محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به تولید یک نوع کامپوزیت با ساختار نانو در صنعت هوافضا شدند.
وی با بیان اینکه ازجمله این کاربردها صنایع هوافضا است، گفت: اصولا سازه های هوافضایی باید از نسبت استحکام به جرم بالاتری برخوردار باشند. این اجزا باید در حین سبک بودن بتواند نیروهای وارده را تحمل کنند. با توجه به شتاب و مانورهای وسایل پرنده استفاده از مواد نانوکامپوزیتی به جای آلیاژهای فلزی مورد توجه قرار گرفته است.
قاسمی پاریزی ادامه داد: در این زمینه با استفاده از تکنولوژی نانو و کاربردهای آن، روشی ابداع شد که علاوه بر ساده بودن روش اجرا، منجر به افزایش خواص مکانیکی و استحکام نانوکامپوزیت نیز شد.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر عنوان کرد: در این طرح تلاش شده که بتوان با رویکردی ساده به یک ساختاری در کامپوزیت ها دست یافت که بتوان خواص مکانیکی را تحت تاثیر قرار داد.
وی اضافه کرد: با توجه به اینکه اولین گام در این مسیر به طور موفقیت آمیز بر روی یک قطعه کوچک آزمایشگاهی انجام شد، می توان در گام های بعدی علاوه بر اجرا در کاربردهای نیم صنعتی، دیگر خواص را نیز بررسی کرد.
وی افزود: به طور کلی با توجه به افقی که در این مسیر متصور هستیم، می توانیم در ادامه درزمینه ارتقا کاربردهای نانوکامپوزیت ها با توجه به امکانات موجود گام های اساسی تری برداشت.
وی در خصوص روش کار خود در این پروژه گفت: در این طرح که با پوشش سطح الیاف شیشه، توسط سه نوع ساختار متفاوت متخلخل سیلیکا در ابعاد نانومتری، خواص فاز واسط مورد تغییر قرار گرفت که در نهایت خواص چند لایه نانوکامپوزیت را بهبود بخشید.
وی با اشاره به ویژگی های این طرح گفت: به سادگی قابل اجراست. تکرار پذیری این طرح به گونه ای است که می توان در هر شرایطی پوشش دهی الیاف توسط این نوع ساختار را براحتی انجام داد.
وی با بیان اینکه ابتدا این طرح در نمونه های کوچک اجرا شد، گفت: با توجه به نیاز صنعت در استفاده از کامپوزیت ها بدلیل خواص شان، می توان از این ایده به جهت بهبود دیگر خواص نیز استفاده کرد.
وی با بیان اینکه مواد اولیه جهت پوشش دهی الیاف دردسترس و ارزان است، افزود: در ساخت این محصول از مواد ارگانیک استفاده شده و عدم کاربرد روش شیمیایی از مزیت پروژه به شمار می رود.
قاسمی پاریزی افزود: از مزیت های رقابتی این طرح می توان به زمان کم در اجرا، ارزان بودن مواد اولیه و بازدهی بالا در جهت افزایش خواص مکانیکی کامپوزیت ها بدون استفاده از روش های شیمیایی نام برد.
از کاربردهای این پروژه، می توان به صنایعی اشاره کرد که از کامپوزیت ها برای سبک سازی و افزایش استحکام بهره می برند. از جمله این صنایع، صنعت هوافضا که این مواد مورد توجه سازندگان و محققین وسایل پرنده قرار گرفته است.
اساتید راهنمای این طرح دکتر حسین شاهوردی و دکتر پابلو گواردیا و استاد مشاوردکتر پی پل زاده است.