سندی که بعد از شصت سال فاش شده است نیات مخفی دولت اسرائیل را در پس برقرار کردن دولت نظامی در سال هزار و نهصد و چهل و هشت برای شهروندان عرب اسرائیل نشان می دهد؛ هدف از این اقدام, تقویت امنیت آنها نبود بلکه تضمین کنترل یهودی بر این اراضی بود.
کارکنان بخش امنیت مخفی وزارت دفاع (جنگ) اسرائیل نزدیک ۲۰ سال است از آرشیو‌های خصوصی و عمومی بازدید می‌کنند و از مدیران آنها می‌خواهند تا اسناد مربوط به تاریخ اسرائیل مخصوصا درگیری اعراب و اسرائیلی را کنار بگذارند و از دسترس دور نگه دارند. این اقدام بدون مجوز قانونی انجام شده است.
این موضوع در مقاله‌ای در ژوئیه گذشته در نشریه ها آرتص برملا شد. افشای این موضوع موجب خشم تعدادی از محققان و مورخان شد، آنها از بنیامین نتانیاهو خواستند تا اینگونه فعالیت‌های غیرقانونی و مخفیانه را متوقف کند، اما درخواست آنها هیچ پاسخی نداشت.
اما آنها خواستار مخفی نگه داشتن چه اسنادی در مرکز نگهداری و آرشیو اسناد بودند؟ برخی از آنها پرونده‌های قطوری بود مربوط به شهروندان عرب اسرائیلی؛ برخی از آنها شهادت و گزارش‌های مربوط به غارت و تخریب روستا‌های عرب نشین طی جنگ بود؛ بخشی از آنها اظهارات وزرای کابینه در خصوص اوضاع پناه جویان عرب بعد از جنگ و بخشی هم اطلاعات مربوط به پروژه هسته‌ای اسرائیل و موضوعات مختلف در حیطه سیاست خارجی بود.
هنوز مشخص نیست که آیا بعد از انتشار مقاله مذکور آیا بخش امنیت مخفی وزارت دفاع (جنگ) فعالیت خود را در مراکز آرشیو کم کرده اند یا نه.
یکی از این اسناد بخشی محرمانه از گزارشی است که توسط کمیته راتنر در اوایل سال ۱۹۵۶ تهیه شده است. اهمیت اطلاعات این سند را در اقدامات دولت نظامی علیه اعراب اسرائیلی در سال ۱۹۴۸ می‌توان دید. بعد از پایان جنگ تعداد اعراب در اسرائیل حدود ۱۵۶ هزار نفر بود. بعد از توافق آتش بس با اردن در سال ۱۹۴۹ کنترل ۲۷ روستا هم به دست دولت نظامی افتاد. این منطقه به سه بخش شمالی. مرکزی و صحرای نقب تقسیم شد. در عمل ۸۵ درصد از شهروندان عرب در منطقه تحت حاکمیت دولت نظامی بودند و مقررات منع عبور و مرور و گرفتن مجوز برای ترک محل اقامت شامل حال آنها می‌شد.
از دولت نظامی انتقاد‌های زیادی حتی از سوی اعضای جامعه یهودی می‌شد. سرویس امنیتی شین بت در اوایل دهه ۵۰ به این نتیجه رسید که شهروندان عرب تهدید امنیتی نیستند.