خشکسالی و کم بارانی ، کشاورزان عراقی را مجبور به کوچ به شهر‌های بزرگ کرده است.
خمیس احمد عباس می‌گوید کشت گندم در اوضاع و شرایط کنونی ریسک است. او که یک کشاورز در شمال عراق بود، زمین خود را که به دلیل خشکسالی غیرقابل استفاده شده بود، رها کرد تا شانس خود را در موصل، نزدیکترین شهر بزرگ، امتحان کند.
عباس، ۴۲ ساله، نیز می‌گوید کمبود باران را در دشت نینوا، که در دل سرزمین‌های حاصلخیز منطقه قرار دارد، جایی که مردم دهزار سال پیش کشاورزی را کشف کرده بودند، کاملا مشهود است.
اما مزارع در نینوا، در کردستان عراق و مناطق مجاور آن در خاک سوریه از تابستان گذشته به تدریج خشک شده اند. به طوری که اکنون به بیابان‌هایی از گرد و غبار نامناسب برای کشت تبدیل شده اند. دمای هوا در برخی از این مناطق از ۵۰ درجه سانتیگراد نیز فراتر می‌رود.
کمی دورتر در شمال شرقی نینوا، دشت زاویتا برای اولین بار از زمان راه اندازی آن در سال ۲۰۰۹ کاملاً خشک شده و کشاورزان منطقه را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
خمیس احمد عباس می‌گوید: «امروزه کشت جو یا گندم ریسک است، زیرا همه چیز به باران بستگی دارد که در این منطقه بسیار کمیاب شده است. وی به همین علت حدود سه ماه پیش تصمیم گرفت مزرعه خود را رها کند و به همراه دو همسر و ۹ فرزندش به موصل نقل مکان کرده است.
- بیکاری -
عباس از یک کافه در موصل، دومین شهر عراق که پس از اشغال توسط گروه داعش بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ و جنگ شدید بین تکفیری‌ها و ارتش عراق تحت حمایت دولت، بازسازی می‌شود، به گزارشگر خبرگزاری فرانسه گفت: «اینجا، من بیکار هستم.
استان نینوا، که در گذشته از آن با عنوان سبد نان بین النهرین باستان و سپس سبد نان عراق از آن نام برده می‌شد، حدود ۶۰۰۰ کیلومتر مربع زمین کشاورزی دارد که خشکسالی و کم بارانی عملا همه آن‌ها را تبدیل به زمین خشک کرده است.
حمید النایف، سخنگوی وزارت کشاورزی عراق در بغداد درباره اوضاع و شرایط کنونی می‌گوید این کشور بیشترین تاثیر منفی را از خشکسالی گرفته است.
عبدالوهاب الجرجاری، مدیر اداره غلات استان نینوا، به خبرگزاری فرانسه توضیح داد که در سال ۲۰۲۰، نینوا ۹۲۷۰۰۰ تن گندم تولید کرد که به آن امکان خودکفایی داد. اما «در سال ۲۰۲۱، این حجم به دلیل خشکسالی به ۸۹۰۰۰ تن کاهش یافت».
سماح حدید از شورای پناهندگان نروژی (NRC) تاکید می‌کند که عراق علاوه بر کمبود باران، از افت سطح رودخانه‌ها از جمله رودخانه‌های دجله و فرات ناشی از سد‌های ساخته شده در بالادستی یعنی در ترکیه نیز رنج می‌برد.
در سطح جهان، با تغییرات اقلیمی، شدت و فراوانی دوره‌های خشکسالی - که به ویژه امنیت غذایی جمعیت را تهدید می‌کند، حتی اگر جهان موافقت کند که میزان گرمایش زمین در حد همان یک و نیم درصدی که در توافقنامه پاریس تصویب شود محدود کند باز هم با خطر فزاینده ناامنی غذایی مواجه است.
در کنفرانس آب و هوایی پاریس که در سال ۲۰۱۵ برگزار شد به موجب توافقنامه‌ای که به «توافقنامه پاریس» موسوم شد، قرار شد میزان گرم شدن زمین از دو درجه سانتیگراد بیشتر نشود و به طریق اولی در حد یک و نیم درصد محدود شود. از زمان امضای این توافقنامه، گذار به اقتصاد پاک و انرژی‌های برگشت پذیر تسریع شده، اما روند آن کند است.
به گفته سماح حدید، عراق با بدترین خشکسالی دوران معاصر خود مواجه است که تمام خانواده‌ها را از روستا‌ها کوچ می‌دهد تا در شهر ساکن شوند.
در ژوئن و ژوئیه ۲۰۲۱، سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) برآورد کرد که ۴۴۷ خانواده پس از سقوط داعش در منطقه، زمین‌های خود را در نینوا به دلیل خشکسالی ترک کرده اند.
- خطرات بی ثباتی -
اکرم یاسین ۲۸ ساله نیز در فکر کنار گذاشتن کسب و کار خود است. او که قبلاً تعدادی از ۵۰۰ گوسفند خود را برای زنده ماندن فروخته است اکنون قصد دارد همه چیز را ترک کند.
او از مزرعه خود در روستای القائم در شمال موصل چنین می‌گوید: شاید شغلم را عوض کنم. چون بیشتر از اینکه از این شغل سودی به دست آورم ضرر می‌کنم. بخشی از زمینم را فروختم و با این پول در منطقه دیگری ساکن شده ام.