خطبه ۵۶ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه را در این مطلب وب گردی دنبال کنید.
به گزارش وب گردی خبرگزاری صداوسیما؛ در این مطلب وب گردی قصد داریم، خطبه شماره ۵۶ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه با ترجمه محمد دشتی را مرور نماییم، ضمنا صوت خوانش خطبه و ترجمه آن ضمیمه شده است.
برخى این خطبه را به آغاز سال ۳۷. هجرى نسبت به تحرّکات معاویه در بصره، و برخى در یکى از روزهاى جنگ صفین نسبت مى دهند: در رکاب پیامبر خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) بودیم و با پدران و فرزندان و برادران و عموهاى خود جنگ مى کردیم، که این مبارزه بر ایمان و تسلیم ما مى افزود، و ما را در جادّه وسیع حقّ و صبر و بردبارى برابر ناگواری‌ها و جهاد و کوشش برابر دشمن، ثابت قدم مى ساخت. گاهى یک نفر از ما و دیگرى از دشمنان ما، مانند دو پهلوان نبرد مى کردند، و هر کدام مى خواست کار دیگرى را بسازد و جام مرگ را به دیگرى بنوشاند، گاهى ما بر دشمن پیروز مى شدیم و زمانى دشمن بر ما غلبه مى کرد. پس آنگاه که خدا، راستى و اخلاص ما را دید، خوارى و ذلّت را بر دشمنان ما نازل و پیروزى را به ما عنایت فرمود، تا آنجا که اسلام استحکام یافته فراگیر شد و در سرزمین هاى پهناورى نفوذ کرد. به جانم سوگند اگر ما در مبارزه مثل شما بودیم هرگز پایه اى براى دین استوار نمى ماند، و شاخه اى از درخت ایمان سبز نمى گردید. به خدا سوگند، شما هم اکنون از سینه شتر خون مى دوشید و سرانجامى جز پشیمانى ندارید.