حتی اگر صرفا از جنبه ملی بنگریم، باز بدهکار فلسطینی ها هستیم چون آنها بیش از ۶ دهه خوی اشغالگری اسراییلی ها را مهار کردند.
اگر اسرئیل از سد فلسطین عبور می کرد حالا ما چندین فلسطین اشغالی داشتیم و این اشغالگری به مرز های ایران هم کشیده می شد کما اینکه هر وقت توانستند از اراضی فلسطین عبور کنند بخشهایی از کشورهای اطراف را اشغال کردند. وقتی نقشه ی نیل تا فرات با این تفکر که قوم برگزیده و برتر خدا هستند، جمع شده، مسلما خطر واقعی، امنیت و آینده کشورهای منطقه از جمله ایران را تهدید می کند.
اگر از جنبه اسلامی بنگریم همچنان ما مدیون فلسطینی ها هستیم. به هرحال دین محمد را نمی توان دستکاری کرد و عافیت طلبی روشنفکران غرب زده را به عنوان اسلام جا زد. اسلام می گوید اگر برادر دینی ات فریاد مظلومیت سر داد و به فریادش نرسیدی مسلمان نیستی. امام علی علیه السلام که معیار تشخیص مومن از غیر مومن است می فرماید؛" یاور مظلوم باشید و دشمن ظالم". پس فریاد روز قدس ما حداقل کار ممکن برای اثبات مسلمانی ماست. از طرفی فلسطینی ها به تنهایی و بجای همه ما مسلمانان، مقابل دشمن کل اسلام ایستاده است .
اگر از جنبه انسانیت هم بنگریم باز ما مدیون فلسطینی ها هستیم. انسانی که مقابل این کودک کشی به هردلیلی سکوت کند احساسات لطیف انسانی در وجودش مرده است. فلسطینی ها در این مدت چشمه های انسانیت را در ما زنده نگه داشته است محرکی بودند تا اشکهای ما فقط و فقط بخاطر انسانیت بریزد، مشت های ما با صدای ناله کودکان بلندشود و قلبهای ما برای آزادی یک ملت اسیر بتپد این زیبایی انسانیت را مدیون درس مقاومت می دانیم و گرنه تبدیل به موجودی می شدیم که در قرن ۲۱، نسبت به زنده به گور شدن کودکان سکوت می کند
و در پایان خطاب به کسانی با سلاح ناامیدی می خواهند ظالم را کمک کرده و مظلوم را دلسرد کنند باید گفت؛ اگر روز قدس اثری نمی گذاشت با فریادهای این روز، ناله های شیطان بلند نمی شد.
یادداشت_روز: احمد_ملاشاهی