اهل خور و خواب و ادعا و پز دادن نبود؛ می گفت کیلومتری می خوابد. یعنی وقتی این فرمانده سوار خودرو بود و به منطقه دیگری منتقل می شد، تازه فرصت می کرد بخوابد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اصفهان؛ میگویند معلم بود و از آموزش و پرورش حقوق میگرفت و با اینکه مقامِ سرداری داشت، به همان حقوق معلمی قناعت کرده بود.
چشمان زیبایی هم داشت؛ جایی خواندم که همسرش گفته چشمان همت به دلیل دور ماندن از دیدنِ نادیدنیها و گریه برای خدا این قدر زیبا بود.
مدیریت بر مبنای پول و امکانات در چشم او جایی نداشت؛ وقتی قرار شد تیپ ۲۷ حضرت رسول را شکل دهد، با چیدن چند بلوک و قرار دادنِ یک پتو روی آن، میز مدیریت را افتتاح کرد! به همین سادگی!
کوشید برای خدا زندگی و به خلق خدا خدمت کند. خدا هم او را در عملیات خیبر به آسمان برد.
خوشا به حال همت بلندش و خوشا به حال مدیرانی که مثل همت، اهل مدیریت جهادی هستند.
محمد ابراهیم همت ۱۷ اسفند ۱۳۶۲ در جریان عملیات خیبر، زمانی که برای بررسی وضعیت جبهه جلو رفته بود بر اثر اصابت گلوله توپ سر از بدنش جدا شد.
قدرت عجیب حاج همت در مدیریت به همراه بینش سیاسی دقیق، او را در جبهههای مختلف از کردستان گرفته تا جنوب کشور تبدیل به فرماندهای با صلابت کرد.
این شهید والامقام برای مسئولیتهای بزرگ، همت گمارد، معلم، رزمنده و فرمانده بودن نزد او تفاوتی نداشت، مهم خدمتی بود که در هر کدام از این مسئولیتها برایش اهمیت داشت.
سرانجام ۱۷ اسفند و عملیات خیبر همت را به آرزویش رساند و این ابرمرد به درجه شهادت نائل آمد.