وزیر آموزش و پرورش با صدور پیامی، سالروز شهادت اباعبدالله الحسین (ع) را تسلیت گفت و از فرهنگیان جامعه خواست، آموزههای این مکتب احیابخش را در نهاد فرزندان این سرزمین اسلامی، نهادین کنند.
بسم رب الشهداء و الصدیقین
در میانه «تابستان» و در دل این «فصل رویش و پویش»، ماهی رخ مینماید که اگر نیک بدان بنگریم، بی گمان آن را شبیهترین ماهها به «رُستن» و «رَستن» در مییابیم.
سخن از «محرم» است، همان ماهی که در آن، نمادین روزهایی در گاهنامهی ذهنها و ضمیرها نقش میبندد که به نور حسین، منوّر است و به زینت زینب، و به عطر عباس، معطر؛ و چندی است که، «ماه تحصیلی محرم» با سرخترین طلوع هماره تاریخ از راه رسیده است تا بار دیگر با آموزگاری بزرگ آموزگار آگاهی و آزادی، «حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام)، بیاموزند هر که را خریدار خِرد، خواهان ایمان و خواستار عدالت است؛ و این گونه حسین، این باغبان باغ بینش، بانی مکتبی میشود که در طول زمان و در عرض زمین، میآموزند هر آن که را مشتاق «رهایی از خود» و محتاج «ره یابی به خدا» است.
این جانب، ضمن پاسداشت ماه حزین محرم و درک عمیق «مصائب» و ادراک دقیق «مسائل» این «ماه تربیت و تزکیه» و ارج نهادن به «سعی و صبر» آسمانی «قافلهی عشق»، به ویژه قافله سالار آن «حضرت سیدالشهداء (ع)، مجدّانه از یکایک فرهنگیان جامعه، این «جاهدان عرصه آموزش» و «مجاهدان وادی پرورش» میخواهم، آموزگارانه با تدبّر فزونتر در فلسفه اصلاح آن مصلح سترگ که عبارتش عبرت انگیز و اشاراتش ارشادگر است، آموزههای زنده و ارزنده این مکتب احیابخش را در نهاد مخاطبان خاص خود، یعنی فرزندان این سرزمین اسلامی، نه نمادین، که نهادین کنند.
به گونهای که قیام آن «قائد قائم»، در سوگ و سوز، محصور و در عزا و رثا، محدود نشود؛ که در آن صورت، ناخواسته از اهداف غایی قیامش، غافل و در درک اهداف عالیش، جاهل خواهیم گشت؛ و دیگر آنکه با تعمّق افزونتر در چیستی، چرایی و چگونگی شاه بیت سروده سعادت آفرین محرم، یعنی «عاشورا»، از ظرف و ظرفیت هدایتگر آن، نه به عنوان یک جنگ که در سپیدی صبح آغاز میشود و در سیاهی شب پایان میپذیرد، بلکه به مثابه یک «فرهنگ» که جاری در تمام زمانها و ساری در تمام زمینها است، جامعترین و جذابترین بهرهها را ببریم.