با استرس شغلی چه کنیم؟

به گزارش سرویس وبگردی سازمان صدا وسیما، برخی از افراد به دلیل مسائل مختلف از جمله تغییرات شغلی، محیط زندگی و یا خانوادگی ممکن است در مدت طولانی دچار استرس باشند و نتوانند به فعالیت‌های خود به خوبی برسند. علاوه بر این‌ها کمال گرایی ذهنی و اختلالات اضطرابی نیز می‌تواند عاملی برای این استرس‌ها باشد که به محل کار نیز منتقل شود.

دکتر نسیم نوری، روانشناس و درمانگر خانواده در پاسخ به این سوال که" با استرس شغلی‌ام چه کنم؟" می‌گوید: نکات زیادی را می‌توان برای استرس‌ها مطرح کرد. مثلا اینکه یاد بگیرید برنامه ریزی درست داشته باشید. آشفتگی، بی نظمی و عدم سازمان دهی در کار‌ها و برنامه‌ها می‌تواند تولید استرس کرده، یا نقطه‌ای برای شروع آن باشد. 

وی در ادامه می‌گوید: «نکته دوم این است که محدودیت‌ها و ضعف‌های خود را بشناسید و آن‌ها را قبول کنید. بسیاری از ما برای خود اهداف دست نیافتنی، آرمان گرایانه و غیر منطقی تعیین می‌کنیم، در نتیجه هر قدر هم که کارایی و عملکرد ما بالا باشد یک نوع حس شکست یا عدم کفایت و صلاحیت در خود احساس می‌کنیم. این نکته مهم را نباید فراموش کنیم که ما هرگز نمی‌توانیم کامل و بی نقص باشیم. پس برای خود اهدافی تعیین کنید که دست یافتنی و قابل دستیابی باشند.

دکتر نسیم نوری در ادامه می‌گوید: «نکته سوم این است که یاد بگیرید در زندگی بازی، تفریح و سرگرمی داشته باشید. شما هر از چند گاهی نیاز دارید که از فشار زندگی فرار کنید و به تفریح و سرگرمی روی آورید. صرف نظر از سطح توانایی و مهارتتان در بازی، سرگرمی‌ها و بازی‌هایی پیدا کنید که برایتان جذاب و لذت بخش باشند. چهارم شخص مثبتی باشید. از انتقاد و عیب جویی دیگران خود داری کنید. یاد بگیرید از چیز‌هایی که خوشتان می‌آید و دوستشان دارید و در وجود دیگران هست تمجید کنید. سعی کنید به صفات و خصوصیات خوب و پسندیده اطرافیانتان توجه کنید. اطمینان حاصل کنید که برای خود ارزش قائلید و صفات خوب و ویژگی‌های برتر خود را تحسین می‌کنید.

وی همچنین توضیح می‌دهد: «نکته دیگر این است که از رقابت‌ها و چشم و هم چشمی‌های بیجا و غیر ضروری پرهیز کنید. موقعیت‌هایی در زندگی وجود دارد که جنبه رقابتی دارد و ما نمی‌توانیم از آن‌ها اجتناب کنیم. درگیر شدن افراطی، می‌تواند ایجاد تنش و اضطراب شدید کند و ما را تبدیل به فردی پرخاشگر کند. همچنین یاد بگیرید که روش شما برای استراحت و آرامش، منظم و عاری از داروی‌های آرام بخش و مسکن باشد. دعا و نیایش، مدیتیشن Meditation (مراقبه و تفکر) یا هر نوع از فنون مربوط به آرامش ذهن را می‌توان از معلمان مربیان مختلف و روان پزشکانی که به صورت رسمی تایید شده اند و مجوز دارند، فرا گرفت؛ و در نهایت مشکلات و مسائل خود را در درون خود نگه ندارید. یک دوست، یک مشاور یا یک روان پزشک پیدا کنید تا بتوانید آزادانه و به راحتی با او صحبت کنید. بیان احساسات و تنش‌های درونی خود به یک شخص درد آشنا و دلسوز می‌تواند به صورت فوق العاده‌ای مفید باشد.