جوانان انگلیسی خواستار پایان دادن به عمر نظام سلطنتی در این کشورند.
انگلیس شاهد افزایش مخالفان نظام سلطنتی و پایان دادن به بی عدالتی‌های موجود در کشور به عنوان یکی از نتایج نظام سلطنتی است، چون خاندان حاکم از امتیازات ویژه‌ای بهره مندند که زندگی مرفه در سایه بهره مندی از مالیات، زندگی در کاخ‌های باشکوه و حمایت ویژه قضایی نمونه‌ای از این تبعیض هاست که موجب شد تا از نگاه مردم خاندان سلطنتی تافته‌ای جدا بافته تلقی شوند. از نگاه برخی محافل ولخرجی‌های خاندان حاکم که با حمایت دولت انجام می‌شود بسیار زشت و عاملی در افزایش رفتارناپسند این خاندان است.
گروه رپوبلیک (جمهوری)، که در سال ۱۹۸۳ و با هدف پیگیری حذف نظام سلطنتی و تشکیل نظام جمهوری در انگلیس شکل گرفت، می‌گوید، هزینه سالانه نهاد سلطنتی ۴۰۰ میلیون پوند است که از جیب مردم و مالیات دهندگان در کشور پرداخت می‌شود ضمن اینکه این خاندان بر اساس آمار سال ۲۰۱۵ میلادی ۲۳ میلیارد پوند سرمایه در اختیار دارند.
گراهام اسمیت رئیس اجرایی گروه رپوبلیک می‌گوید، ماموریتی که در این گروه برای خود تعریف کرده ایم منطقی است و در آینده در مسائل جدی تری ورود خواهیم کرد.
هواداران نظام جمهوری دهم ژانویه ۲۰۲۲ و به مناسبت هفتادمین سال به تخت نشستن الیزابت دوم از پویشی برای پایان دادن به نظام سلطنتی در انگلیس خبر داده بودند. تمایل به نظام جمهوری در میان جوانان انگلیسی روندی صعودی دارد، بر اساس نظرسنجی سال ۲۰۲۱ میلادی، از میان جوانان ۱۸ تا ۲۵ سال، ۴۱ درصد خواستار انتخابی شدن نخست وزیر هستند.
بر اساس آماری که موسسه یوگاو YouGov از شرکت‌های بین المللی ارائه داد، حمایت از نظام سلطنتی در انگلیس از ۷۵ درصد در سال ۲۰۱۲ به ۶۲ درصد در سال ۲۰۲۲ رسید.
در همین زمینه روزنامه گاردین انگلیس در روز نهم سپتامبر ۲۰۲۲ گزارش داد، اختلاف نظر درباره نظام سلطنتی در انگلیس به مبحثی جنجال برانگیز میان دو نسل تبدیل شد، نسلی که سن و سالی از آنان گذشته است از چنین نظامی حمایت میکنند، اما نظام سلطنتی در میان نسل جوان‌تر محبوبیتی ندارد.
در سال ۱۹۹۱ تونی بین از نمایندگان چپگرا و در سال ۲۰۰۰ نیز روزنامه گاردین پویشی را برای تاسیس نظام جمهوری آغاز کرده بودند، اما این پویش نتیجه نداد با این حال امروز و با توجه به اینکه شاهزاده چارلز با محبوبیت ناچیز مردمی به تخت سلطنت نشست برخی از فعالان معتقدند این اتفاق فرصتی مناسب برای پیگیری نظام جمهوری در کشور به شمار می‌آید.
لیز تراس نخست وزیر کنونی انگلیس یکی از بزرگ‌ترین حامیان پویش حذف نظام سلطنتی بود، در ویدیویی که از او پخش شد، می‌گوید، من با کسی دشمن نیستم، اما مخالف این اندیشه ام که برخی متولد می‌شوند تا حکومت کنند. این ویدیو لیز تراس را در سال ۱۹۹۴ نشان می‌دهد. او در ویدیویی دیگر خواستار نظام جمهوری در کشور است. البته تراس در سال ۱۹۹۶ و پس از پیوستن به حزب محافظه کار و فاصله گرفتن از حزب لیبرال به طور کلی دیدگاه سیاسی خود را تغییر داد.
پویش‌های ضد نظام سلطنتی در انگلیس، به ویژه اگر در آینده توسعه یابد به تهدیدی برای وحدت سرزمینی کشور‌هایی به شمار می‌آید که از سال ۱۹۲۲ با نام بریتانیای کبیر زیر چتر نظام سلطنتی انگلیس قرار دارند. انگلیس، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی چهار کشوری هستند که بریتانیای کبیر را تشکیل می‌دهند.
در دوران سلطنت ملکه الیزابت دوم امپراتوری بریتانیا که در آغاز شامل هفتاد کشور و منطقه بود به دلیل استقلال طلبی کشور‌ها فرو پاشید و کشور‌های آسیایی و آفریقایی از سلطه بریتانیا خارج شدند تا در ادامه انگلیس با تشکیل گروهی به نام کشور‌های کامنولث سعی کند تا حدودی جایگاهش را حفظ کند، اما کامنولث که در آغاز متشکل از ۵۴ کشور بود امروز فقط ۱۵ عضو دارد که در این میان هم برخی از کشور‌ها داعیه استقلال دارند.
از نگاه کاخ سلطنتی انگلیس با بازگشت هنگ کنگ به چین در سال ۱۹۹۷، به طور رسمی امپراتوری بریتانیا فرو ریخت.