بر اساس این گزارش، تنها در شهر لستر، با بیش از ده هزار نفر در کارخانه‌های نساجی همچون برده رفتار می‌شود. اندرو بریجن، نماینده‌ی لسترشایر در مجلس عوام به اسکای نیوز گفته سال هاست مدیران کارخانه‌ها دارند در سایه‌ی «توطئه‌ی سکوت» از کارگران بهره کشی می‌کنند. به گفته‌ی بریجن ناکامی نظام‌مند کلیه‌ی ضوابط محافظتی در شهر لستر سبب شده برده داری مدرن اتفاق بیفتد. «برآورد کرده ام بیش از ده هزار نفر عملا دارند در وضعیت برده داری امروزی برای خرده فروشی‌های اینترنتی منسوجات و پوشاک تهیه می‌کنند.»
این ادعا درست همزمان با گزارشی مطرح می‌شود که بر اساس یافته‌های پلیس هم اکنون دست کم یکصد هزار برده در انگلیس وجود دارد. بررسی‌های نهاد افکارسنجی به اسم مرکز عدالت اجتماعی و نهاد خیریه‌ی ضد برده داری به اسم عدالت و مراقبت نشان می‌دهد احتمال دارد این موضوع در سایه‌ی گسترش همه گیری ویروس کرونا شدت بیشتری پیدا کند.
رابرت باکلند، وزیر دادگستری هم ضمن استقبال از اقدام دستگاه جرائم ملی برای تحقیق و تفحص درباره‌ی ادعا‌هایی که در کارخانه‌های لستر مطرح شده است، گفت: «سوء استفاده‌های دردناکی اتفاق افتاده که دارد بر ملا می‌شود. برده داری پیشرفته‌ی امروزی همین جا بیخ گوش ما در کلیه‌ی شهر‌ها و بخش‌ها و در مناطق روستایی هم جریان دارد و به شکل‌های متفاوت بروز و ظهور پیدا کرده است.»
وی افزود: «اما این جور بهره کشی - که به افراد مبلغی کمتر از حداقل دستمزد پرداخت می‌شود و آنان را وادار می‌کنند در شرایطی غیر قابل پذیرش کار کنند - چنین سوء استفاده‌هایی را باید ریشه کن کرد؛ این موضوع باید بررسی شود، شواهد را پیگیری کنیم و تا جایی که امکان داشته باشد مجرمان را محاکمه و مجازات کنیم.»
افزایش موارد ابتلا به بیماری کووید۱۹ در نتیجه‌ی گسترش همه گیری ویروس کرونا در لستر که سبب شد نخستین قرنطینه‌ی محلی شکل بگیرد این شهر را در کانون توجه قرار داد و بهره کشی گسترده‌ای که دارد در آن اتفاق می‌افتد.
برآورد‌های شورای شهر لستر نشان می‌دهد نزدیک به ۱۵۰۰ کارخانه‌ی نساجی، ریسندگی و بافندگی در این شهر فعالیت دارند. بسیاری از کسب و کار‌های کوچک در کارگاه‌هایی ایجاد شده که در ساختمان‌های فرسوده و قدیمی قرار دارند و بازسازی آن‌ها ضروری است.
چندین دهه است که ادعا می‌شود برخی از این کارخانه ها، دستمزدی کمتر از هشت پوند و ۷۲ پنی برای هر ساعت پرداخت می‌کنند. این مبلغ کمترین دستمزدی است که در سطح ملی پرداخت می‌شود. اچ اس ئی، بازوی اجرایی بهداشت و ایمنی دولت دارد ادعا‌هایی را بررسی می‌کند که بر اساس آن برخی کارخانه‌ها مردم را وادار کرده اند در وضعیت قرنطینه و در شرایطی ناامن کار کنند.
به گفته‌ی بریجن، خرده فروشی‌های اینترنتی در جریان بحران بیماری کووید به رونق و شکوفایی رسیدند چرا که رقبای آن‌ها به ناچار تعطیل کرده بودند و لذا تقاضا فراوانی برای محصولات آنان بوجود آمد.
بسیاری از این کارخانه‌های در حوزه انتخاباتی کلودیا وب، نماینده‌ی لستر شرقی در مجلس عوام واقع شده اند. او می‌گوید کارگران به صورت ناشناس با او تماس گرفته و گفته اند از شکایت و گله مندی هراس دارند، زیرا بسیاری از آن‌ها به شکل غیرقانونی در انگلیس ساکن شده اند.
کلودیا وب گفت: «به کارگرانی که با دستگاه کار می‌کنند ساعتی ۳ پوند و آن‌هایی که در بسته بندی فعالیت دارند ساعتی ۲ پوند پرداخت می‌شود.»
آدام کلارک، معاون شهردار در پاسخ به این پرسش که ادعا می‌شود بهره کشی گسترده از کارگران در لستر «رازی آشکار» است گفت: «از نظر شما رازی آشکار است. به تازگی آشکار شده؛ کارگاه‌های بیشماری در شهر وجود دارد که وضعیت مناسبی ندارند.»