سایه روشن توافقنامه آب و هوایی پاریس

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، محسن ناصری دربرنامه تیتر امشب افزود: چنانچه اقدامات ذیل پروتکل توکیو انجام نشود تا سال 2050 دمای زمین 4 درجه گرم تر می شود.

وی افزود: هدف گذاری 2 درجه در حال حاضر کفایت نمی کند چون علائم شکست زیست محیطی را نشان میدهد، این ها علائمی است که برای اطلاع از کنوانسیون آب وهوایی مهم است.

ناصری گفت: کشورهای عضو در دو قالب نقش ایفا می کنند. کشورهای توسعه یافته یا پیوست کشورهایی هستند که در اروپا و امریکا هستند، کشورهای دیگر کشورهای غیرمکلف هستند و کشورهایی که اقتصاد آنها و تراز ملی آنها بین کشورهای توسعه یافته است.

وی افزود: هر کشوری برنامه خودش را ارائه کرده است. به طور مثال؛ ایالت متحده به عنوان کشور توسعه یافته تعهد داده است که 30 درصد تا سال 2030 کاهش گازهای گلخانه ای داشته باشد.

مدیر دفتر تغییرات آب و هوایی سازمان محیط زیست در ادامه گفت: ابعاد مختلفی برای افزایش دمای کره زمین ذکر می شود ولی حقیقت امر این است که آنها در قالب نظریه مطرح می شوند و قابل سنجش نیستند. وی افزود: بیش از 80 درصد دی اکسیدکربن در گرمای زمین نقش دارد، اینها سهمی است که انسان ها در روز زمین ایجاد کرده اند. بررسی ها نشان می دهد گاز co2و متان گازی نیست که در یک کشور تولید شود و محدود به مرزهای جغرافیایی یک کشور باشد بلکه این مساله جهانی است. 

وی افزود: ما باید یکی از امضا کنندگان این پیمان باشیم و هم اینکه موجب تشویق دیگر کشورها برای حمایت از این توافقنامه باشیم.

مدیر دفتر تغییرات آب و هوایی سازمان محیط زیست گفت: بر اساس سیاست های مقام معظم رهبری در برنامه پنجم و ششم موظف بودیم شدت مصرف انرژی را تا 30 درصد کم کنیم. سیاست کشور ما نیز بر اساس کاهش گازها بوده است که این سیاست ها منجر می شود که 50 درصد میزان انتشار گازها را کم کنیم.

وی گفت: با به روز کردن سیاست ها و تکمیل پروژه های دولت های قبل می توانیم در حال حاضر 50 درصد انتشار گازها را کم کنیم در حالیکه همزمان توسعه اقتصادی را داشته باشیم.

او افزود: با توجه به اینکه بیشتر وسایل مورد استفاده ما از مشتقات و ترکیبات نفتی است، برای توسعه اقتصادی بهتر است سیاست های خام فروشی را رها کنیم و پروژه ها ناقص را تکمیل کنیم. 

عسگر سرمست کارشناس سیاست گذاری انرزی دیگر مهمان برنامه گفت: علاقه کشورها به پذیرش توافقنامه پاریس یک علاقه علمی است و در کشور ما کمتر به این موضوع که کره زمین در حال گرم شدن است، پرداخته می شود.

وی در ادامه گفت: عده ای معتقد به گرم شدن زمین نیستند و عده ای دیگر گرمایش زمین را ناشی از co2 نمی دانند و آن را کمه های خورشیدی می دانند. این نظریات در کشور ما نه مطرح و نه بررسی می شود.

او افزود: عده ای هم معتقدند رابطه علت و معلولی بین گرمایش زمین و افزایش co2 وجود ندارد.

سرمست افزود: IPCC بین الدولی است. در سال 2007 در مقاله ای نوشته شده بود که انتشار گاز گلخانه ای عامل گرمای کره زمین نیست که امضای زیادی جمع نشد، پس هنوز علت گرمای کره زمین معلوم نیست.

وی گفت: بحث اصلی بین دو گروه کشورهای جهان است: یکی کشورهایی که دارای منابع فسیلی هستند و دیگری کشورهای فاقد منابع فسیلی.

سرمست افزود: کشورهایی که منابع فسیلی دارند دوست دارند به این اتحادیه بپیوندند چون این ها خود صادر کننده منابع فسیلی می شوند. موافقتنامه پاریس دارای ابعاد مختلف سیاسی و اقتصادی و حقوقی است و درصنایع کشور هم تاثیر دارد.

وی افزود: ما باید به سیاست های کلان معتقد باشیم و بندهایی که در رابطه با افزایش استفاده از منابع نفت و گاز و پتروشیمی است، کشورها باید به تعهدات خود عمل کنند.

او گفت: سه سال بررسی توافقنامه پاریس طول کشید پس چطور می تواند الزام آور نباشد؟ هر کشور سندی به نام INDCدارد که اجرایش الزام آور است ولی چرا این سند در مجلس بعنوان سند قانونی بررسی نشد؟ 

محسن عبداللهی استاد دانشگاه در ارتباط تلفنی با برنامه گفت: با اتفاقی که در دو دهه روی داده در جامعه جدید شاهد سیاست هایی هستیم که به صورت نرم اتفاق می افتد، نوع تحولات در پروتکل کیوتو دولت ها را متعهد می کند که تا 5 درصد گازهای گلخانه ای را کاهش دهند ولی موافقنامه پاریس از دولت ها می خواهد که هرکدام اعلام کنند براساس توانایی خود چقدر می توانند در کاهش گازهای گلخانه ای همکاری کنند.

وی گفت: دولت جمهوری اسلامی ایران سال قبل اعلام کرده که 4 درصد به صورت الزامی گازها را کاهش دهد و 12 درصد هم مشروط به عدم بازگشت تحریم ها و همکاری بین المللی کرده است که در این صورت به کاهش گازهای گلخانه ای کمک خواهد کرد.