نخستین فصل طرح بررسی و شناسایی باستان شناختی و خواناسازی مجموعه معماری دستکند روستای آب اسک بخش لاریجان شهرستان آمل استان مازندران در دست انجام است.
به گفته این باستان شناس، معماری دستکند شیوه‌ای از معماری اﺳﺖ که گاهی در درون زمین و گاهی مانند این مجموعه در دل صخره‌ها قرار دارد و عمده ﻓﻀﺎها در اﯾﻦ روش با کنده کاری در دل صخره‌ها بوسیله ابزار‌هایی نظیر تیشه و کلنک ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآﯾﺪ.
خانم علائی بخش خاطرنشان کرد: برغم کثرت تعداد این گونه فضا‌ها در سایر نقاط ایران از جمله لرستان، کردستان، همدان، خراسان، آذربایجان و ... از سوی محققان کمتر مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است.
سرپرست هیأت باستان شناسی افزود: در ۱۳ نقطه از منطقه لاریجان دستکند‌هایی به صورت مجموعه‌ای وجود دارد که بزرگترین آن‌ها با تعدادی بالغ بر ۱۵۰ دستکند مربوط به روستای آب اسک است.
او با بیان اینکه هنوز اظهار نظر قطعی در مورد کابری این دستکند‌ها امکانپذیر نیست گفت: براساس مطالعات و بررسی‌های به عمل آمده و شکل و فرم معماری دستکند‌ها کاربری‌هایی نظیر سکونتگاهی، مذهبی، تدفینی، دفاعی و همچنین بر اساس کاربری‌های فعلی محل نگهداری احشام برای آن‌ها متصور است.