به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صداوسیما به نقل از روزنامه رای الیوم، آمریکا توانست در عراق و لبنان موفقیتهای جزئی کسب کند، اما در ایران کاملا شکست خورد و جمهوری اسلامی توانست از طریق نهادهای سیاسی و امنیتی قوی خود بخش بزرگی از بحران را حل و امنیت و آرامش را در کشور برقرار کند.
مقصود ما در اینجا حوادثی است که در عراق و لبنان اتفاق افتاد و ادامه دارد. ظاهرا اعتراضات مردمی که چند هفته قبل آغاز شد و خواستار اصلاح سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است به یک جنبش سیاسی تبدیل شد که با خشونت فراوانی همراه است و طرفهایی را هدف قرار میدهد که همیشه در صف مخالفان آمریکا، اسرائیل و متحدانشان قرار داشتند.
اما چه توجیهی وجود دارد که خواستههای معیشتی تظاهر کنندگان در لبنان به خواستههای سیاسی تبدیل شود و بخشی از آن «سلاح مقاومت» را هدف قرار دهد که سرزمینهای لبنان را آزاد ساخت، دشمن را چند بار شکست داد و هنوز دیوار دفاعی این کشور کوچک در برابر (رژیم) صهیونیستی جنایتکار به شمار میرود.
چگونه بفهمیم کسانی که این تظاهرات یا بخش بزرگی از آن را هدایت میکنند و به حرکت در میآورند از افرادی هستند که به تعامل با دشمن اسرائیلی متهم میشوند و احکام قضائی درباره آنها صادر شد و سالهای زیادی را در زندانها به سر بردند و با حکمهای مشکوکی از زندان خارج شدند. چرا سفارت آمریکا در این تحرکات، مداخله و فشارهایی اعمال میکند و اوامری به برخی از دست اندرکاران این تحرکات میدهد.
این امر با وضوح بیشتری در عراق تکرار میشود. به نظر میرسد آمریکا توانست از طریق عوامل خود خواستههای تظاهر کنندگان را به خواستههای سیاسی و گرایش خصمانه در قبال جمهوری اسلامی ایران تبدیل کند. آمریکا پس از پیروزی قابل ملاحظه در دو تجربه لبنان و عراق از طریق سرنگون کردن دولتها و فلج کردن زندگی سیاسی و اقتصادی در سطح گسترده که آن را ضربهای به ایران میداند، تلاش کرد تا بزرگترین دشمن خود را نابود کند و خواست این کار را با بهره برداری از افزایش قیمت «بنزین» در ایران و برگزاری تظاهرات انجام دهد.
آمریکا به دلایل مختلف در عراق و لبنان بطور جزئی موفق شد، اما در ایران کاملا شکست خورد و جمهوری اسلامی ایران توانست از طریق نهادهای سیاسی و امنیتی قوی خود بخش بزرگی از بحران را حل و امنیت و آرامش را در کشور برقرار کند.
بر اساس آنچه گفته شد میتوانیم نتیجه بگیریم که بسیاری از آنچه که اتفاق افتاد و خواهد افتاد در چارچوب جنگ سری است که در میدانهای متعدد بین آمریکا و اسرائیل و متحدانشان از یک سو و ایران و متحدانش از سوی دیگر در حال انجام است.
واضح است که محور نخست در این رویارویی امتیازاتی کسب کرد و این امر با خارج کردن برخی برگهای مهم از دست محور دوم و سرگرم کردن این محور به امور داخلی انجام شد تا فرصتی برای مقابله با طرح آمریکایی صهیونیستی در منطقه نداشته باشد.
اما محور مقاومت هنوز بسیاری از برگهایش را رو نکرده است و خویشتنداری نشان میدهد هر چند که به سبب حملاتی که از هر سو انجام میشود، در تنگنا قرار گرفته است اما این محور، امکانات و ابزارهایی در اختیار دارد که میتواند اوضاع را به زیان دشمن و در صدر آنها آمریکا دگرگون کند.