امام(علیهالسّلام) در این توقیع تاکید فراوانی بر نماز اول وقت کرده و کسانی را که تا روشن شدن هوا و ناپدید شدن ستارهها نماز صبح را به تاخیر میاندازند، نفرین شده دانسته است.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما، ما که خود را شیعه و پیرو مکتب علوی میدانیم، باید در عمل نیز به بهترین وجه این را به اثبات برسانیم و یکی از مهمترین راههای حرکت در مسیرِ صحیح عمل به توصیهها و فرامین معصومین(علیهم السلام) است.
این حدیث قسمتی از توقیعی است که در جواب سؤال محمّد بن یعقوب از ناحیهی مقدسه رسیده است. امام زمان(علیهالسّلام) در این توقیع تاکید فراوانی بر نماز اوّل وقت کرده و کسانی را که تا روشن شدن هوا و ناپدید شدن ستارهها نماز صبح را به تاخیر میاندازند، نفرین شده دانسته است.
قال مولانا الامام المهدی(عجّلاللهفرجهالشریف) :
«مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ اَخَّرَ الْغَداةَ اِلی اَنْ تَنْقَضیِ الْنُجُومْ؛ [۱][۲][۳][۴]
ملعون و نفرین شده است کسی که نماز صبح را عمداً تاخیر بیندازد، تا موقعی که ستارگان ناپدید شوند.»
۱. طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۲۷۱، حدیث۲۳۶.
۲. طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۲۹۸.
۳. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۶، حدیث۱۲.
۴. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۴، ص۲۰۱، حدیث۴۹۱۹.
اوقات نماز
از این حدیث و احادیث دیگر استفاده میشود که نماز سه وقت دارد:
1) وقت فضیلت :
وقت فضیلت که همان اول وقت نماز است و از آن در روایات به «رضوان اللّه» تعبیر شده و بهترین وقت برای نماز همین وقت است؛ زیرا:
الف) در این وقت است که دستورِ به جای آوردن نماز از جانب خداوند متعال صادر شده و اهمیّت دادن به دستورهای الهی و زودتر انجام دادن آن مطلوب است.
ب) نماز در حقیقت ارتباط موجود محدود و سراپا محتاج با موجود نامحدود، و بهره برداری از اوست، که این در حقیقت به نفع انسان است، و سرعت و فوریت در آن مطلوب است.
ج) امام زمان (علیهالسّلام) در اوّل وقت نماز میخواند، و کسانی که در این موقع نماز بخوانند، به برکت نماز آن حضرت (علیهالسّلام)، خداوند نمازشان را قبول خواهد کرد؛ البته اختلاف افقها تاثیری در این موضوع ندارد؛ به عبارت دیگر، منظور انجام نمازها در زمان واحد نیست، بلکه مقصود اتحاد در یک عنوان واحد، یعنی «ادای نماز در اول وقت» است، منتها هر کسی بر حسب افق خودش.
2) آخر وقت :
آخر وقت،که در روایات با تعبیر «غفران اللّه» آمده است. تاخیر نماز از اوّل وقت به آخر وقت، مذموم است؛ لذا امام زمان (علیهالسّلام) چنین شخصی را ملعون و دور از رحمت خدا دانسته است.
در روایتی دیگر از امام صادق (علیهالسّلام) میخوانیم: «به جای آوردن نماز در اول وقت موجب خشنودی خداست و به جای آوردن آن در آخر وقت گناه، ولی مورد عفو و مغفرت خداوند است.» [۵][۶]
۵. شیخ صدوق، محمّد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۲۱۷، حدیث۶۵۱.
۶. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۷۹، ص۳۵۱، حدیث۲۳.
3) خارج از وقت :
خارج از وقت، به جا آوردن نماز در خارج از وقت آن است، که اصطلاحاً از آن به قضا تعبیر میشود. اگر کسی نماز خود را در داخل وقت آن به جای نیاورد، باید قضای آن را به جای آورد؛ و این به امر و دستور جدید است. حال اگر عمداً نماز را تا پایان وقت به تاخیر انداخته معصیت کرده است و باید از آن توبه کند و الاّ مورد عقوبت خداوند متعال قرار میگیرد؛ ولی اگر از روی سهو و نسیان بوده و در آن قصوری نداشته باشد، مورد عقوبت الهی نخواهد بود.