آمریکا و انگلیس این بمب‌ها و هواپیما‌های حامل این بمب‌ها را تامین می‌کنند، به خلبان‌های آن‌ها آموزش می‌دهند و قطعات یدکی و خدمات تعمیر و نگهداری آن‌ها را انجام می‌دهند.
واقعیت آن است که واشنگتن و لندن می‌توانند هر زمانی که بخواهند، جنگ سعودی‌ها را متوقف کنند. شرایط ناگوار در یمن برای مدتی طولانی ادامه داشته است، و علت این موضوع نیز تا حدی آن است که این اوضاع، توجه سیاسی متناسب با مقیاس و بزرگی فاجعه را دریافت نکرده است.
در این مقاله آمده است هیچ چیزی نمی‌تواند باعث از بین رفتن تهدید‌های ناشی از یک برگزیت بی نظم شود، یا اهمیت اقدام اخیر و ضد دموکراسی بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس در تعلیق پارلمان را کاهش دهد. اینکه این موضوعات به مهمترین اخبار تبدیل می‌شوند به هیچ وجه جای تعجب نیست. اما زمانی که دولت ما از کارزار کشتار کورکورانه در یمن –که به کشته شدن هزاران نفر منتهی شده است- حمایت‌های اساسی و حیاتی به عمل می‌آورد، و این موضع در عرصه سیاسی ما به جای آنکه تبدیل به یک رسوایی ملی شود، مورد بی توجهی قرار می‌گیرد، به وضوح نشان می‌دهد که یک جای کار، ایرادی اساسی دارد.
کارشناسان سازمان ملل متحد طی هفته کنونی در گزارشی هشدار دادند انگلیس به واسطه مسلح کردن ائتلاف به رهبری عربستان سعودی که در جنگ‌های داخلی یمن مداخله می‌کند، ممکن است در جنایات جنگی شریک جرم شناخته شود. این گزارش، جدیدترین گزارش از مجموعه‌ای طولانی از گزارش‌های سازمان ملل متحد و معتبرترین سازمان‌های مردم نهاد جهان است که الگوی ثابتی از موارد نقض را مستند سازی می‌کند. کارشناسان اشاره کردند که تامین کنندگان اصلی تسلیحات مانند انگلیس، "نفوذی خاص" بر جنگ طلبان دارند "و ممکن است بابت تامین کمک یا ارتکاب نقض حقوق بین المللی، مسئول شناخته شوند. "
از ماه مارس سال ۲۰۱۵ تا کنون، حدود ۱۰۰ هزار نفر بر اثر خشونت‌ها در یمن کشته شده اند، و محاصره اعمال شده توسط ائتلاف عربستان سعودی- امارات عربی متحده، دلیل اصلی بدترین بحران انسانی در جهان است که میلیون‌ها نفر را در آستانه قحطی قرار داده است. یک گروه حامی کودکان موسوم به «کودکان را نجات دهید» چنین برآورد کرده است که ۸۵ هزار نوزاد در یمن بر اثر گرسنگی یا ابتلا به بیماری‌های قابل پیشگیری فوت کرده اند. کارشناسان سازمان ملل متحد این احتمال را مطرح کرده اند که قحطی در یمن به عنوان یک تاکتیک جنگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بهتر است به مشارکت انگلیس در این جرایم نیاندیشیم.
بمباران‌های نیروی هوایی سعودی –که معمولا به صورت کورکورانه انجام می‌شود- مسئول بیشترین تلفات غیر نظامی در یمن است، و این بمباران‌ها کاملا به حمایت‌های انگلیس و آمریکا وابسته است. آمریکا و انگلیس این بمب‌ها و هواپیما‌های حامل این بمب‌ها را تامین می‌کنند، به خلبان‌های آن‌ها آموزش می‌دهند و قطعات یدکی و خدمات تعمیر و نگهداری آن‌ها را انجام می‌دهند. دیدگاه‌هایی که بر اساس آن، در صورت خودداری انگلیس از تامین این گونه حمایت ها، چنین سامانه‌های تسلیحاتی پیچیده می‌تواند به سادگی با سامانه‌های روسیه یا چین جایگزین شود، صرفا افسانه‌ای بیش نیست. واقعیت آن است که واشنگتن و لندن می‌توانند هر زمان که بخواهند، جنگ سعودی‌ها را متوقف کنند.
این شرایط غیرقابل دفاع برای مدتی طولانی ادامه داشته است، و علت این موضوع نیز تا حدی آن است که این اوضاع، توجه سیاسی متناسب با مقیاس و بزرگی فاجعه را دریافت نکرده است. دولت ما باید بابت سیاست‌های خود مسئول و مقصر شناخته شود، اما در خصوص اینکه دولت به اندازه کافی تحت فشار نیست تا به این سیاست‌ها پایان دهد، موضوعی است که بقیه ما مسئول وقوع آن هستیم.
