دنیای خواب و رویا دارای رمز و رازهای فراوانی است و بسیاری از ما میخواهیم از آنها سر در بیاوریم.
به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، دنیای رویاها هنوز هم برای بسیاری از ما پر از رمز و راز است؛ بنابر این ممکن است ما در زمره افرادی باشیم که مدام خواب میبینند و ممکن است از افرادی باشیم که تصور میکنند، خواب نمیبینند؛ چرا که پژوهشها ثابت کرده است، تمام افراد خواب میبینند و این خواب دیدن ۵ تا ۲۰ دقیقه طول میکشد.
برای همین ما در اینجا قصد داریم تا برخی از حقایق عجیب و شگرف را در خصوص عالم رویاها که باید با آن آشنا بود، بیان کنیم:
۱- بیشتر رویاها فراموش میشوند
بنا بر پژوهشهای انجام شده، افراد تقریبا ۹۵ درصد از خواب هایشان را بلافاصله پس از بیدار شدن فراموش میکنند. این مسأله به دلیل تغییراتی است که در مغز به هنگام خواب رخ میدهد و طی آن، اطلاعات پردازش و ذخیره نمیشوند. برای همین بیشتر افراد پس از بیدار شدن، خواب خود را فراموش میکنند.
۲- همه خوابها رنگی نیستند
برخی از افراد میگویند خواب هایشان معمولا رنگی است؛ این در حالی است که برخی دیگر میگویند خوابهایی «سیاه و سفید» میبینند. واقعیت آن است برخی افراد خوابهای رنگی و برخی دیگر خوابهای «سیاه و سفید» میبینند.
۳- مردان به شکلی متفاوت از زنان خواب میبینند
پژوهشگران در تحقیقات خود به برخی تفاوتها میان خواب مردان و زنان رسیده اند. طبق پژوهشها مردان معمولا بیشتر از زنان خوابهایی به همراه سلاح میبینند؛ این در حالی است که زنان بیشتر از مردان رویاهایی در مورد لباس میبینند. همچنین رویاهای مردان معمولا خشنتر از زنان است.
۴- ما میتوانیم رویاهای خود را کنترل کنیم
رویاهای زیادی وجود دارند که «رویاهای آگاهانه» نامیده میشود که در خلال آن، ما در حالت خواب و بیداری قرار داریم. در این موارد، افراد میتوانند محتوای رویا را هدایت یا آن را کنترل کنند. طبق مطالعات انجام شده، نیمی از افراد دست کم یک خواب را به یاد دارند که کنترل رویدادهای آن را در دست داشته اند.
۵- احساسات منفی در خواب شایع است
مطالعات متعددی که بر بسیاری از افراد به انجام رسیده است و نشان میدهد احساسات نگرانی، اندوه، ترس و احساسات منفی، در خواب و رویاها بسیار شایع اند و شمار اندکی از افراد خواب هایشان دارای احساسات مثبت است.
۶- افراد دارای اختلال بینایی نیز خواب میبینند
پژوهشهایی بر روی برخی افراد دارای اختلال بینایی از زمان تولد به انجام رسیده است و بر این اساس افراد دارای اختلال بینایی نیز خواب میبینند؛ اما حرکت چشمهای آنها بنا بر این مطالعه از افراد بینایی که در این پژوهش شرکت داشتند، کمتر بوده است.
