بهورز چابهاری نامزد جایزه جهانی کتابخوانی شد

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی وزارت بهداشت؛ آقای عبدالحکیم بهار از نیرو‌های پر تلاش حوزه بهداشت و بهورز روستای «رمین» از توابع شهرستان چابهار علاوه بر رسیدگی به امور بهداشتی روستا، نقش بسزایی در ترویج کتاب و کتاب خوانی در این روستا داشته است.

آقای عبدالحکیم بهار طی ۱۶ سال تلاش بی وقفه در حوزه کتاب و کتابخوانی، حالا نامزد جایزه جهانی «آسترید لیندگرن» شده است که به همین مناسبت گفتگویی با وی انجام داده که در ادامه می‌خوانیم.

 

*عبدالحکیم بهار متولد ۱۳۵۲ ساکن چابهار روستای «رمین» هستم. فعالیت حوزه فرهنگی و کتاب خوانی من به سال‌های دبستان بر می‌گردد. آن سال‌ها برای مجلات شعر می‌سرودم و قصه می‌نوشتم و با نشریات معتبری مثل کیهان بچه ها، نشریات رشد، سروش نوجوان و... همکاری داشتم که در سال‌های ۷۰ تا ۷۵ در کنار کار آزاد فعالیت فرهنگی هم انجام می‌دادم و با این همکاری ارتباطات نزدیکی با شاعران و نویسندگان و هنرمندان حوزه ادبیات کودکان و نوجوانان پیدا کردم.

سال ۷۶ وارد عرصه بهداشت و درمان شدم و و در خانه بهداشت روستای «رمین» مشغول فعالیت شدم. در کنار کار‌های بهداشتی وقت آزاد را برای کتابخوانی کودکان و نوجوانان اختصاص دادم و برنامه‌های کتاب خوانی را تا سال ۱۳۹۳ بصورت متفرقه انجام می‌دادم.

سال ۹۳ همزمان با انتخاب روستای "رمین" به عنوان روستای نمونه کتابخوانی کشور، این سعادت را هم بدست آوردم بهورز نمونه کشوری شناخته شوم این دو موفقیت باعث شد جدی‌تر کارهایم با با برنامه‌های منسجم تری پیش ببرم.

سال ۹۴ باز هم حضور روستای "رمین" را در حوزه کتاب خوانی سرعت بخشیدم و این بار نشان استمرار از جشنواره روستا‌ها عشایر کشور را برای استان بدست آوردم. سال ۹۶ برنامه جام باشگاه‌های کتاب خوانی کودک و نوجوان را فعال کردم که در این برنامه نیز روستای "رمین" زیبا درخشید و با حضور معاون اول محترم رئیس جمهور از برنامه‌های آن تجلیل شد.

سال ۹۷ برای نخستین بار موفق شدم زنگ کتاب خوانی را در اول مهر در مدارس چابهار به صدا در بیاورم.

از سال ۹۶ تا ۹۸ جمع زیادی از هنرمندان حوزه کودک و نوجوان شناخته شده در سطح ملی را به چابهار و روستای دوستدار کتاب آوردم.

سال ۹۶ توانستم با رأی قطعی هیأت داوران شبکه ترویج کتاب ایران و با ابلاغ وزیر محترم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان نایب رییس شورای هماهنگی شبکه روستا‌های دوستدار کتاب ایران شوم.

سال ۹۷ که از دانشگاه علوم پزشکی زاهدان به دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر آمدیم با ساخته شدن ساختمان جدید مرکز و ضمیمه شدن پایگاه ساختمان خالی خانه بهداشت با همکاری آقای دکتر امینی فرد رییس دانشگاه و آقای دکتر دادگر معاون بهداشت دانشگاه به عنوان محیط فرهنگی بهداشتی در اختیار من قرار گرفت که آن را به کانون سلامت و فرهنگ تبدیل و تجهیز کردیم و بخش بزرگسال کتابخانه رمین را به آنجا انتقال دادیم.

سال ۹۷ و ۹۸ دو سال به عنوان نماینده استان در نمایشگاه بین‌المللی کتاب حضور پیدا کردم و در اوایل سال ۹۹ با توجه به فعالیت‌های متعدد فرهنگی و کتابخوانی، کمیته انتخاب نامزد‌های جهانی (الما) من را در لیست این نامزد‌ها قرارداد که هر دو سال یکبار در یکی از کشور‌های دنیا برگزار می‌شود.

