پنجم جمادیالاول زادروز بانویی که پرستار و غمگسار پنج معصوم و مرهمی بر دردهای این بزرگواران بوده است، به همین مناسبت این روز، روز پرستار نامیده میشود.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز زنجان ؛ عقیله بنی هاشم؛ بانویی که خون دو تاج بندگی، علی (ع) و دردانه آفرینش، زهرا (س) را در رگ دارد؛ و چه زیباست چنین فرخنده روزی.
پنجم جمادیالاول زادروز بانویی است که بهیار و غمگسار پنج معصوم و مرهمی بر دردهای این بزرگواران بوده است، به همین مناسبت این روز، روز پرستار نامیده میشود؛ روز فرشتگانی که همچون الگوی خود زینب (س) جان میدهند تا جان عزیزی نرود، همانگونه که او در کربلا جان و روحش را فدای مولای خود نمود.
نام نورانی زینب (س) مقدس است، چرا که نام او از زبان مبارک جدش، پیامبر عظیمالشان (ص) بر او نهاده شده است. در شریف القرشی آمده که خداوند به وسیله فرشته مخصوص خود، جبرئیل نام زینب را به پیامبر رساند تا این گلچین آفرینش را با آن نام خطاب کنند.
نیر تبریزی به زیبایی این مصیبت را فریاد میزند، آنجا که این بانوی مهر، پیکر برادر خود را بیجان میبیند:
زینب، چو دید پیکر آن شه به روی خاک از دل کشید ناله به صد درد سوزناک
کای خفته خوش به بستر خون! دیده باز کن احوال ما ببین و سپس، خواب ناز کنای وارث سریر امامت! به پای خیز بر کشتگان بیکفن خود نماز کن
زینب را سردمدار نهضت حسینی مینامند، چرا که اگر او نبود شاید عاشورایی برای ما نمیماند. شاید این واقعه تاریخی در لابهلای تاریخ گم میشد. شاید اگر او نبود دردانه حسینی، سجاد برای ما نمیماند؛ و چه زیبا این سروده، وصفی از نقش زینب (س) در این باب است:
سر نی در نینوا میماند اگر زینب نبود کربلا در کربلا میماند اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت بعد از آن طوفان رنگ پشت ابری از ریا میماند اگر زینب نبود
چشمه فریاد مظلومیت لب تشنگان در کویر تفته جا میماند اگر زینب نبود
در عبور بستر تاریخ، سیل انقلاب پشت کوه فتنه جا میماند اگر زینب نبودقادر طهماسبی
بانوی پرستار در پانزدهمین روز ماه رجب، در سال ۶۲ هجری قمری و در پنجاه و هفتمین بهار زندگی خود چشم از جهان فرو بست.