فوبوس، بزرگ ترین قمر مریخ، ممکن است شواهدی از حیات باستانی در خود داشته باشد.
به گزارش خبرگزاري صدا وسيما، فوبوس، بزرگترین قمر مریخ، ممکن است شواهدی از حیات احتمالی باستانی در خود داشته باشد؛ حیاتی که البته بر روی سیاره سرخ منقرض شده و میلیاردها سال به شکل دست نخورده باقی مانده است.
دانشمندان سازمان تحقیقات هوافضای ژاپن (جاکسا) بر این باورند که سیارکهای فراوانی که در گذر زمان به مریخ برخورد کردهاند، ممکن است موادی را از سیاره جابهجا کرده و به قمرهای آن رسانده باشند.
از میان دو قمر مریخ، «فوبوس» که تنها ۹ هزار و ۳۷۷ کیلومتر از مریخ فاصله دارد، در مقایسه با قمر دورتر ، «دیموس» احتمالا خردههای بیشتری را از سیاره میزبان خود گردآوری کرده است. خود این قمر پذیرای حیات نیست، زیرا فاقد هواست و سطح آن مدام در معرض تابشهای کیهانی قرار دارد و میتواند هر میکروارگانیسمی را از بین ببرد. به بیان دیگر، این احتمال که هر حیات منقرض شدهای در مریخ (که به آن قمر منتقل شده) با سایر متغیرها از بین رفته باشد، زیاد است.
این نکته مشخص شده است که هر دو قمر فوبوس و دیموس در یک برخورد سهمگین بین یک جرم در ابعاد یک سیاره با مریخ، ایجاد شده اند. فوبوس و دیموس در مقایسه با قمر سیاره خودمان، یعنی ماه، کوچکند و پهنای آنها به ترتیب ۱۲ و ۲۲ کیلومتر است.
رد پای زیستی مرده در فوبوس، که جاکسا آنرا «SHIGAI» مینامد (ساخته شده از حروف نخست کلمات «ژنهای بهشدت در معرض تابش قرار گرفته، استرلیزه شده، و نقشهای باستانی) همچنین در زبان ژاپنی به معنای «بقایای مرده» است. این ردپای زیستی مرده میتواند شامل میکروارگانیسمهای غیرفعال و مرده و قطعات بالقوه دی. ان.ای باشد. دو دانشمند به نامهای «ریوکی هیودو» و «توموهیرو اوسویی»، در چکیده مقالهای که درباره این تحقیق نوشتهاند، این قمر را با عنوان یک «آزمایشگاه طبیعی آرمانی» توصیف میکنند.
از آنجایی که تصور میشود دهانه «جزرو» مریخ، محل وجود یک دریاچه باستانی باشد، گمان میرود که آن ناحیه پناهگاه و مأمن نوعی حیات منقرضشده بوده باشد. دانشمندان فکر میکنند که ردپاهای زیستی مشاهده شده در نمونههای به دست آمده از این دهانه، میتوانند در مریخ نیز وجود داشته باشند، و با ارسال کاوشگر فضایی «اکتشاف قمرهای مریخ» (MMX) در سال ۲۰۲۴، نکات دقیقتری در آن باره خواهند دانست.
«جیمز اودونوگوشو» از سازمان تحقیقات هوافضای ژاپن (جاکسا) که این قمرها را با عناوینی، چون «کپسول زمان مریخ باستانی» توصیف میکند، میگوید: «به نظر من از بین همه احتمالها برای یافتن حیات در منظومه شمسی (به شکلی که ما میشناسیم)، سطح مریخ و فوبوس بهترین گزینههای ما به شما میروند.»
«بهترین امیدهای بعدی ما پس از بررسی آنجا، قمرهای یخی مشتری و زحل خواهد بود. اما بررسی آنها به خاطر فاصله زیاد و محیط تحت تابش در مقایسه با مریخ و قمرهای آن، بسیار دشوار خواهد بود.»
این پژوهش با عنوان «جستوجوی حیات در مریخ و قمرهایش»، در ژورنال «ساینس» (Science) منتشر شده است.