محققان موفق به بازیابی حرکات بازو و دست در میموج‌های فلج شدند که این دستاورد می‌تواند در آینده به بازیابی قدرت حرکت در میلیون‌ها انسان فلج کمک کند.
برای این آزمایش پیش‌بالینی، الکترود‌هایی در ستون فقرات میمون‌ها تعبیه شد که به یک محرک خارجی به اندازه یک پاک‌کن روی انتهای مداد متصل بود؛ همچنین کاشت‌های مغزی در سر این حیوانات تعبیه شد تا حرکات ارادی را کنترل کند.
هنگامی که ایمپلنت‌های مغزی، قصد حیوان را برای حرکت دادن بازوی خود تشخیص می دهند، آن محرک، شوک‌های الکتریکی کوچکی را از نخاع به سمت عضلات بازو و دست می فرستد. این میمون‌ها ابتدا نمی‌توانستند با دست غذا بخورند، اما زمانی که محرک نخاع، شوک‌های الکتریکی را روانه کرد، توانستند این کار را انجام دهند.
این تحقیقات موفقیت‌آمیز به بیش از پنج میلیون نفری که به دلیل آسیب نخاعی یا سکته فلج شده‌اند، امیدواری بزرگی می‌دهد.
تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که این روش اگرچه برای بازگرداندن کامل عملکرد بازو کافی نیست، اما این تحریک به طور قابل توجهی، دقت، نیرو و دامنه حرکت را بهبود می‌بخشد و به هر حیوان اجازه می‌دهد تا بازوی خود را به طور موثرتری حرکت دهد.
نکته مهم این است که حیوانات با سازگاری و یادگیریِ نحوه استفاده از تحریک، به پیشرفت خود ادامه دادند.
این تیم این کار را با هدف توسعه یک فناوری آغاز کرد که اعصاب سالم باقیمانده را که مغز و نخاع را به هم متصل می‌کنند، برای کنترل عضلات بازو با استفاده از محرک‌های خارجی فعال می‌کند که یک شاهکار چالش برانگیز است.
محققان برای آزمایش این فناوری، با میمون‌های ماکاک مبتلا به فلج جزئی دست و بازو کار کردند که آموزش دیده بودند تا اهرمی را برای دریافت غذای مورد علاقه‌شان بگیرند و بکشند. ایمپلنت‌های مغزی در سر آن‌ها تعبیه شد که فعالیت الکتریکی را از مناطق کنترل‌کننده حرکات ارادی تشخیص می‌داد.
هنگامی که سیستم، قصد حیوان را برای حرکت دادن بازوی خود تشخیص دادند، مجموعه کوچکی از الکترود‌های متصل به محرک فعال شدند که روی ریشه‌های عصبی که از نخاع به سمت عضلات بازو و دست می‌روند، قرار داده شده بود.