ولادت حضرت محمد مصطفی(ص) و امام جعفر صادق(ع) بر همگان مبارک.
مورخان شیعه، ولادت پیامبر اکرم را در صبح جمعهی هفدهم ربیع الاول و اکثر علمای اهل سنت، در روز دوازدهم همان ماه میدانند.
آمنه مادر آن حضرت، تنها چند روز فرزند عزیز خود را شیر داده بود وبنابر رسمی که در مکه رایج بود ، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را به زنی به نام حلیمه از قبیله بنی سعد سپردند تا در فضای ساده و پاک بادیه پرورش یابد.
مدت 5 سال تمام پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در میان قبیله بنی سعد رشد و نمو كافی نمود ودر این بین دو یا سه بار به دیدار آمنه رفت تا اینکه در آخرین دیدار او را به مادرش تحویل داد.
آمنه همواره در صدد زیارت آرامگاه شوهر جوانش در یثرب بود، با بازگشت فرزند گرامیش، به همراه او و امّ ایمن راهی یثرب شد و پس از دیدار با خویشان و زیارت قبر عبدالله به هنگام بازگشت به مکه در ابواء درگذشت. پس از درگذشت آمنه مادر گرامی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در تحت تكفل و سرپرستی جدش عبدالمطلب قرار گرفت هشت سال از زندگی شریف پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)گذشته بود، كه جد بزرگوارش، رحلت كردوابوطالب، عموی محمد (که در آن هنگام نفوذ زیادی در مکه داشت) سرپرستی محمد را برعهده گرفت.
پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)در بیست و هفتم رجب در سن چهل سالگى به پیامبری مبعوث شدند.امام علی علیه السلام درباره بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند در روزگاری او را برانگیخت كه مردم گمراه و سرگردان بودند و در فتنه و فساد دست و پا می زدند. هوسها آنان را دلباخته خود كرده و از راه به درشان برده بود.
با اینکه رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) دارای عالیترین مقام بود، از همه مردم بیشتر تواضع داشت.اخلاق نیکو و خوش خلقی یکی از بارزترین ویژگی های پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)به شمار می رفت.امام علی علیه السلام در وصف پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: و گواهی می دهم كه محمد بنده خدا و فرستاده اوست و سرور بندگانش می باشد. هر زمان خداوند آفریدگان را به دو شاخه تقسیم كرد، او را در بهترین شاخه قرار داد، نه آلوده دامنی در وجود او سهیم شد و نه گنه كاری در وجودش شریك گشت.
امام صادق ( ع )
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام رئیس مذهب جعفرى ( شیعه ) در روز 17ربیع الاول سال 83 هجرى چشم به جهان گشود .
پدرش امام محمد باقر ( ع ) و مادرش "ام فروه" دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر مىباشد.
كنیه آن حضرت : "ابو عبدالله" و لقبش "صادق" است . حضرت صادق تا سن 12 سالگى معاصر جد گرامیش حضرت سجاد بود و مسلما تربیت اولیه او تحت نظر آن بزرگوار صورت گرفته و امام ( ع ) از خرمن دانش جدش خوشهچینى كرده است .
پس از رحلت امام چهارم مدت 19 سال نیز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد باقر ( ع ) زندگى كرد و با این ترتیب 31 سال از دوران عمر خود را در خدمت جد و پدر بزرگوار خود كه هر یك از آنان در زمان خویش حجت خدا بودند ، و از مبدأ فیض كسب نور مىنمودند، گذرانید .
بنابراین صرف نظر از جنبه الهى و افاضات رحمانى كه هر امامى آن را دار مىباشد ، بهرهمندى از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد كه آن حضرت با استعداد ذاتى و شم علمى و ذكاوت بسیار ، به حد كمال علم و ادب رسید و در عصر خود بزرگترین قهرمان علم و دانش گردید .
پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34 سال نیز دوره امامت او بود كه در این مدت "مكتب جعفرى" را پایهریزى فرمود و موجب بازسازى و زنده نگهداشتن شریعت محمدى ( ص ) گردید.