شریان آرام و همیشگی رودخانه کارون که از دل کهن شهر شوشتر میگذره باعث شده که این شهر لقب موزه زنده آب را به خودش اختصاص دهد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان، شریان آرام و همیشگی رودخانه کارون که از دل کهن شهر شوشتر میگذره باعث شده که این شهر لقب موزه زنده آب را به خودش اختصاص دهد.
از بند میزان، آسیابهای غرور انگیز آبی و نهرهای تاریخی که بگذریم در گوشه و کنار این شهر و بقایای بندهای آبخیزداری سنگی به چشم میخوره که از پیوند عمیق حیات این خطه با آب حکایت دارد.
بندهای آبخیزداری که قدمت آنها به دوران ساسانی بر میگردد و تا همین اواخر یعنی زمان قاجاریه مورد بهرهبرداری قرار میگرفتند هدف از احداث آنها تأمین آب شرب و آب کشاورزی بوده است.
و اغلب این سازهها خشکه چین بوده و در اونا از مصالح بومی استفاده شده
جنس سنگ های به کار رفته و سنگهایی که در محیط هستند دقیقا یکی هستند.
بافت خاکی که در منطقه به کار رفته با بافت خاکی که الان مشاهده میکنید دقیقا یکی است.
وجود آب و رطوبت بالای پشت این بندها باعث میشد تا فرآوردههای دارویی نیز پشت این سنگها پدیدار بشه .وجود نقطه های سفید رنگی که بروری سنگ وجود دارد در اصطلاح محلی به آنها گله برد گفته می شود که در طب سنتی به عنوان داروهایی برای سوختگی اطفال استفاده می کردند.
بیشتر بخوانید:ثبت ملی ۱۱ پرونده میراث ناملموس و ملموس شوشتر
بیشتر این بندهای تاریخی در حاشیه روستاهای کوهزر،پرچستون ، گرا و پیرگاری قرار گرفته اند و سند افتخار است از هزارههای قدیم .