باتوجه به ارائه لایحه بودجه 1397 در صحن علنی مجلس از بین دیدگاه های مختلف، آن چه که به ما مربوط می شود تاثیر بالا رفتن ناگهانی عوارض خروج از کشور بر اعزام های ورزشی است.
ديپلماسي ورزشي يکي از راه هايي است کشورها مي توانند در ميادين ورزشي پيش برد منافع ملي و تحقق اهداف سياسي و بين‌المللي خود را دنبال کنند. از طرفي هم اعضاي تيم اعزامي به رقابت هاي بين المللي اعم از مربيان و ورزشکار و ديگر اعضاي کادر فني تيم هاي ملي مختلف هر کدام به تنهايي سفيراني براي کشور محسوب مي شوند، به طور مثال در بخش ورزش بانوان حضور دختران ملي پوش محجبه ايراني در رقابت هاي بين المللي مي تواند تبليغ وسيع و گسترده اي براي دين مبين اسلام باشد آن ها با کسب مدال در اين رقابت ها به بانوان ورزشکار ديگر کشورها نشان مي دهند که حجاب مشکلي در پيشرفت آن ها به وجود نمي آورد.
هم اکنون در ايران هزاران ورزشکار فعاليت حرفه اي دارند و اين استعدادهاي ناب تاکنون توانسته اند در عرصه ها و کشورهاي مختلف به کرات پرچم سه رنگ ايران را به اهتزاز دربياورند و از اين طريق قدرت بالاي ايران را به رخ جهانيان بکشانند.
شايد برخي ها هنوز به اهميت ديپلماسي ورزش در سياست کلان کشورها پي نبرده اند و از ورزش به عنوان حيات خلوت ياد مي کنند اما بايد توجه داشته باشند که بسياري از فرصت‌ها براي توسعه روابط بين‌الملل از اين طريق به دست مي آيد حال اگر در اين شرايط که فدراسيون ها با کمبود بودجه دست و پنجه نرم مي کنند و به قولي کفگير اکثر آن ها به ته ديگ خورده است، بخواهند براي حضور در ميادين بين المللي تيمي را روانه مسابقات کنند پيش از هر چيزي بايد به دنبال تهيه بودجه کافي براي پرداخت عوارض خروج از کشور باشند.
در يک مثال واضح يک تيم واليبال متشکل از 12 بازيکن، 5 کادر فني که اجازه نشستن روي نيمکت را دارند، يک سرپرست، يک نماينده وزارت ورزش و 1 آناليزور است البته اين حداقل نفرات اعزامي براي حضور در يک تورنمنت است چرا که يک تيم حرفه اي همراه خود 2 ماساژور، فيزيوتراپ و خبرنگار هم هست اما در اين جا به حداقل افراد اکتفا مي کنيم که اگر لايحه افزايش عوارض خروج اي کشور تاييد شود در اعزام نخست بايد 2 ميليون و 200 هزار تومان پرداخت شود در اعزام دوم اين مبلغ 2 برابر و در اعزام سوم چهار برابر خواهد شد اين در حالي است که اگر اردوهاي تدارکاتي را فاکتور بگيريم، واليباليست ها تنها براي شرکت در ليگ جهاني بايد به حداقل 8 کشور اعزام شوند، آن ها در سال 2018 رقابت هاي قهرماني جهان را هم در پيش دارند علاوه بر آن بايد براي دفاع از عنوان قهرماني خود به مصاف حريفانشان در قاره آسيا هم بروند.
ناگفته نماند اين چکيده اي از برنامه هاي برون مرزي تيم ملي بزرگسالان بود در حالي که تيم هاي رده سني نوجوانان، جوانان بانوان در سه رده سني هم هر کدام براي خود رويدادهاي بين المللي مهمي را در پيش دارند و فدراسيون بايد علاوه بر تخصيص بودجه براي اعزام به فکر چالش جديدي به نام عوارض خروج از کشور هم باشد.
با توجه به وضعيت بودجه اي که فدراسيون ها در حال حاضر دارند اين موضوع تاثير به سزايي روي تعداد اعزام هاي تدارکاتي خواهد داشت و مدال آوري هم به مراتب کمتر مي شود چون تيم ها بدون آمادگي در برابر حريفان صاحب نام و مدعي ظاهر مي شوند.
اگر لايحه افزايش عوارض خروج از کشور را نمايندگان مجلس تصويب کنند که به طور حتم يک نگاه کارشناسي در پشت آن قرار داشته است و بعد از آن بايد روساي فدراسيون ها به فکر تخصيص بودجه جداگانه براي اين موضوع باشند.
ياداشت: انسيه ورزنده