تنبلی چشم (آمبلیوپی) به کاهش بینایی در یک چشم می‌گویند که به علت رشد غیر طبیعی بینایی در اوایل زندگی ایجاد می‌شود
تشخیص و درمان بموقع می‌تواند به جلوگیری از مشکلات طولانی مدت بینایی کودک شما کمک کند. چشمی که بینایی ضعیف تری دارد معمولاً با عینک یا لنز‌های تماسی یا پچ درمانی قابل اصلاح است.
توجه به این نکته مهم است که تنبلی با چشم ضربدری یا برگشته یکی نیست. به آن حالت استرابیسم می‌گویند. با این حال، استرابیسم می‌تواند منجر به تنبلی چشم شود. اگر آمبلیوپی درمان نشود، از دست دادن موقت یا دائمی بینایی ممکن است رخ دهد.
تشخیص تنبلی چشم
تشخیص تنبلی چشم ممکن است تا قبل از شدید شدن آن سخت باشد. علائم هشدار دهنده اولیه عبارت اند از:
چشمی که به درون یا بیرون سرگردان است
چشم‌هایی که به نظر می‌رسد با هم کار نمی‌کنند
درک ضعیف از عمق
دوک زدن یا بستن چشم
کج شدن سر
نتایج غیر طبیعی تست‌های غربالگری بینایی
تمایل به برخورد با اشیاء در یک طرف
دوبینی
چشمک زدن و پرش چشم
علت تنبلی چشم چیست؟
آمبلیوپی با مشکلات رشدی در مغز شما مرتبط است. در این مورد، مسیر‌های عصبی در مغز شما که بینایی را پردازش می‌کنند، به درستی عمل نمی‌کنند. این اختلال زمانی رخ می‌دهد که چشمان شما به مقدار مساوی از آن استفاده نمی‌کنند.
تعدادی از شرایط و عوامل می‌توانند باعث شوند که شما به یک چشم بیشتر از چشم دیگر تکیه کنید. این موارد شامل گزینه‌های زیر است:
استرابیسم ثابت یا چرخش یک چشم
ژنتیک یا سابقه خانوادگی آمبلیوپی
سطوح مختلف بینایی در هر یک از چشمان شما
آسیب به یکی از چشمان شما در اثر ضربه
افتادگی یکی از پلک‌های شما
کمبود ویتامین A
زخم قرنیه یا اسکار
جراحی چشم
اختلال بینایی، مانند نزدیک بینی و دوربینی یا آستیگماتیسم
گلوکوم، فشار بالا در چشم که می‌تواند منجر به مشکلات بینایی و نابینایی شود
چشمی که کمتر استفاده می‌کنید با گذشت زمان ضعیف‌تر (تنبل) می‌شود.
تنبلی چشم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
آمبلیوپی معمولا فقط در یک چشم اتفاق می‌افتد. هنگامی که برای اولین بار رخ می‌دهد، والدین و کودکان اغلب متوجه این بیماری نمی‌شوند. انجام معاینات معمول چشم در دوران نوزادی و کودکی مهم است، حتی اگر هیچ علائم ظاهری مشکلات چشمی را نشان ندهد. انجمن بینایی سنجی آمریکا توصیه می‌کند که کودکان در ۶ ماهگی و ۳ سالگی معاینه چشم را انجام دهند. پس از آن، کودکان باید هر ۲ سال یک‌بار یا پس از سن ۶ تا ۱۸ سالگی معاینات معمول را دریافت کنند.
چشم پزشک شما معمولاً یک معاینه استاندارد چشم را برای ارزیابی بینایی هر دو چشم شما انجام می‌دهد. این وضعیت شامل یک سری آزمایشات است، مانند:
شناسایی حروف یا اشکال در نمودار
دنبال کردن نور با هر چشم و سپس توسط هر دو چشم
معاینه چشم با ذره بین توسط پزشک
دریافت نوبت آنلاین از متخصص چشم
در روش‌های دیگر، پزشک وضوح دید، قدرت عضلات چشم و میزان تمرکز چشمان شما را بررسی خواهد کرد. آن‌ها به دنبال چشم سرگردان یا تفاوت بینایی بین چشمان شما خواهند بود. برای اکثر تشخیص‌های آمبلیوپی، معاینه چشم تنها چیزی است که لازم است.
تنبلی چشم چگونه درمان می‌شود؟
درمان بیماری‌های زمینه‌ای چشم موثرترین راه برای درمان آمبلیوپی است. به عبارت دیگر، شما باید به رشد طبیعی چشم آسیب دیده خود کمک کنید. اقدامات اولیه درمانی ساده است و ممکن است شامل اقداماتی نظیر استفاده از عینک، لنز‌های تماسی، چسب‌های چشمی، قطره‌های چشمی یا درمان بینایی باشد. هر چه زودتر درمان شوید، نتیجه بهتری خواهید داشت. با این حال، اگر آمبلیوپی شما در سنین بالاتر تشخیص داده شود و درمان شود، ممکن است بهبودی همچنان امکان پذیر باشد.
عینک / لنز‌های تماسی
اگر به دلیل نزدیک‌بینی یا دوربینی به آمبلیوپی مبتلا هستید، یا آستیگماتیسم در یک چشم دارید، ممکن است عینک اصلاحی یا لنز‌های تماسی برای شما تجویز شود.
چسب چشم
استفاده از چسب چشم روی چشم غالب می‌تواند به تقویت چشم ضعیف شما کمک کند. پزشک احتمالاً بسته به شدت آمبلیوپی، توصیه می‌کند که این چسپ را ۱ تا ۲ ساعت در روز استفاده نمایید. این پچ به توسعه ناحیه مغزی شما که بینایی را کنترل می‌کند کمک می‌کند.
قطره چشم
قطره ممکن است یک یا دو بار در روز استفاده شود تا دید شما در چشم سالم شما تیره شود. مانند یک چسب چشم، این روش شما را تشویق می‌کند که از چشم ضعیف‌تر خود بیشتر استفاده کنید.
عمل جراحی
اگر چشم‌های ضربدری یا چشم‌هایی دارید که در جهت مخالف هستند، ممکن است نیاز به جراحی روی عضلات چشم خود داشته باشید.