برای مثال، سیاستمداران میانه رو، هرگز از فخر فروشی به دستاورد‌های بین المللی خود چشم پوشی نمی‌کنند، اما دقیقا همین افراد، یا از فروش تسلیحات انگلیس به عربستان سعودی حمایت کرده اند یا آنکه هیچ اظهار نظری در این خصوص انجام نداده اند. در واقع، بیشتر هواپیما‌های ساخت انگلیس که اکنون در حال بمباران یمن هستند، در دوران «حزب کارگر جدید» به عربستان فروخته شدند. جرمی کوربین با رهبری خود، موضع گیری درستی در قبال یمن اتخاذ کرده و با نقش کنونی انگلیس مخالف کرده است. اما به سختی می‌توان باور کرد مخالف رسمی با این اقدامات، نمی‌توانست این مساله را به شکل مهمتری جلوه دهد، آن هم با توجه به مقصر بودن انگلیس در رنج و درد‌های مردم یمن.
رسانه‌ها نیز باید به برخی پرسش‌ها پاسخ دهند. ناظران آکادمیک و افرادی مانند من، خود را مدیون روزنامه نگارانی مانند لونا کریگ، بل ترو، ناوال المقافی و اورلا گوئرین می‌دانیم، که گزارش‌های آن‌ها از یمن، در مسیر انجام تحقیقات ما بسیار ارزشمند بوده است. اما در مجموع، اگر قرار است دولت را مقصر و پاسخگو بدانیم، باید اعلام کنیم که به این رویداد‌ها آن طور که باید اهمیت داده نمی‌شود. اظهار نظر‌های فراوان، قادر نیست به درک اوضاعی منتهی شود که در آن، متحدان انگلیس با کمک این کشور، اقدامات بی رحمانه‌ای را مرتکب می‌شوند.
بیشتر هواپیما‌های ساخت انگلیس که اکنون در حال بمباران یمن هستند، در دوران «حزب کارگر جدید» به عربستان فروخته شدند
این ناکامی‌ها به جامعه مدنی نیز سرایت کرده است. سازمان‌های مردم نهاد مهم، تلاش‌های فراوانی را در مستند سازی هزینه‌های جنگ انجام داده اند و تلاش کرده اند تا در این خصوص هشدار دهند. سازمان مردم نهاد «کارزار علیه تجارت تسلیحات»، بازنگری قضایی را درخصوص فروش تسلیحات انگلیس انجام داد و پیروزی‌های اخیر این سازمان در دادگاه، باعث ایجاد دردسر‌هایی بزرگ برای داونینگ استریت شده است. اما بخش‌های عمده‌ای از جناح چپ، به هیچ وجه آن گونه که باید در این خصوص تلاشی از خود نشان نداده اند. این موضوع مایه تاسف است که تظاهرات گسترده‌ای که در انگلیس علیه تهاجم و اشغال افغانستان و عراق شاهد بودیم، هرگز به توقف فروش تسلیحات به عربستان سعودی منتهی نشد.
این شکست‌های جمعی و گروهی، باعث شده است دولت انگلیس و متحدان آن در خلیج فارس از مجازات شدن بگریزند، و غیر نظامیان در یمن هستند که بهای این جریان را می‌پردازند. برای ملتی که دائما و بی وقفه درباره نقش خود در جهان سخنرانی می‌کند، باید اعلام کرد بخش عمده‌ای از فرهنگ سیاسی آن در قبال هزینه‌های انسانی گسترده رفتار‌های این کشور در جنوب، بی توجه است. البته باید اذعان کرد که ترکیبی از شوونیسم و نژاد پرستی ناخودآگاه، یکی از میراث‌های امپراطوری است. قطعا این مساله، به هیچ وجه به «حامیان برگزیت» محدود نمی‌شود.
با وجود همه این مسائل، برخی سنت‌های رقیب را نیز می‌توان در انگلیس مشاهده کرد، که شامل گرایش اصیل به حفظ منافع و انسجام بین المللی است. دو سوم مردم انگلیس با فروش تسلیحات به عربستان سعودی مخالف هستند، که از جمله این افراد می‌توان به نیمی از رای دهندگان محافظه کار اشاره کرد. این رقم، به معنای یک توان بالقوه هنگفت برای جوامع مدنی و طبقات سیاسی است تا با استفاده از آن، صدای خود را به گوش دیگران برسانند و دیگر افرادی را که دیدگاه‌های انفعالی دارند، تحریک کنند. انگلیس به خوبی قادر است تا اقدام درست را در قبال مردم یمن انجام دهد. اما پیش از هر چیز، ما باید برای مدتی طولانی، با صداقت و درستی در آینه به خودمان بنگریم.