26 دی ماه سال 1357 سالروز فرار شاه از ایران است؛ فراری که دفتر سلطنت پهلوی ها و زندگی مردم ایران زیر سلطه قدرت های استکباری جهان را برای همیشه فرو بست.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مراکز استان ها، این نخستین باری نبود که شاه فرار را بر قرار ترجیح می داد اما اگر در سال 1332 با کودتایی سیاه، امریکا مهره دست نشانده خود را به کرسی حکومت بازگرداند در سال 57 دیگر نه جامعه پذیرای سلطنت بود و نه شاه توان رویارویی با موج خروشان انقلابیونی را داشت که به رهبری حضرت امام خمینی (ره) خواستار برپایی نظام سیاسی نوینی بر مبنای احکام و قوانین اسلامی بودند. فرار شاه آغاز فصلی جدید در حیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی جامعه ایرانی بود.
احساس خستگی می کنم و احتیاج به استراحت دارم
شاه مخلوع پیش از ترک ایران در مصاحبه ای کوتاه گفت: « مدتی است احساس خستگی می کنم و احتیاج به استراحت دارم.این سفر اکنون آغاز می شود و تهران را به سوی آسوان در مصر ترک می کنم»... سفری که پایان بخش عمر پهلوی بود، پایانی که آغاز راهی روشن برای ملت بود، راهی به سوی امید، زندگی و استقلال.
شادمانی مردم پس از فرار شاه
ساعت دو بعد از ظهر 26دی ماه بود که خبر فرار شاه از رادیو پخش شد، فریاد شادمانی مردم ایران به هوا رفت، چراغ اتومبیل ها روشن شد، برف پاک کن ها به رقص درآمدند، بوق ها به راه افتاد، و غلغله شهر های ایران را برداشت.برخی عکس شاه را در اسکناس درشت پانصد تومانی و هزار تومانی سوراخ کرده بودند و بر دست گرفته بودند. جمعی نیز عکس های حضرت امام خمینی (ره) را بین سرنشینان اتومبیل ها پخش می کردند.
آری، امروز 26 دی ماه است سالروز آغاز فصلی نوین در حیات سیاسی ملت ایران، ملتی که نمی خواست زیر یوغ استکبار و استبداد باشد، ملتی که به پا خاست تا ندای آزادی و استقلال را فریاد بزند، ملتی که با رهبری پیر فرزانه انقلاب بساط وابستگی، عیش و نوش و استبداد را برای همیشه جمع کرد.