مهارتهایی که قفل بیکاری را باز میکنند.
پس از حدود یک ساعت همراه با گروه تصویربرداری برنامه حرفهای شو به کارگاه میلاد میرسیم؛ کارگاهی ۳۰۰ متری که در نگاه اول چشم مان به فولادهایی میخورد که بر روی زمین انباشته شده است. در کمی آن طرفتر قفلهای نیمه ساخته و کمی دورتر قفلهایی که ساخته شده و آماده بسته بندی است و با ترتیبی مشخص کنار هم چیده شده اند.
میلاد خزائی استقبال گرمی میکند و از اینکه دوربین حرفهای شو این هفته به سراغ او رفته ابراز خوشحالی میکند.
او در ابتدا میگوید: برنامه حرفهای شو را دنبال میکنم و از اینکه به مهارت آموزی و اشتغالزایی در بخشهای خبری خبرگزاری صدا و سیما توجه ویژه میشود خوشحالم، چون به منِ جوان انگیزه کار کردن و شروع یک کسب و کار یا رونق آن را میدهد.
ابزار کارش فولاد است؛ همان فولادهای خامی که روی زمین انباشته شده. یکی از آنها را دست میگیرد و به ما نشان میدهد؛ میگوید: در کار کردن باید مثل این فولاد ارادهای پولادین داشت و سخت بود، چون برای ساختن یک قفل باید مراحل زیادی را طی کرد.
میلاد با ذوق و علاقه از مراحل تولید یک قفل میگوید؛ آن هم به زبانی ساده. قفل سازی ۲۵ مرحله دارد که باید در همه مراحل دقت لازم و مهارت کامل داشت و اگر در یکی از مراحل غفلت شود آن قفل کار نخواهد کرد و باز نخواهد شد و تلاش گروه به بار نمینشیند.
میلاد خزایی جوان موفق و کارآفرین با اعتماد به نفسی که از همان لحظه اول توجه ما را جلب کرد رو به من میکند و میگوید: مهارتی که امروز دارم نتیجه ساختنها و خراب کردنهای گذشته من بوده؛ یادم میآید از بچگی علاقه داشتم در یک کار فنی یک ابزار را خراب کنم و دوباره بسازم و سعی کردم مهارتهای فنی از جمله تراشکاری و جوشکاری را یاد بگیریم تا اینکه در ۲۳ سالگی کار قفل سازی را شروع کردم.
میلاد میگوید: اولین بار که تصمیم گرفتم کارم را شروع کنم موتور ورزشی خودم را فروختم و با آن یک مغازه ۲۰ متری را اجاره کردم و یک دریل خریدم و با تشویقهای خانواده توانستم در یک ماه ۱۰ قفل را بسازم و بفروشم.
این جوان تولید کننده که نام خودش را برای نشان تجاری اش انتخاب کرده است، میگوید: اولین درآمدم ۳۰۰ هزار تومان بود؛ با آن مبلغ به زور توانستم اجاره بهای مغازه را پرداخت کنم و حتی در ماههای ابتدایی متحمل ضرر میشدم و سودی عایدم نمیشد، اما دست از تلاش نکشیدم و کارم را با علاقه و انگیزه و پشتکار ادامه دادم تا اینکه کم کم کارم به سود دهی رسید و مغازه خود را به ۴۰ متری و سپس به ۶۰ متری و ۸۰ متری و بالاخره با اجاره یک سوله گسترش دادم.
میلاد با مرور گذشته به فکر فرو میرود و لبخندی رضایت بخش میزند و میگوید: در کسب و کار نباید نا امید شد، باید جنگید و تلاش کرد؛ برای تولید باید آهسته، اما مستمر گام برداشت تا به نتیجه رسید و خوشحالم که امروز دست ۷ نفر دیگر را نیز گرفته ام و در این کارگاه مشغول کارند؛ ماهانه ۲۵ میلیون تومان به همکارانم حقوق پرداخت میکنم.
میلاد میگوید: در تولید باید از نگاههای کمال گرا در قدمهای اول دست برداشت، اما هدفهای بزرگ داشت. من هم با تولید ۱۰ قفل شروع کردم و الآن به تولید ۳۰۰۰ قفل در ماه رسیدم. از کم شروع کردم تا بدهکار نشوم و با سودهای تولید توانستم میزان ساختن قفل را افزایش دهم.
میلاد خزائی میگوید: ثروت و سرمایه من مهارت من است؛ اگر تمام داراییم را از من بگیرند باز هم میتوانم از نو شروع کنم، چون سرمایهای به نام مهارت دارم.
میلاد قفل ساخته شده اش را به ما نشان میدهد و میگوید: من با همین قفل رویاهای خودم را میسازم و به واقعیت میرسانم. کلید موفقیت ما همین قفلی است که برایش تلاش کردم.
به کارگاهش که جزئیتر نگاه میکردیم تولید ایرانی را میدیدیم از آن دستگاههایی که خود ساخته بودند تا ضمانت نامه سه سالهای که بر روی قفلها دیده میشد؛ همه اینها نشان از قدرتمندی کارگران ماهر ایران در تولید قفل است؛ قفلی که نمونههای خارجی و چینی آن در بازار زیاد است، اما قفل میلاد مشابه ندارد.
با میلاد گرم صحبت بودیم که پدر و مادرش هم رسیدند؛ میلاد میگوید: مادرم هر روز برایم ناهار میآورد؛ حضورش برایم قوت قلب است و موفقیت امروزم را مدیون مادرم هستم چرا که در همان روزهای اول که خسته از کار به خانه میآمدم مادرم میگفت تو همین الآن هم یک کارآفرین و تولیدکننده ای! همین انگیزهای شد تا با جدیت ادامه دهم.
کارگاه قفل سازی میلاد پر از حرف است؛ حرفی از جنس تلاش و پشتکار. از اینکه میشود حتی دهه هفتادی بود و از صفر شروع کرد و به نتیجههای بزرگی دست یافت.
حرفهای شو راوی زندگی کاری کسانی است که راه مهارت آموزی را انتخاب کرده اند و امروز به کسب و کار پر رونقی رسیده اند.
صفحه حرفهای شو را در اینستاگرام به نشانی herfeiisho دنبال کنید و اگر صاحب کسب و کار و مهارتی هستید با ما به اشتراک بگذارید.