تسبیحات اربعه، چهار ذکری است که در نمازهای روزانه سه یا چهار رکعتی و در برخی اذکار خوانده میشود.
به گزارش خبرگزاري صدا وسيما، تسبیحات اربعه، چهار ذکری است که در نمازهای روزانه سه یا چهار رکعتی و در برخی اذکار خوانده میشود. این چهار ذکر عبارتند از: «سُبْحانَ اللهِ، وَ الْحَمْدُ لِلهِ، وَ لا إلهَ إلاّ اللهُ، وَ اللهُ أکْبَرُ» (ترجمه: پاک و منزّه است خداوند، و ستایش مختصّ خداست، و معبودی جز خدا نیست، و خداوند بزرگتر است).
علت نامگذاری تسبیحات اربعه در حدیثی که در بیان راز چهار بخش بودن تسبیحات اربعه آمده گفته شده است چهار بخش بودن، واقعیتی خارجی است که عرش خداوند و آنچه پایینتر قرار دارد همه بدان انتظام یافته اند، در چهارگوشه بودن کعبه و بنای آن بر چهار دیوار آمده است که: "بیت المعمور" در آسمان دارای چهار گوشه است و چهار ضلعی بودن عرش بدان سبب است که تسبیح چهار تاست؛ یعنی "سبحان الله، والحمد لله، و لا اله الّا الله، و الله اکبر".
گفته شده که الحمدلله اشاره به توحید افعالی و لااله الا الله اشاره به توحید صفاتی و اسمائی و الله اکبر اشاره به توحید ذاتی دارد و سبحان الله ابتدای تسبیحات بیانگر تنزیه خداوند از تمامی این مراتب تصور شده میباشد. و، چون سوره حمد نیز به نوعی مشتمل بر این توحیدات ثلاثه است این تسبیحات میتوانند در رکعات سوم و چهارم، جایگزین سوره حمد گردند.
تعداد واجب تسبیحات اربعه در نماز بعضی از مراجع معتقدند که تسبیحات اربعه در هر رکعت باید سه بار تکرار شود و بعضی دیگر معتقدند که گفتن یک بار تسبیحات اربعه هم کافی است.