به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صدا و سیما، چهار روزی می شود که «سامورایی در برلین» روی پرده نقره ای رفته است.تنها فیلم کمدی که همزمان با ماه مبارک رمضان به سینماها آمد و نسبت به 5 فیلم دیگری که نمایششان به تازگی آغاز شده بیشتر فروخته است، بیش از 200 میلیون تومان.
این فیلم قصه گروه سه نفره ای را روایت می کند که در راس آنها جمشید سامورایی با بازی حمید فرخ نژاد قرار دارد.کار این گروه وصول کردن چک یا روکردن دست یک نفر و کارهایی از این قبیل است . موقعیتی پیش می آید و این سه نفر(حمید فرخ نژاد،امیرمهدی ژوله و میرطاهر مظلومی) برای بازگرداندن سند یک زمین به برلین می روند و ادامه ماجرا...
اگر چه در این فیلم شوخی های زننده کلامی کمتر دیده می شود و کارگردان آن سعی کرده است کمدی سالم تری نسبت به کمدی های چند ماه اخیر سینما روی پرده ببرد اما همچنان در برخی سکانس ها، صحنه ها یا دیالوگ های نامناسب دیده می شود .برای مثال صحنه ای که جمشید سامورایی و دو همراهش برای اخذ گذرنامه و روادید مورد سوال قرار می گیرند و پاسخ هایی می دهند.البته در صحنه هایی هم واضح است که دیالوگ چیز دیگری بوده و روی آن صدا گذاری شده است.
سامورایی در برلین فیلمنامه قوی ندارد . ابتدای فیلم برای مخاطب تکراری و کِسِل کننده است و در ادامه هم شاهد اتفاق خاصی نمی شویم.بعضی از شخصیت ها بود و نبودشان فرقی نمی کند به داستان ضربه ای نمی زند و به نوعی فقط از ریتم داستان می کاهد.
بازی ها یک دست نیست. شخصیت های اصلی بازی قابل قبولی از خود ارائه می دهند و در جاهایی که فیلمنامه ایجاب می کند بازی اغراق آمیز می شود. اما یکسری از شخصیت ها به دل مخاطب نمی نشینند که آن هم از بازی ضعیف و شخصیت پردازی نامناسبشان نشات می گیرد.
در پایان فیلم هم معلوم نمی شود هدف قصه چه بوده است؟ ، لزوم رفتن به برلین چه بوده است؟ آیا این قصه در حد یک اثر بلند سینمایی بود؟ چطور بازیگرانی چون گوهر خیراندیش یا حمید فرخ نژاد و حتی میترا حجار حاضر به بازی در این اثر شدند؟و ده ها سوال دیگر.
البته سینمای کمدی چند وقتی است که راه خود را گم کرده است و تهیه کنندگان ،کارگردانان و سایر عوامل تنها با یک هدف به سراغش می روند. بهره اقتصادی و موفقیت در گیشه.
مخاطبان سینما هم متاسفانه دیگر به این نوع کمدی ها عادت کرده اند.به گونه ای که وقتی از آنها می پرسی چرا به تماشای این فیلم آمدی می گویند می دانم پیامی ندارد آمده ام فقط دقایقی بخندم! .
همه اهالی فرهنگ و هنر می دانند که تنزل سلیقه مخاطب به این سطح از کمدی بسیار ناراحت کننده و خطرناک است و در این اتفاق مسئولان سینمایی ،سینماگران و حتی برخی از سینما روها که از چنین آثاری حمایت می کنند مقصرند.
به امید آنکه با تجدید نظری جدی و جدی گرفتن و احترام به شعور مخاطبان هنر هفتم خونی تازه در رگ سینمای کمدی جاری شود.
یادداشت از سحر قناعتی .