دو نوع متفاوت عالم روئیا وجود دارند که یکی همیشه در سطح کمال ایده آل است و پس از مرگ تن یا بدن ورود به آن امکان پذیر می باشد و تجربه آن حیات روئیای که روشن تر از روشنی روز است در طول خواب مرگ صورت می پذیرد. نوع دوم همین عالم واقعی و عینی فعلی است و روئیا های خواب شبانه مربوط به کلیه خاطرات همین عالم اند که هر فرد انسانی از دوران نوزادی و کودکی تا روزی که در شب آن، روئیا دیده می شود بطور آگاهانه و یا ناخودآگاه در خاطره خود ثبت و ضبط نموده است. این خاطرات هم میتوانند مربوط به دریافت های شنوایی ؛ بینایی ؛ بویایی ؛ چشایی و لامسه ای از طریق حواس پنجگانه باضافه نتیجه گیری و قضاوت های قوای ادراکی فهم و عقل از این دریافت ها باشند و هم میتوانند مربوط به تخیلات و اوهامات انجام شده در طول زندگی باشند و حتا روئیا هایی که در گذشته دیده شده اند در خاطره ثبت گردیده و میتوانند بخشی از ماده و یا خمیر مایه روئیا را تشکیل دهند. عالم حقیقی روئیا جدا از این عالم واقعی و عینی نیست و در ورای آن بصورت ماوراء الطبیعه قرار ندارد بلکه در بطن و پیکره خمیر مایه همین عالم قرار دارد. می توان گفت که عالم حقیقی روئیا در ذهن بیکران خداوند جای دارد که هستی بیکران را نه تنها در بر دارد بلکه بطور مطلق بر آن منطبق است. روئیا های شبانه به این دلیل اغلب مه آلود و ناروشن اند که بدن و یا تن در طول خواب زنده است و حواس پنجگانه و قوای ادراکی فهم و عقل و ابزار های فکری ؛ احساسی ؛ تخیلی و توهمی آنها در حال کارکردن اند، گرچه فعالیت آنها به علت استراحت ارگان مغزی به نهایت کاهش میرسد. نفس یا خویشتن یک موجود مجرد است که در طول زندگی حتا در حین خواب های شبانه بیدار است و شاهد حرکات ؛ تغییرات و تحولات و تکامل هستی و گذر زمان می باشد و در حین خواب تمامی درهای واقعی و عینی به روی مشاهدات او مسدود میشوند، لذا گاه گداری به صفحات دفترچه خاطرات نگاهک هایی می اندازد و از آنجاییکه فهم و عقل به علت کاهش فعالیت در دسترسی ادراکی او قرار ندارند، تعابیر و تاویلات و تفاسیر کودکانه خاص و ویژه خودرا از آن مطالعات انجام شده در تاریکی صورت میدهد که اغلب اوقات پراکنده و بی ربط و مه آلود و پریشان می باشند. طوریکه هرکدام از ما روئیا های صادقه یا حقیقی را هم تجربه نموده ایم که بعضی از آنها آنقدر روشن اند که تا آخر عمر از یاد نمی روند. علت اصلی چنین خواب هایی هنوز بطور روشن به زبان علمی بیان نگردیده است. شاید یک دستیار غیبی در حین مطالعات شبانه در تاریکی محض، نوری بر صفحات دفترچه خاطرات مورد مطالعه نفس می افکند که موجب میشود که نفس تفسیر روشنی از آنها برای خود ارائه دهد. پس از این مقدمه کوتاه در این جا با کسب رخصت از مدیران محترم این سایت، به یک حقیقت اشاره می کنم که در طول تاریخ تاکنون در اندیشه انسان ( غیر از اندیشه این حقیر ) خطور نکرده است. و آن اینکه بر خلاف تصور خاص و عام، کلیه افراد انسانی تنها دارای یک من یا یک خویشتن و یا یک نفس مجرد و واحد و یگانه و منحصر به فرد نیستند بلکه ده تا. در طول سفر خلقت و آفرینش که با ترک حالت ایده آل کمال بهشتی مبداء آغاز گردیده است و در پایان راه دور و دراز سفر دوباره به معاد بر میگردد، در منازل هفتگانه نزولی و صعودی همیشه یکی یا دو تا از نفوس عشره یا خویشتن های دهگانه بیدار می شوند و شاهد حرکت هستی میگردند و بقیه نفوس در خواب به سر می برند و در عالم روئیا از حیات رویایی برخوردارند. در معاد پس از قیامت کبرا ( به زبان دینی ) و آخرین مه بانگ ( به زبان علمی ) نفوس عشره یا خویشتن های دهگانه کلیه افراد