حاکمان امارات و بحرین، خیانت خود را این گونه توجیه میکنند که مردم این دو شیخ نشین از جنگ خسته و خواهان صلح هستند!
در امضای توافقنامه کمپ دیوید بین مصر و اسرائیل در چهار دهه قبل، انورسادات (رئیس جمهور وقت مصر) مناخم بگین (نخست وزیر وقت اسرائیل) و جیمی کارتر (رئیس جمهور وقت آمریکا) در محوطه باز کاخ سفید، آن توافقنامه را امضا کردند.
در توافقنامههای مشابه بین "اردن و اسراییل" و "سازمان آزادیبخش فلسطین و اسرائیل" نیز بالاترین شخصیتهای اطراف امضاءکننده از قبیل ملک حسین (پادشاه وقت اردن)، یاسر عرفات، اسحاق رابین و... حضور داشتند، زیرا آن نوع توافقنامهها متاسفانه مسیر تحولات را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار میداد. به همین خاطر، این نوع مراسم همواره با حضور بالاترین شخصیتهای سیاسی و نظامی آمریکایی از کنگره و ارتش این کشور انجام میشد.
اما در مراسم امضای توافقنامه به اصطلاح صلح بین امارات و بحرین با اسرائیل، به رغم حضور رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر اسرائیل، خبری از بالاترین مقامات امارات و بحرین نبود. "محمد بن زاید" شخصا در این مراسم حضور نداشت و پادشاه بحرین نیز نه تنها حضور نداشت بلکه ولیعهد و نخست وزیر خود را به این مراسم اعزام نکرد. امارات و بحرین در سطح وزیر خارجه در این مراسم مشارکت داشته و توافقنامه را امضا کردند. سوال بزرگ این است که چرا بالاترین چهرههای حاکمیتی اماراتی و بحرینی در این مراسم حضور نداشتند؟!
آنچه که مسلم است، روابط پنهانی بین امارات و بحرین با اسرائیل از سالها قبل در بالاترین سطح وجود داشته و دو شیخ نشین کوچک خلیج فارس نیازی به علنی کردن آن در این برهه زمانی و در شرایط فعلی نداشتند بلکه علنی کردن آن تبعات زیادی در افکار عمومی جهان عرب و اسلام برای این دو شیخ نشین خواهد داشت به خصوص برای اماراتیها که میلیاردها دلار صرف بهبود چهره خود در جهان میکنند.
علت علنی شدن این همکاری ها، فقط نیاز ترامپ در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و نیاز نتانیاهو در چالشهای پیش وی در درون جامعه اسرائیل است.
از طرف دیگر، عدم حضور چهرههای مهم سیاسی و نظامی آمریکا به خصوص رهبران حزب جمهوری خواه در کنگره آمریکا در این مراسم آنقدر شوک آور بود که کارگردان تلویزیونی مراسم امضاء قرارداد، از نشان دادن تصاویر مهمانان حاضر در مراسم خودداری میکرد.
این نکات آنقدر قابل توجه است که روز بعد از امضای قرارداد، رسانههای اسراییل در ارزیابی این توافقنامه به صراحت نوشتند که در مورد این توافقنامه مبالغه زیادی از طرف ترامپ و نتانیاهو انجام شده، به این خاطر که نیاز داخلی این دو فرد اقتضاء میکند اهمیت این توافقنامه را در حد توافقنامه کمپ دیوید (بلکه بالاتر از آن) نشان دهند، زیرا توافقنامه کمپ دیوید در زمان حاکمیت دموکراتها بر کاخ سفید امضاء شد.
شکی نیست که امضای این توافقنامه خیانتی شرم آور از طرف حاکمان امارات و بحرین است، اما خوشبختانه این توافقنامه از جنس پیمان کمپ دیوید نیست تا بتواند مسیر تحولات را تحت تاثیر واقعی قرار دهد.
نکته مضحک این است که حاکمان امارات و بحرین، خیانت خود را اینگونه توجیه میکنند که مردم این دو شیخ نشین از جنگ خسته شده اند و خواهان صلح میباشند. این حاکمان خائن باید پاسخگوی این سؤال باشند که در طول هفت دهه گذشته که رژیم غاصب صهیونیستی، سرزمین اسلامی- عربی فلسطین را اشغال کرده؛ در چه زمانی نظامهای سیاسی این دو شیخ نشین در جنگ علیه اسرائیل مشارکت داشته اند که باعث خستگی مردم آنها شده باشد؟!
از طرف دیگر چرا مردم این دو شیخ نشین از جنگ و تجاوز بی دلیل حاکمان خود علیه ملت مظلوم یمن خسته نشده اند و چرا خواهان صلح در یمن نیستند؟!
نویسنده: دکتر مسعود اسداللهی
کارشناس مسائل خاورمیانه