 

* از سال ۷۶ بهورز شدم و در کنار کار بهورزی کار ترویج کتابخوانی را هم تداوم دادم و با هر بار مراقبت‌های بهداشتی که به در منازل مراجعه می‌کردم کتاب هم به خانواده‌ها می‌دادم و در مراقبت بعدی کتاب‌ها را تعویض می‌کردم.

 

* از علاقه‌ای که به کتاب از زمان کودکی با من همراه بوده این روند همچنان در من استمرار پیدا کرده است.

 

* بله. کتاب در تکمیل اطلاعات مرتبط کاری هم خیلی موثر بوده و نیاز‌های علمی و نیاز به کار را تا حد زیادی پوشش داده است.

 

*هر کسی که نتیجه زحمات خود را به هر شکلی ببیند برایش خوشایند است. کار ترویج کتابخوانی را سال‌ها است انجام می‌دهم و در سطح ملی بار‌ها توانسته ام نتیجه برخی از فعالیت هایم را ببینم، اما انتخاب شدن برای یک جایزه جهانی که در حوزه ادبیات کودک و نوجوان اولین جایزه جهانی محسوب می‌شود حس خیلی خوبی است و فکر می‌کنم بعد از سال‌ها نتیجه زحمات در کمیته انتخاب نامزد‌های (آلما) دیده شده است و با توجه به شناختی که در انتخاب معیار‌های نامزد شدن برای دریافت این جایزه را دارم و می‌دانم فاکتور‌های مهمی باید وجود داشته باشه تا این انتخاب صورت بگیرد خوشحالم این ویژگی‌ها در من توسط کمیته انتخاب، دیده شده است که خیلی برایم ارزشمند است.

 

*سال‌ها فعالیت در حوزه ترویج کتاب و تحمل سختی‌های این راه و فعالیت‌های مستمر و گریختن از نا امیدی‌ها همه کمک کردند از نگاه کمیته انتخاب، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان کشور نامزد این دوره جازه استرید لیندگرن شوم.

 

* امید و رسیدن به این جایزه و هر جایزه دیگر نمی‌تواند من را از رسالت اصلی خود باز دارد. برخی از کار‌ها عشق می‌خواهند و همه ما بر این باوریم عشق همیشه پابرجاست. با این نگاه فکر می‌کنم در صورت برنده شدن مسئولیت و دغدغه بیشتری در مسیرم قرار می‌گیرد تا بیشتر در وادی فرهنگ و سلامت تلاش بکنم.

 

* اجازه بدهید پاسخ این پرسش را به این شکل بدهم. چندی پیش در جلسه شورای هماهنگی شبکه روستا‌های دوستدار کتاب پیشنهادی مطرح کردم که در آن جلسه دوستان خوب مان در وزارت کشور و وزارت ارشاد حضور داشتند و من به عنوان عضو آن شورا از دوستان خواستم برنامه‌ای تدوین کنند، بسته‌ای فرهنگی برای خانه‌های بهداشت، مراکز خدمات جامع سلامت شهر و روستا و دهیاری‌های سراسر کشور تعریف بکنند و در حد خیلی ساده تعدادی کتاب و در حد یکی دو قفسه کتاب با مشارکت مردم و همکاری مسئولین در اختیار کادر بهداشتی و دهیاران قرار بگیرد تا عموم مردم در زمان دریافت خدمات بهداشتی و یا هر خدمت دیگر وقت بیکاری را کتاب بخوانند ولیکن در این کار اجباری نباشد و داوطلبانه پیش برود همین اتفاق ساده اگر در کشور ما رخ بداد تحول بزرگی در حوزه کتابخوانی رخ خواهد داد.

 

 *صد در صد کمک می‌کند. هرچقدر کتاب خوانی در جامعه بیشتر باشد از آن طرف روشنایی و دانایی بیشتر می‌شود. جامعه وقتی روبروی پنجره دانایی کتاب قرار بگیرد جهانی می‌بیند که دیگر نمی‌تواند از آن دل بکند.