غربگرایی الگویی مخالف انقلابی گری

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ سید حسن تقی زاده فرزند سید تقی اردوبادی پیشنماز مسجدحاج صفرعلی تبریز است.

در جوانی به سراغ علوم دینی می‌رود، اما گرایشش به اجنبی‌ها به حدی بالا می‌گیرد که تعصبش به غربی شدن از فرق سر تا ناخن پا می‌شود.

وی زمانی خود را آزادی خواه و انقلابی و وقتی دیگر به وابستگی اش اعتراف می‌کند.

وی، روزی دشمنِ برپا شدنِ مجلسِ سناست و روز دیگر بر صندلی ریاست همین مجلس تکیه می‌زند.

با لفاظی و نطق‌هایی پر حرارت در مجلس اول به شهرت می‌رسد، اما پس از به توپ بستن مجلس به سفارت انگلیس پناهنده می‌شود، پس از تبعید به دعوت ادوارد براون جاسوس و شرق شناس انگلیس راهی لندن می‌شود.

با فرار محمدعلی شاه و وقتی عده‌ای از سران مشروطه با تشکیل مجلس عالی و سپس هیات عالی مشروطه وضعیت کشور را به دست می‌گیرند تقی زاده نامی است که بازهم در میان این هیئت به چشم می‌خورد گروهی که به دستور انگلیسی‌ها فرمان محاکمه و و قتل شیخ فضل الله نوری را صادر می‌کنند.

نقش وی در مشروطه دوم باعث ترور شخصیت‌های ملی گرا می‌شود؛ وقایعی که باعث می‌شود تقی زاده متهم به خیانت به ملت شده و برخی روحانیون علیه او فتوا صادر کنند.

وی ایران را ترک می‌کند و بازهم راهی اروپا می‌شود؛ جریانی که کم کم باعث روی کار آمدن رضا خان می‌شود و این بار ورودش به ایران با سمت‌هایی از استانداری تا وزیر مختاری، سفارت و وزارت همراه می‌شود.

وی پای تمدید قرارداد دارسی را هم امضا می‌کند؛ قراردادی که تمدیدش با موجی از اعتراضات در داخل و خارج روبرو می‌شود.

وی از مخالفان ملی شدن صنعت نفت هم بود در سال ۱۳۲۶ به دلیل حمایت از تمدید قرارداد نفتی به خیانت و تبانی علیه کشور متهم و در اوج ملی شدن نفت از همراهی با ملی گرایان اجتناب می‌کند.

تقی زاده نماینده جریانی با قدمت ۱۷۰ سال است؛ جریانی غرب گرا و جریانیست که نقش استعمار را در عقب ماندگی کشور یا کمرنگ یا اساسا نفی می‌کند؛ معرف الگویی مخالف گفتمان انقلابی گری، آگاهی سیاسی و اعلام مواضع به‌هنگام در جنگ سخت و نرم، جریانی که حالا یک روز سند ۲۰۳۰ را علم می‌کند و روز دیگر بهانه اش مصلحت است یا با نوشتن نامه‌ای به مسئولان خواستار بازنگری در تصمیمات و مذاکره مجدد با آمریکا می‌شوند.