زغالی که هر روز وسیله ای برای طبخ جوجه و کباب و یا سرخی اش از روی قلیان ها از دور معلوم می شود با قطع درختان ویا از پسماندهای کشاورزی بدست می آید.
به گزارش خبرگزای صداوسیما ، عده ای از افراد سود جو برای کسب درآمد ، درختان کهنسال را به طور عمدی می خشکانند و سپس با خیال راحت آن را در کوره های غیر مجاز به زغال تبدیل می کنند .
این تولید کنندگان با از بین بردن فضای سرسبز محیط زیست ، جنگل ها و باغات را به به بیابان تبدیل و کانون های گردوغبار را جایگزین آنها می کنند.
کارشناس اداره حفاظت محیط زیست ورامین از کشف وشناسایی 12 کوره غیر مجاز تولید زغال دریک سال اخیر در سطح ورامین خبر داد و گفت : این کوره ها نه تنها محیط زیست را آلوده و تنفس ساکنان اطراف را دچارمشکل می کنند بلکه زمین مرغوب کشاورزی را نیز از بین می برند.
سید حسن طباطبایی با بیان اینکه به محض شناسایی کوره های غیر مجاز تولید زغال ، با حکم قضایی ، کوره ها معدوم می شوند افزود: به طور میانگین هر ماه یک کوره تخریب می شود و مالکان سودجوی آنها پس از تشکیل پرونده به مراجع قضایی معرفی می شوند.
مهدوی معاون اداره منابع طبیعی و آبخیزداری ورامین به کاشت درختان تاغ در 11 هزار هکتار از زمین های بخش جواد آباد ورامین اشاره کرد و گفت: 33 هزارهکتار زمین در دشت ورامین به منظور پیشگری از تبدیل آنها به کانون گرد وغبار باید به جنگل های دست کاشت تبدیل شوند که تا کنون یک سوم آنها صورت گرفته است.
وی افزود: برای کاشت این جنگل های دست کاشت بیش از 40 سال زحمت کشیده شده و هزینه های زیادی بابت نگهداری و آبیاری آنها صرف شده است اما برخی افراد سودجو تیشه به ریشه اینها می زنند.
به گفته مسئولان منابع طبیعی با افزایش گشت های شبانه د رمنطقه ؛ قطع درختان تاغ کاهش یافته است اما با این وجود هر ماه دست کم یک نیسان یا یک کامیون پر از درختان قطع شده کشف می شود.
این یک روی سکه زغال سازی است که روسیاهی در پی دارد، روی دیگر آن که هم کمک به حفظ محیط زیست می کند وهم تولید ، اشتغال و ارزآوری برای کشور در پی دارد روسفید تر است.
کارگران کارخانه ای در شهرک صنعتی خیر آباد ورامین ، پسماند های کشاورزی را جمع آوری و با ترکیب آنها زغالی تولید می کنند که چهار برابر زغال معمولی ماندگاری دارد ، بی بو ، بدون دود و کاراتر است.
آقای فیضی بازنشسته نیروی دریایی واهل شمال است . او عاشق درختان است. می گوید چند سال پیش وقتی زغال های چینی را در بازار تهران دیده است به فکر تولید زغالی بهتر از مشابه چینی و بدون قطع درختان افتاده است.
اوگفت : تا چهار سال پیش ماهانه 450 تن زغال چینی وارد کشور می شد اما اکنون به همت کارخانه ما و دو کارخانه دیگر در شمال غرب کشور میزان واردات به کمتر از 150 تن رسیده است.
این تولید کننده خوش ذوق که 28 نوع زغال در بسته بندی های مختلف تولید می کند توانسته برای 25 نفر نیز شغل ایجاد کند .
او برای تولید زغال از پسماند های کشاورزی مثل خاک اره ، کلش برنج ، پوست گردو و پسته و ضایعات نیشکر استفاده می کند و نیازی به قطع درختان ندارد.
با این کار هم محیط زیست حفظ می شود وهم پسماندهای اطراف محل زندگی ساکنان شهرها جمع آوری می شود.
محصولات این واحد تولیدی به کشورهای همسایه صادر می شود . کیفیت مرغوب زغال این کارخانه باعث شده تقاضاهای بین المللی زیاد شود اما به علت نبود سرمایه در تهیه ماشین آلات و جذب نیرو در پاسخگویی به این تقاضاها هم اکنون ناتوان است.
گزارش گمرک جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد در 8 ماه نخست 95 بیش از 853 تن انواع زغال وارد کشور شده است که برای آن یک میلیون و 100 هزار دلار ارز صرف شده است.
این درحالی است که تجریه کارخانه هایی مانند واحدتولیدی آقای فیضی نشان داده است توان به صفر رساندن واردات زغال به کشور وجود دارد.
حالا به نظرشما روسیاهی زغال به افرادی که برای سود، ریه های شهرها را مسدود می کنند می رسد یا آنهایی که پسماندها را جمع آوری وبا تبدیل آن به محصولاتی صادراتی ، سود نصیب کشور می کنند .