گزارش مکتوب ؛ تکدی گری زخمی کهنه
در هر نقطه از این شهر ، پشت چراغ راهنمایی که ترمز می کنی ، از دو طرف ماشین دست هایی را می بینی که با روش های مختلف درخواست کمک می کنند .
به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صدا و سیما، در هر نقطه از این شهر ، پشت چراغ راهنمایی که ترمز می کنی ، از دو طرف ماشین دست هایی را می بینی که با روش های مختلف درخواست کمک می کنند ، صداهایی را که می شنوی دلت به رحم می آید ، وقتی چشمت به ظاهرش می افتد حالت بدتر می شود و اگر مقابلت کودکی باشد، دیگر نمی توانی بی جواب بگذاری . سهم من شاید از این کمک فقط هزار تومان ، کمتر یا بیشتر باشد ، اما همین رقم یعنی تشویق به ایستادن در خیابان برای تکدی گری و شاید هم کمک به متکدیانی که در پشت پرده سازمان یافته فعالیت می کنند.
واقعیت این است که تکدی گری یکی ازشایع ترین آسیبهای اجتماعی در جامعه است که تاکنون راهکار مناسبی برای مقابله با آن اتخاذ نشده است و اگر هم راه حلی پیدا شده ، موقتی و فصلی بوده و دردی را درمان نکرده است .
مسئولان شهری تهران بدون اینکه امار دقیقی ارائه کنند، در جدیدترین اظهار نظر گفته اند که تعداد متکدیان در شهر تهران افزایش یافته است.
در سطح شهر به سراغ متکدیان که می روی تا دوربین فیلمبرداری را می بینند ، پا به فرار می گذارند . اغلب کودکان هستند که معمولا هم به هیچ سئوالی پاسخ روشنی نمی دهند ، البته زنانی هم هستند که اصلا زبان فارسی نمی دانند. به هر حال تکدی گری یکی از واقعیت های موجود پایتخت است که باید برای آن چاره جویی اساسی شود.در این چاره جویی هم مسئولان سهم دارند و هم مردم . با این حال مردم نظرهای متعددی دارند و اغلب به دو دیدگاه معتقدند ... برخی مخالف پرداخت پول به متکدیان هستند و می گویند اگر به این افراد کمک نکنیم از تعداد آنها کاسته می شود ، اما در مقابل برخی نیز می گویند وظیفه جمع آوری این افراد با دولت و مسئولان شهری است و مردم هم از روی دلسوزی به ناچار به متکدیان کمک می کنند. مشخص است که مهمانان ناخوانده شهرها دو روی سکه دارد ، یک روی سکه مردم و روی دیگر انهم مسئولان.
مسئولان این حوزه برای جمع آوری متکدیان و یا حداقل کاهش تعداد آنان برنامه های مختلفی را تا به امروز اعلام و اجرا کرده اند اما وضع فعلی حکایت از آن دارد که یا برنامه ها ضعف اساسی دارد و یا اینکه گروه متکدیان بیش از پیش بینی ها قوی هستند.
عضو شورای اسلامی شهر تهران با تاکید بر اینکه در برخورد با متکدیان به ویژه کودکان متکدی، قانون شفاف نیست می گوید: مسئولیت جمع اوری با این افراد برعهده سازمان بهزیستی و شهرداری است اما قوه قضائیه اعلام می کند چون سن این افراد کمتر از میزان برخورد قضایی است ،منع بازداشت وجود دارد.
اسماعیل دوستی با بیان اینکه وجود متکدیان و کودکان کار برای شهر تهران به عنوان پیشانی کشور و پایتخت زیبنده نیست، می افزاید : برای برطرف کردن این معضل اجتماعی نخست باید قانون اصلاح شود و پس از آن سازمان هایی که متولی این موضوع هستند، با هم اندیشی و رسیدن به یک نقطه مشترک با تکدی گری و دیگر معضلات اجتماعی برخورد کنند.
مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران هم با بیان اینکه بر اساس بند 5 قانون 55 قانون ، شهرداری ها مکلف به جمع اوری متکدیان است می گوید: بر این اساس از مرداد امسال طرح مشترکی را با همکاری نیروی انتظامی و قوه قضاییه در جهت جمع آوری متکدیان در سطح شهر آغاز کردیم که تاکنون پنج هزار و 200 نفر به محل های نگهداری منتقل شده اند.
رضا قدیمی با بیان اینکه اثر بخشی تلاش های ما برای جمع آوری متکدیان تنها 30 درصد است می افزاید: تا زمانی که یک فرد بداند با حضور در خیابانها و چهارراهها روزانه بین 400 هزار تا دو میلیون تومان درآمد دارد و مردم هم به او کمک می کنند با هیچ قوه قهریه ای نمی توان با این معضل اجتماعی برخورد کرد.
وی گفت: علت اینکه با جمع آوری بیش از 5 هزار نفر از متکدیان ما همچنان شاهد حضور این افراد در سطح شهر هستیم این است که ما طبق قانون حداکثر تا یک ماه مجاز به نگهداری آنها هستیم.
مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران در ادامه از مردم تقاضا می کند بجای کمک به متکدیان و دلسوزی برای کودکانی که در اجاره باندهای تکدی گری قرار دارند و هیچ پولی هم به این بچه ها نمی رسد، مبالغ خود را به بنیادها و مراکز خیریه و افرادی که واقعا نیازمند هستند پرداخت کنند که به طور قطع ثواب این کار بسیار بیشتر است.
با این اظهارات به نظر می رسد ، توپ در زمین مردمی قرار گرفته که همچنان از سر دلسوزی و احساسات به متکدیان کمک می کنند، البته این بخش از مسئولیت مردم را نیز باید پذیرفت زیرا تا زمانی که مردم به متکدیان کمک می کنند نمی توان انتظار داشت از رشد قارچ گونه شان جلوگیری کرد البته مردم ما بر اساس تعالیم دینی کمک به نیازمندان را عملی خداپسندانه می دانند و مردمی دلسوز و مهرمان هستند اما آیا بهتر نیست به جای کمک به افرادی که هیچ شناختی نداریم به اشخاصی کمک کنیم که کاملا می شناسیم ؟
در یک جمع بندی می توان گفت ، درست است که کلید حل همه مشکلات کشور در دست مردم نیست اما مردم می توانند با تغییر رفتار حداقل در برخورد با این معضل شهری ، نقش تعیین کننده ای ایفا کنند .
گزارش از محسن قاسمی فر