سفر ویلیام نوه ملکه انگلیس به منطقه کارائیب موجی از احساسات ضد سلطنت و درخواست‌ها برای استقلال کامل از سلطه انگلیس را با خود به ارمغان آورد.
ویلیام نوه ملکه انگلیس و همسرش کاترین (کیت) میدلتون که به نمایندگی از ملکه برای ایجاد محبوبیت خاندان سلطنتی و برگزاری جشن‌های هفتادمین سالگرد سلطنت وی در مناطق زیر سیطره سلطنت به کارائیب سفر کرده بود به علت مخالفت‌های بومیان کارائیب با سفرش ناچار شد برخی برنامه‌های سفر خود را تغییر دهد و همچنین بار‌ها در این سفر مجبور شد از برده داری نظام انگلیس ابراز تاسف کند.
او همچنین به احساسات رو به رشد ضد سلطنت و جمهوری خواهی در مناطق کارائیب و اعتراض‌ها درباره استعمار نظام سلطنتی انگلیس اذعان کرد و بنا به برخی گزارش‌های درز کرده مجبور شد متون برخی سخنرانی‌های خود را تغییر دهد.
این شاهزاده انگلیسی پس از سفر دردسرساز خود به بلیز، جامائیکا و باهاما در کارائیب همچنین اعتراف کرد، ممکن است هرگز جانشین ملکه به عنوان رئیس مناطق یا کشور‌های مشترک المنافع یا همسود نشود. اظهاراتی که ممکن است ملکه را که هفتاد سال بر این مناطق سلطه داشته است به خشم اورد.
البته او از اجابت درخواست‌ها برای عذرخواهی از نقش خاندان سلطنتی در تجارت برده طفره رفت.
بر اساس قوانین انگلیس، تجارت برده کاملا قانونی بود و مجوز‌های تجارت برده را نظام سلطنتی صادر می‌کرد و این نظام در قرن ۱۷ و ۱۸ میلادی دویست کشتی با ظرفیت پنجاه هزار برده داشت و پیشتاز تجارت برده در جهان بود که ماموران انان انسان‌ها را از افریقا می‌ربودند و با غل و زنجیر در بند می‌کردند و با کشتی به سرزمین کارائیب می‌اوردند تا در مزارع از جمله مزارع نیشکر برای برده داران و خریداران برده کار کنند.
بنابر اسناد بایگانی ملی بریتانیا تا سال ۱۸۰۷ انگلیس بیش از سه میلیون نفر از ربوده شدگان از افریقا را با کشتی به دیگر مناطق منتقل کرد که حدود سیصد هزار نفرشان در سفر طولانی جان باختند و بقیه را به عنوان برده فروختند.