زینب (س)، بانویی که در دامن الگوی زنان اسلام رشد یافت و بانوی صبر و وفاداری شد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز اصفهان؛ سلام بر تو ای زینب! ای که فریاد با تو آغاز و بیداد با تو رسوا شد! ای آزاد اسیر! ای قامت سبز اعتراض! ای نهال بارور ایثار! ای جاری زلال متانت! ای آیه صراحت و عفت! ای آذرخش خشم! ای مظهر لطافت و رحمت! چگونه می توان تو را گفت، تو را نوشت. قلم در ابهامِ شناختت مانده است و انسان، در زیبایی کامل در تو متجلی است.
چه کسی را می توان یافت که در هنگام توهین، در های و هوی کشنده انبوه مردمان، در کوچه های تهمت و تحقیر، در خنده های شوم پلیدان، آرام و بی هراس این گونه پرصلابت و قاطع، رگبار تند سخن را بر قلب های سخت خفتگان، چون آتشی مذاب جاری کند.
کیست که در چنین هنگامه سراسر خون و رنج و درد و تنهایی، هنوز فریادی برای کشیدن و سخنی برای گفتن و توانی برای ایستادن داشته باشد.
زینب(س) آیه های توانایی انسان را نوشت و سرود قدرت ایمان را سرود و شعر بلند رسالت را نگاشت.
عقیله ما زینب، دختر علی علیه السلام در فصاحت و بلاغت و شجاعت ادبی، بی نظیر بود. هنگامی که سخن میگفت، میپنداشتی علی علیه السلام سخن میگوید.
چشم اهل مدینه، روزی به جمال زینب کبری روشن شد که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در سفر بودند. فاطمه زهرا علیها السلام به امیر مؤمنان علیه السلام عرض کردند: چون پدرم در مسافرت هستند، نامی برای این دختر برگزین. علی علیه السلام فرمودند: من بر پدرت پیشی نمی گیرم. صبر میکنیم تا رسول خدا صلی الله علیه و آله از سفر باز گردند.
پس از بازگشت رسول خدا صلی الله علیه و آله از ایشان خواستند تا نامی برای نو رسیده انتخاب کنند. پیامبر فرمودند: فرزندان فاطمه اگرچه اولاد من هستند، ولی امر آنها با خدا است و من منتظر دستور الهی میمانم. جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند میفرماید: نام این دختر را زینب بگذارید، چرا که این نام را در لوح محفوظ نوشتهایم.
بانو حضرت را «عقیله بنی هاشم» نام نهاده اند،چه نیکو لقبی که معنایش بانوی بزرگ منش است بین بستگان.
صدیقه صغری، دختر صدیقه کبری است و عصمت صغری فرزند علی علیه السلام صدیق اکبر است.
زینب، در وقار و متانت همچون خدیجه کبری و در عصمت و حیا همانند فاطمه زهرا(س)، در بلاغت همچون علی مرتضی(ع) در حلم و بردباری، همسان امام مجتبی و در شجاعت و قوت قلب، بسان حضرت سیدالشهدا است.
زینب، نام درختی زیبا و خوشبو است و افتخار پدر است و بدین سان، آن بزرگوار را «زین ابیها» نامند؛ هم چون مادرش که«ام ابیها» است.
همسفر امام حسین(ع) در کربلاست، بانویی که در طفولیت، جز در آغوش حسین آرام نمیگرفت و همواره به او چشم میدوخت.
به گفته امام سجاد(ع)، این بانو دانشمندی الهی است و خداوند چشمههای زلال معرفت را بر قلب مبارکش جاری ساخته است.
سالروز میلاد اش بر تمامی بانوا جهان اسلام مبارک باد.