انسانی در کلیه نسل های گذشته و آینده بطور مطلقا همزمان به ظهور می رسند و دوباره از آن حیات محض در سطح ایده آل کمال بهشتی مبداء که قبل از سفر از آن برخوردار بودند، برخوردار خواهند گردید و آنهم بدون اینکه از طرف خداوند متعال مورد مواخذه و استنطاق و بازجوئی و بازپرسی قرار گیرند و یا بابت اعمال خوب و بد دنیوی محاکمه گردند. البته این یک باور فردی می باشد و مطمئنن خیلی از اندیشمندان دینی با آن موافق نخواهند بود. طوریکه مطلع و آگاه هستیم، اندیشمندان دینی کیفیت روئیا ها را در عالم قبر یا عالم برزخ و یا عالم روئیا بر اساس اعمال نیک و بد حیات دنیوی تعیین می کنند و معتقدند که مرتکبین به اعمال بد آنچنان خواب های هولناک و وحشت ناکی می بینند که هر لحظه آرزوی بیدار شدن از خواب مرگ را دارند و آرزوی آنها برآورده نمی شوند. این حقیر با احترام کامل به باور اندیشمندان دینی بر عکس بر این باورم که همه نفوس خسپیده در خواب مرگ و بیدار در عالم روئیا بدون استثناء از حیات های روئیایی بسیار لذت بخش و شیرین برخوردارند و از فرط لذت آرزوی بیداری را ندارند، اما با جبر منطقی و یا منطق جبری الاهی هرکدام به نوبت خاص و ویژه خویش در چهار چوب نظم احسان و مندرجات لوح محفوظ ( به زبان دینی ) و در چهار چوب طرح مطلق خلقت و آفرینش و بر اساس مفاد آن ( به زبان علمی ) در چرخه منازل هفتگانه بیشمار در منزل و یا وادی خاص و ویژه خود بیدار می شوند و شاهد حیات های موقت در عالم واقعی و عینی می شوند.
اگر خوانده محترم از این حقیر پرسید که چرا هفت منزل ؟
پاسخ این سوال بطور اختصار این حقیقت می باشد که مثل حقیقت بالا در طول تاریخ تاکنون در اندیشه انسان ( غیر از اندیشه این حقیر ) خطور نکرده است و آن اینکه بازهم بر خلاف تصور خاص و عام، کلیه افراد انسانی تنها دارای یک سرنوشت جنسی و عشقی به شکل یا مرد یا زن نیستند بلکه پنج نوع. لذا منازل هفتگانه از طریق ساری و جاری شدن و تحقق یافتن این پنج نوع سرنوشت تعیین گردیده اند. همچنین عوالم هفتگانه فلسفی و عرفانی و سماوات سبعه یا آسمان های هفتگانه دینی بطور همزمان و به شکل طبقه بر طبقه وجود ندارند بلکه در طول همدیگر و پشت سر هم از طریق وقوع قیامت های سبعه ( به زبان دینی ) و یا مه بانگ های هفتگانه ( به زبان علمی ) بر اثر نوسانات متوالی باز و بسته شدن ؛ قبض و بسط و یا انقباض و انبساط کیهانی آفریده می شوند و به ظهور می رسند و توسط نفوس عشره و یا خویشتن های دهگانه تجربه می گردند. هر آسمانی بهمراه زمین خاص و ویژه خود در یکی از نظم و سامان های هفتگانه طبیعی و کیهانی پدیدار میگردد. نفس یا خویشتن فعلی هرکدام از افراد انسانی که در این عالم واقعی و عینی در زمان های گذشته بیدار شده و پس از مرگ به خواب رفته است و یا در حال حاظر بیدار هستند و پس سپری شدن عمر به خواب میروند و نفوسی که در آینده بیدار می شوند و به وقت خود به خواب ژرف مرگ فرو میروند و وارد عالم روئیا می شوند، در عالم بعدی بیدار نمی شوند بلکه پس از پشت سرگذاشتن شش عالم و شش حیات متوالی دیگر که مربوط به نُه نفس خوابیده می باشند، دوباره در همین کالبد البته زیباتر و کامل تر و در حیاتی برتر از سطح و کیفیت این حیات، بیدار خواهد شد. نفوس عشره یا خویشتن های دهگانه هرکدام از افراد انسانی پنج تا مردانه و پنج تا زنانه می باشند. در پایان دو بیت شعر از مولانا :
تا نگردی او ندانی اش تمام / خواه آن انوار باشد خواه ظُلام
و دوبیت شعر کودکانه از این حقیر :
ای باد شبا به وز نسیم رایحه های گلستان غیبی را /
در محلات، برزن ها، کوچه ها و ایوان های گلی ما