عشایر ایران زمین، تجلی غیرت و میهن پرستی

 

به گزارش گروه عکس خبرگزاری صدا و سیما؛ ایران بنا به موقعیت جغرافیایی خاص خود و همجواری با اقوام کوچ نشین، بویژه از سمت شمال و شمال شرقی پذیرای کوچ نشینان بوده و از اینرو یکی از مهمترین مناطق کوچ نشین در جهان محسوب می‌شود. پانزدهم مهرماه که در تقویم رسمی کشور به عنوان روز عشایر نامگذاری شده فرصت مناسبی است برای یادآوری این موضوع مهم که روستا‌ها و مناطق عشایری گنجینه‌های بی بدیلی در خلق ثروت و ایجاد توسعه و رسیدن به خودکفایی هستند. روستاییان و عشایر به عنوان قشری شریف و بیشتر محروم از امکانات اولیه زندگی و امور رفاهی، برای عمران و آبادانی ایران زحمات فراوانی متحمل شده‌اند؛ آن‌هایی که کمتر دستخوش تغییرات گسترده شده و به همین علت پاسدار فرهنگ و تمدن ایرانی و استمراربخش زندگی اجتماعی ایرانیان بوده‌اند و نقش پررنگی در تولید و توسعه اقتصادی دارند. زیست بوم عشایری محدوده‌ای است که سرزمین و قلمرو رده‌های ایلی، علی الاصول شامل ییلاق، قشلاق و مسیر بین این دو است که از حیث جغرافیای طبیعی و مراحل کوچ دارای وحدت و همگنی نسبی باشد. کوچ عشایری نیز به معنای حرکت خانوار‌های عشایری از نقطه‌ای به نقطه دیگر با هدف استفاده از مراتع برای چرای دام که معمولاً با همه اعضای خانوار، باروبنه، سرپناه قابل حمل و همراه با ایل، طایفه یا رده‌هایی از آن انجام می‌گردد. کوتاه یا بلند بودن مسیر کوچ تغییری در مفهوم کوچ نمی‌دهد. این قشر شریف و بعضاً محروم از امکانات اولیه زندگی و امور رفاهی، برای عمران و آبادانی ایران زحمات فراوانی را متحمل گردیده اند و در کنار آنان نیز عشایر، این مردمان غیرتمند و صبور که امام آنان را ذخائر این مملکت نامیده اند، در راه داشتن وطنی سرافراز جان فشانی‌ها و ایثارگری‌های فراوانی از خود نشان داده اند.