اخترشناسان ویرانه‌های سیارات باستانی از جمله دنیای زمین مانندی که تقریباً ۱۰ میلیارد سال پیش وجود داشته است را در اطراف دو ستاره کوتوله سفید شناسایی کرده‌اند.
هنگامی که بیشتر ستارگان، از جمله خورشید، بعد از سوختن هیدروژن موجود در آن‌ها تمام می‌شوند، به یک غول قرمز متورم تبدیل می‌شوند، سپس در نهایت لایه‌های بیرونی آن‌ها ریزش می‌کند و هسته‌ای متراکم به نام کوتوله سفید بر جای می‌ماند. تداوم بقا برای هر سیاره‌ای که ممکن است به دور ستاره اصلی در حال چرخش بوده باشد، دشوار خواهد بود و بقایای آن‌ها را می‌توان در حال سقوط تشخیص داد.
در یک مطالعه جدید، اخترشناسان داده‌های دو کوتوله سفید عجیب را بررسی کردند، از جمله یکی که به طور غیرمعمول آبی و دیگری کم نورتر و قرمزتر از سایر کوتوله‌ها بود. مطالعه نور این ستارگان می‌تواند نشان دهد که چه سنی دارند و همچنین چه عناصری در جو آن‌ها در حال سوختن هستند و از این طریق می‌توان آرایش و نوع سیاراتی را آشکار کرد که قبلاً میزبان آن‌ها بوده اند.
کوتوله سفید آبی که با نام WD J ۱۹۲۲+۰۲۳۳ شناخته می‌شود، حدود ۹ میلیارد سال پیش شکل گرفته و لذا سیاراتی به دور آن وجود داشته که با آخرالزمان این ستاره روبرو شده اند. نور این ستاره نشان داد که زباله‌های برجای مانده از سیاره‌های در حال گردش به دور آن ترکیبی شبیه به پوسته قاره زمین داشته اند.
کوتوله سفید قرمزتر، معروف به WDJ ۲۱۴۷-۴۰۳۵، فقط ۹۰ سال نوری از ما فاصله و حدود ۱۰.۷ میلیارد سال سن دارد و حدود ۱۰.۲ میلیارد سال پیش به یک کوتوله سفید تبدیل شده است. ترکیب نور این ستاره ترکیب عجیبی از عناصر موجود در بقایای سیاره‌ای از جمله سدیم، لیتیوم و پتاسیم را نشان داد. همچنین این کوتوله سردترین کوتوله سفیدی است که تاکنون کشف شده و دمای سطح آن منفی ۲۷۷۷ درجه سانتیگراد است.
ابیگیل المز، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: «ستاره قرمز WDJ ۲۱۴۷-۴۰۳۵ به یک راز تبدیل شده است، زیرا زباله‌های سیاره‌ای برافراشته شده بسیار غنی از لیتیوم و پتاسیم هستند و شبیه هیچ چیز شناخته شده در منظومه شمسی ما نیستند. این کوتوله سفید بسیار جالب است، زیرا دمای سطح آن فوق‌العاده سرد است، فلزات آلوده‌کننده و سن بالایی دارد.»
این قدیمی‌ترین منظومه سیاره‌ای شناخته شده در اطراف یک کوتوله سفید در کهکشان ماست و هر دوی این کوتوله‌های سفید بیش از دو برابر منظومه شمسی سن دارند.