به گزارش
سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما لاپرس در گزارشی به قلم ژان توماس اوییه نوشت سه ربع قرن ازآن ماجرا گذشته است، اما خطر تکرار فاجعه هیروشیما یا ناکازاکی، منتفی نیست. بزرگداشت بمباران‌های هسته‌ای که منجر به کشته شدن ده‌ها هزار نفر در ۷۵ سال پیش در ژاپن شد، همچنین یادآور این موضوع است که تهدید هسته‌ای هنوز وجود دارد.
ساعت ۸:۱۵ صبح روز ۶ اوت سال ۱۹۴۵ بود که بمب اتمی، با قدرت ۱۵ کیلوتن، منفجر شد و تقریبا کل شهر هیروشیما را نابود کرد و بیش از ۷۰ هزار نفر کشته شده اند.
سپس، در نهم اوت، ساعت ۱۱:۰۲ صبح، بمب هسته‌ای دیگری با قدرت ۲۱ تا ۲۳ کیلوتن روی ناکازاکی فرود امد و باعث کشته شدن حدود ۴۰، ۰۰۰ نفر شد. مجروحان متعاقبا جان خود را از دست دادند و تعداد کشته‌ها دو برابر شد البته به این تعداد باید کسانی را که در سال‌ها و دهه‌های بعد از آن به دلیل سرطان ناشی از بمباران کشته شدند، اضافه کرد.
این بمباران‌های اتمی توسط آمریکا به پایان جنگ جهانی دوم کمک کرد، اما آغاز عصر هسته‌ای را نیز نشان داد. میشل فورتمن، استاد سیاست خارجی و امنیت ملی در دانشگاه مونترال، تأکید می‌کند دورانی که ما هنوز در آن زندگی می‌کنیم عصر هسته‌ای است.
وی گفت: "آنچه هیروشیما به ما یادآوری می‌کند این است که تهدید هسته‌ای هنوز وجود دارد. به رغم همه پیشرفت‌ها، سلاح‌های هسته‌ای تنها چیزی است که می‌توانند تمدن ما را نابود کنند. “
فورتمن افزود: اکثر ناظران حتی موافق هستند که خطر درگیری هسته‌ای امروز نسبت به جنگ سرد بیشتر است.
وی تصریح کرد پاکستان، هند، کره شمالی و اسرائیل به حلقه قدرت‌های هسته‌ای پیوسته اند. پیشتر نیز آمریکا، روسیه، فرانسه، انگلیس و چین هسته‌ای بودند. اسرائیل رسما به داشتن سلاح هسته‌ای اذعان نکرده است. فورتمن معتقد است در برخی مناقشات مانند هند و پاکستان و کره شمالی و کره جنوبی که به طور رسمی پایان نیافته است، خطر وخیم شدن اوضاع بیشتر است.
فورتمن خاطر نشان کرد: "به جای داشتن معادله هسته‌ای با خطر کم، موقعیت‌های مختلفی داریم که می‌توانند تشدید شوند؛ بنابراین، از نظر ریاضی، خطر را افزایش می‌دهند. ".
اما آیا یک دولت جرات می‌کند اهداف غیرنظامی را مانند آمریکا در سال ۱۹۴۵ در ژاپن بمباران کند؟ کشوری مانند کره شمالی ممکن است شهر‌ها را هدف قرار دهد، زیرا موشک‌های با دقت کافی ندارند.
استاد سیاست خارجی و امنیت ملی در دانشگاه مونترال به شهر‌های توکیو یا سئول به عنوان اهداف احتمالی اشاره می‌کند. این استاد توضیح می‌دهد: "کشور‌های تازه هسته ای" دارای زرادخانه‌های "نسبتا مبهم" هستند که از سلاح‌های قدرتمندتری استفاده می‌کنند. "
در مقابل، قدرت‌های هسته‌ای قدیمی، فناوری را به سلاح‌های دقیق‌تر و کمتر ویرانگر تبدیل کرده اند. میشل فورتمن ادامه داد: "هدف این است که با جلوگیری از آسیب وسیع، طرف مقابل را خلع سلاح کنید. این آخرین نسل است. "
میشل فورتمن می‌گوید اگر ۷۵ سال پس از هیروشیما و ناکازاکی، جامعه جهانی هنوز نتوانسته تهدید هسته‌ای را از بین ببرد، این به دلیل هژمونی آمریکا است.
وی تصریح کرد: "برتری نظامی ایالات متحده از دهه ۹۰ به حدی است که برای کشور‌هایی که نمی‌خواهند بازی با نظم جهانی جدید را انجام دهند، دستیابی به سلاح هسته‌ای تنها راه منصرف کردن [واشنگتن]از حمله به آن‌ها است. "
نخست وزیر ژاپن شینزو آبه پنجشنبه در یک مراسم یادبود قربانیان فاجعه هیروشیما شرکت کرد. فورتمن گفت: با این حال همه چیز اینقدر تاریک و سیاه نیست، بسیاری از تلاش‌های دیپلماتیک موفق شده اند تعداد قدرت‌های هسته‌ای را در پایان جنگ سرد آنچه در گذشته بود، محدود کنند.
وی گفت: "این یک موفقیت بزرگ است که تکثیر از آن فراتر نرفته است. اما به معنای پایان کار نیست. هر چند این موفقیت‌ها بیش از هر زمان دیگری در معرض تهدید است. "
تا سال ۲۰۱۶، " رژیم منع گسترش سلاح‌های هسته ای" - مجموعه‌ای از معاهدات تسلیحات هسته‌ای و ادعای مکرر صدها کشور برای هسته‌ای نشدن- بسیار مستحکم بود. اما به اعتقاد میشل فورتمن، انتخاب دونالد ترامپ، که آمریکا را از تعدادی از معاهدات خارج کرده و قصد دارد دیگر معاهدات را نیز بر هم بزند، دائما پایه‌های این رژیم را شکننده‌تر می‌کند.
ریاست جمهوری ترامپ فاجعه‌ای برای کنترل تسلیحات بوده است.
میشل فورتمن معتقد است که کاهش تهدیدات هسته‌ای باید با رویکردی منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، کنترل تسلیحات و کاهش تدریجی ذخایر باشد و نه از طریق سلاح‌های تهاجمی.
وی گفت: "بازدارندگی همیشه در معرض خطر شکست است. " ما ۷۵ سال خوش شانس بوده ایم، اما آیا همچنان شانس ما ادامه خواهد داشت؟ "
بمبی که بر روی هیروشیما و ناگازاکی ریخته شد، تا حدودی کانادایی بود، کانادا در پروژه منهتن، برنامه تحقیقاتی آمریکا که منجر به تولید آن‌ها شد، مشارکت داشت. آزمایشگاه مونترال در سال ۱۹۴۲ برای مشارکت در تحقیقات با متخصصان انگلیسی و فرانسوی تاسیس شد. با این وجود، از دیدگاه علمی، "سهم کانادا نزدیک به صفر بود".