مردم عرب، اعم از شیعه و اهل تسنن از مداخله جویی ها خشمگین هستند؛ اما ما اعراب به همین اندازه از اسرائیل به علت اشغالگری که اکنون بیش از شصت و هفت سال است ادامه دارد و همچنین محرومیت هایی که به فلسطینیان در سرزمین های اشغالی تحمیل می کنند، خشمگین هستیم. شما آب را به روی کشتزارهای فلسطینیان می بندید، خانه های آنها را تخریب می کنید، فلسطینیان را در اردوگاه ها حبس می کنید. بنابراین، زمانیکه با فلسطینیان (که برادر عرب ما هستند) اینگونه رفتار می کنید، چرا باید اعراب با شما دوست باشند؟
یکی دیگر از حاضران جلسه گفت: متأسفانه سناتور جان مک کین از سالن خارج شده است؛ اما آقای وزیر (یعلون) اگر بخواهید به دولت آمریکا توصیه ای کنید، توصیه شما نظر به توافق (آتش بس سوریه) که روز پنجشنبه حاصل شد، چه خواهد بود؟
موشه یعلون پاسخ داد: شاهزاده فیصل، از سؤال شما درباره مناقشه اسرائیل و فلسطین، تشکر می کنم. من حتی در جلسه قبلی نیز شنیدم مناقشه اسرائیل و فلسطین، مشکلی برای ایجاد ثبات در منطقه است. آنهایی که حقیقتاً واقعیت های منطقه را درک می کنند، احتمالاً این را مضحک می دانند! این را می پذیرم که اسرائیل و فلسطین با یکدیگر مناقشه دارند.
یعلون افزود (کارشناسان واقع گرا) می دانند ظهور داعش نیز به علت مناقشه اسرائیل و فلسطین نبوده است. جنگ داخلی امروز در سوریه چه ارتباطی با مناقشه اسرائیل و فلسطینیان دارد؟ یا قیام ها در تونس، انقلاب و ضد انقلاب در مصر، مناقشه ها در یمن، عراق و یا جاهای دیگر، هیچ ارتباطی به این مناقشه ندارند. البته ما این را انکار نمی کنیم که اسرائیل و فلسطین با یکدیگر درگیری دارند. من دو سال پیش در کنفرانس مونیخ گفتم و متأسفانه باید دوباره تکرار کنم که درک درستی از این مسئله وجود ندارد. در گفتمان سیاسی درباره این مناقشه نیز سوء تفاهم های بسیاری دیده می شود.
من شخصاً از (توافق) اسلو حمایت کردم و حاضر بودم برای دستیابی به صلح و آرامش، اراضی را واگذار کنم؛ گرچه مطمئن نیستم نیازی به واگذاری زمین باشد، اما حق فلسطینیان را برای تعیین سرنوشت خودشان می پذیرم. واقعیت آن است که فلسطینیان از استقلال سیاسی برخوردارند؛ دولت و پارلمان دارند. البته آنها تصمیم گرفتند دو بخش مجزا داشته باشند که یکی از آنها غزه با رویکرد بسیار خصمانه است که «حماس ستان» (دیار حماس) نامیده می شود و دیگری نیز تشکیلات خودگردان در کرانه باختری است. ما می دانیم چگونه نهاد کینه جو در نوار غزه را با چماق بزرگ مدیریت کنیم، اما هویج هم وجود دارد.
مردم غزه به زیرساخت های اسرائیل نظیر تاسیسات آب و برق رسانی و کالاهای ما وابسته هستند.
یعلون گفت ما در غزه نیستیم و سرزمین های آنها را اشغال نکرده ایم، در خصوص اوضاع کرانه باختری نیز ما هر زمان که لازم باشد آماده ایم، بدون پیش شرط پای میز مذاکره بیاییم. ما در طرح نه ماهه جان کری وزیر امور خارجه آمریکا، پیش شرط هایمان را کنار گذاشتیم، اما پس از این نه ماه چه کسی باب گفتگو را در مقابل چشمان باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا بست؟ ما حاضر بودیم مذاکرات را بر اساس پیشهادهای دولت آمریکا با ملاحظاتی ادامه دهیم، اما فلسطینیان مخالفت کردند و ما را مقصر دانستند.
یعلون گفت هسته اصلی مناقشه (اسرائیل و فلسطین)، این باصطلاح اشغالگری از سال 1967 میلادی تاکنون نیست، بلکه چیزی است که اشغالگری از سال 1948 میلادی نامیده می شود و به موجودیت ما ارتباط دارد. ابومازن حاضر نیست حق موجودیت ما را به عنوان مملکت یهود که نهادهای بین المللی از همان بدو صهیونیسم در بیانیه بالفور، کنفرانس سانرمو و قطعنامه های سازمان ملل به رسمیت شناخته اند، بپذیرد. محمود عباس، این موجودیت را انکار و ادعا می کند ملت یهودی در کار نیست. او حتی حاضر نیست وجود دو کشور با دو ملت را بپذیرد و معتقد است پیروان دین یهود، ملیتی ندارند. بنابراین، او می خواهد فقط درباره مسئله سرزمین ها گفتگو کند و بدیهی است که در این شرایط فلسطینیان فقط باید امتیاز بگیرند، نه اینکه چیزی واگذار کنند. به همین علت، ما منتظریم ابومازن بدون پیش شرط به پای میز مذاکره بیاید و درباره همه عناصر راهکار بالقوه نهایی گفتگو کند.
یعلون همچنین در پاسخ به این سؤال که توصیه شما به آمریکا چیست، گفت: پنجشنبه هفته گذشته، زمانی که ادعای برقراری آتش بس یا «توقف خشونت ها» مطرح شد، این نیز گفته شد که آتش بس به معنای توقف تیراندازی بین بمباران ها خواهد بود! متأسفانه، این یک واقعیت است و من نیز همان طور که از زبان سناتور مک کین نیز شنیدیم درباره توقف خشونت ها در پایان این هفته، بسیار بدبین هستم. متأسفانه، ما قرار است برای مدتی بسیار طولانی، بی ثباتی را شاهد باشیم. بخشی از هر گونه راهبرد نیز باید رها کردن گذشته و تلاش برای ایجاد سوریه یکپارچه باشد. ما می دانیم چگونه با تخم مرغ، املت درست کنیم، اما من نمی دانم چگونه از املت می توان تخم مرغ گرفت!
یعلون افزود باید بپذیریم که احتمالاً مناطق محصور (مجزا را داخل سوریه) مانند کردستان سوریه، علوی ستان را شاهد خواهیم بود. این بخش ها نیز ممکن است با یکدیگر همکاری کنند یا سر جنگ داشته باشند. البته مشکل اصلی به اهل تسنن مربوط می شود و تا زمانیکه داعش شکست نخورد، مسئله اهل تسنن در سوریه و خاورمیانه (غرب آسیا) حل نخواهد شد.